Artık Kimse Kullanılmış Giysilerinizi İstemiyor

[™ Admin]

Artık Kimse Kullanılmış Giysilerinizi İstemiyor

Bir zamanlar erdemli bir döngü çöküyor. Şimdi ne var?

On yıllardır bağış kutusu, zengin ülkelerdeki tüketicilere eski giysilerini çıkarmanın suçsuz bir yolunu sunuyor. Erdemli ve karlı bir döngüde, küresel bir tüccar ağı bu giysileri toplayacak, derecelendirecek ve geri dönüştürülmek, yeniden giyilmek veya paçavra ve doldurulmak üzere dünyanın dört bir yanına nakledecektir.

Şimdi bu döngü çöküyor. Moda trendleri hızlanıyor, yeni kıyafetler kullanılmış olanlar kadar ucuz hale geliyor ve fakir ülkeler ikinci el ticarete sırtlarını dönüyor. Giysilerin üretilme ve pazarlanma biçiminde önemli değişiklikler olmazsa, bu, yapım aşamasında çevresel bir felakete yol açabilir.

Hindistan'ın Panipat kentinde kıyafetleri iplik ve battaniyeye dönüştürmeye adanmış yaklaşık 200 işletmeden kimse bu geçişe karşı daha tetikte değil. Delhi'nin 55 mil kuzeyinde bulunan 450.000 nüfuslu tozlu şehir, en az yirmi yıldır dünyanın en büyük yünlü giysi geri dönüştürücüsü olarak hizmet verdi ve 4 milyar dolarlık kullanılmış giysi ticareti için çok önemli bir çıkış noktası haline geldi.

Panipat'ın fabrikaları, yünlü giysilerden geri dönüştürülen düşük kaliteli ipliklerden yapılan ve kalitesiz olarak bilinen bir kumaşta uzmanlaşmıştır. Ürettiklerinin çoğu, afet yardım operasyonları için ucuz battaniyeler yapmak için kullanılıyor. Bu iyi bir iş oldu: 2010'ların başında zirvede, Panipat'ın kalitesiz üreticileri günde 100.000 battaniye üretebiliyordu, bu da rahatlama battaniyesi pazarının yüzde 90'ını oluşturuyordu.

Ancak 2000'li yılların başlarında, nakit yıkama Çinli üreticiler, Panipat'ınkinden çok daha fazla sayıda ve daha çeşitli renklerde günde battaniye üretebilen modern değirmenleri kullanmaya başladı. Ramesh Woolen Mills'in genel müdürü Ramesh Goyal, Çin'deki üretimin o kadar verimli hale geldiğini söyledi ki, yeni bir polar keçe battaniyenin perakende satış fiyatı 2,50 dolardı - geri dönüştürülmüş bir battaniye için 2,00 dolar. Bu, Çin'i dünya çapında tercih edilen rölyef battaniyesi üreticisi haline getirdi ve Panipat'ın ihracat pazarının çoğuna mal oldu.

Yani Panipat değişiyor. 2013 yılında kasabada kimse yeni polar battaniye yapmadı. Bugün yaklaşık 50 değirmen var. Ramesh Woolen Mills, 2016 yılında Çin yapımı bir hat ekledi ve böylelikle üretimini günde 7.000 kilogramdan 12.000 kiloya çıkardı, bunun üçte ikisi polar yündür. Tüketiciler kaliteyi, çeşitliliği ve hızlı üretim sürelerini takdir ediyor.

Ancak Panipat ve müşterileri için iyi olan, bağışçılar ve çevre için kötü haberdir. Panipat zirvede kalitesiz üretim yapsa bile, ikinci bir yaşam arayışı için pazara giren artan kullanılmış giysi selini muhtemelen yönetemedi. 2000 ile 2015 arasında küresel giyim üretimi iki katına çıkarken, bir giysinin atılmadan önce ortalama giyilme sayısı yüzde 36 azaldı. Çin'de yüzde 70 azaldı.

"Hızlı modanın" yükselişi bu nedenle kasvetli bir senaryo yaratıyor: İkinci el kıyafetlerin gelgiti, onları yeniden kullanma pazarları ortadan kalkarken bile büyümeye devam ediyor. Çevresel açıdan bakıldığında, bu büyük bir sorun. Halihazırda tekstil endüstrisi, tüm uluslararası uçuşlar ve deniz taşımacılığının toplamından daha fazla sera gazı emisyonu oluşturmaktadır; geri dönüşüm pazarları çöktükçe katkısı artabilir.

İyi haber şu ki, hiç kimsenin bu sorunu ele almak için endüstrinin kendisinden daha büyük bir teşviki yok. İklim değişikliği, sıcaklıkları artırarak ve kuraklıkları yoğunlaştırarak, pamuk verimini önemli ölçüde azaltabilir ve böylece giysi üretimini daha az tahmin edilebilir ve çok daha pahalı hale getirebilir. Sektör yöneticileri açıkça endişeli.

Soru, bu konuda ne yapılacağıdır. Hennes & Mauritz AB (daha çok H&M olarak bilinir) ve Patagonia Inc. gibi bazı markalar, geri dönüştürülmüş malzemeden yapılmış yeni elyaflarla deneyler yapıyor ve bu da yardımcı olabilir. Ancak daha uzun vadede sektör, tüketicileri dayanıklılık ve kaliteye yeniden odaklamaya ve buna göre ücretlendirme yapmaya çalışacak. Bunu yapmanın yolları, giysiler için garantiler sunmak ve tüketicileri bir ürünün beklenen ömrü hakkında bilgilendiren etiketler yapmaktır. Bu arada markalar, hızlı moda açlığını gidermek için, aboneliğe dayalı moda kiralama işlerini (Çin'in YCloset'i gibi) veya diğer daha sürdürülebilir modelleri keşfedebilir.

Bu seçeneklerin hiçbiri Panipat'ın ve bir zamanlar zenginlerin paçavralarını fakirler için ucuz giysilere dönüştüren diğer değirmen kasabalarının yerini alamaz. Ama beğenin ya da beğenmeyin, o dönem sona eriyor. Şimdi zorluk, yeni bir dizi çözümü bir araya getirmektir.

Adam Minter, bir Bloomberg Opinion köşe yazarıdır. "Hurdalık Gezegeni: Milyar Dolarlık Çöp Ticaretinde Seyahatler" ve yakında çıkacak olan "İkinci El: Yeni Küresel Garaj Satışında Seyahatler" kitabının yazarıdır.

Kaynak: Pocket Worthy