İnsan Evrimi Hala Oluyor - Muhtemelen Her Zamankinden Daha Hızlı

[™ Admin]

İnsan Evrimi Hala Oluyor - Muhtemelen Her Zamankinden Daha Hızlı

Doğal seçilim, insan evrimine karar veren tek faktör değildir.

Modern tıbbın bizi hayatta tutma yeteneği, insan evriminin durmuş olabileceğini düşünmeyi cazip hale getiriyor. Daha iyi sağlık hizmetleri, bazı insanları daha uzun süre hayatta tutarak, genlerini aktarma olasılıklarını artırarak evrimin temel itici gücünü bozar. Ancak DNA'mızın evrim hızına bakarsak, insan evriminin durmadığını görebiliriz - hatta eskisinden daha hızlı gerçekleşiyor olabilir.

Evrim, bir türün DNA'sında birçok nesil boyunca kademeli bir değişimdir. Genetik mutasyonların yarattığı belirli özellikler, bir organizmanın hayatta kalmasına veya çoğalmasına yardımcı olduğunda, doğal seçilimle meydana gelebilir. Bu tür mutasyonların bir sonraki nesle geçme olasılığı daha yüksektir, bu nedenle bir popülasyonda sıklıkları artar. Yavaş yavaş, bu mutasyonlar ve bunlarla ilişkili özellikler tüm grup içinde daha yaygın hale gelir.

DNA'mızla ilgili küresel araştırmalara bakarak, doğal seçilimin yakın zamanda değişiklikler yaptığına ve yapmaya devam ettiğine dair kanıtlar görebiliriz. Modern sağlık hizmetleri bizi birçok ölüm nedeninden kurtarsa da, iyi sağlık hizmetlerine erişimi olmayan ülkelerde nüfuslar gelişmeye devam ediyor. Bulaşıcı hastalık salgınlarından kurtulanlar, genetik dirençlerini yavrulara vererek doğal seçilimi yönlendirir. DNA'mız, Lassa ateşi ve sıtma gibi öldürücü hastalıkların direncine yönelik son seçimlere dair kanıtlar gösteriyor. Sıtmaya yanıt olarak seçim, hastalığın yaygın olduğu bölgelerde halen devam etmektedir.

İnsanlar aynı zamanda çevrelerine de adapte oluyorlar. İnsanların yüksek rakımlarda yaşamasına izin veren mutasyonlar, Tibet, Etiyopya ve And Dağları'ndaki popülasyonlarda daha yaygın hale geldi. Tibet'te genetik mutasyonların yayılması, muhtemelen son 3.000 yılda meydana gelen, insanlarda meydana gelen en hızlı evrimsel değişimdir. Kandaki oksijen içeriğini artıran mutasyona uğramış bir genin sıklığındaki bu hızlı artış, yerlilere daha yüksek rakımlarda hayatta kalma avantajı sağlar ve daha çok hayatta kalan çocukla sonuçlanır.

Diyet, adaptasyonlar için başka bir kaynaktır. Inuit DNA'sından elde edilen kanıtlar, onların Arktik memelilerden oluşan yağ bakımından zengin diyetlerini geliştirmelerine izin veren yeni bir adaptasyonu gösteriyor. Araştırmalar ayrıca, yetişkinlerin süt şekerini parçalayan enzim olan laktaz üretmesine izin veren bir mutasyonu destekleyen doğal seçilimin, bazı insan gruplarının sütten kesildikten sonra sütü sindirebildiğini gösteriyor. Kuzeybatı Avrupalıların yüzde 80'inden fazlası bunu yapabilir, ancak Doğu Asya'nın sütün çok daha az yaygın olarak içildiği kısımlarında laktozu sindirememe normaldir. Yüksek irtifa adaptasyonu gibi, sütü sindirmek için seçilim de insanlarda birden fazla kez evrimleşmiştir ve son zamanlardaki en güçlü seçilim türü olabilir.

Sağlıksız diyetlere de uyum sağlıyor olabiliriz. ABD'de 20. yüzyılda aile genetik değişiklikleri üzerine yapılan bir çalışmada, modern diyetlerle ölümcül bir şekilde yükseltilebilecek olan düşük kan basıncı ve kolesterol seviyeleri için seçim bulundu.

Yine de, bu değişikliklere rağmen, doğal seçilim genomumuzun yalnızca yaklaşık yüzde 8'ini etkiler. Nötr evrim teorisine göre, genomun geri kalanında yer alan mutasyonlar, popülasyonlardaki sıklığı tesadüfen serbestçe değiştirebilir. Doğal seçilim zayıflatılırsa, normalde temizleyeceği mutasyonlar verimli bir şekilde ortadan kaldırılmaz, bu da frekanslarını ve dolayısıyla evrim oranlarını artırabilir.

Ancak tarafsız evrim, bazı genlerin neden diğerlerinden çok daha hızlı evrimleştiğini açıklayamaz. İnsan DNA'sını diğer türlerinkiyle karşılaştırarak gen evriminin hızını ölçüyoruz, bu da hangi genlerin yalnızca insanlarda hızla evrimleştiğini belirlememizi sağlıyor. Hızlı gelişen bir gen, beyin gelişimi sırasında ihtiyaç duyulan insan hızlandırılmış bölge 1'dir (HAR1). İnsan DNA'sının rastgele bir bölümü, şempanze karşılaştırıcısına ortalama olarak yüzde 98'den fazla özdeştir, ancak HAR1 o kadar hızlı gelişmektedir ki, yalnızca yaklaşık yüzde 85 oranında benzerdir.

Bilim adamları bu değişikliklerin - ve ne kadar hızlı - gerçekleştiğini görebilseler de, evrimin neden bazı genlerde hızlı olup diğerlerinde olmadığını tam olarak anlamıyoruz. Başlangıçta yalnızca doğal seçilimin sonucu olduğu düşünülürdü, şimdi bunun her zaman doğru olmadığını biliyoruz.

Son zamanlarda dikkatler, DNA'mız sperm ve yumurtalarımız aracılığıyla aktarıldığında meydana gelen yanlı gen dönüşümü sürecine odaklandı. Bu seks hücrelerini yapmak, DNA moleküllerini kırmayı, onları yeniden birleştirmeyi ve ardından kırılmayı onarmayı içerir. Bununla birlikte, moleküler onarımlar önyargılı bir şekilde olma eğilimindedir.

DNA molekülleri, C, G, A ve T olarak bilinen dört farklı kimyasal bazla yapılır. Onarım işlemi, A veya T yerine C ve G bazlarını kullanarak düzeltmeler yapmayı tercih eder. Bu önyargının neden var olduğu belirsiz olsa da, G ve Daha yaygın olmak için C.

DNA'nın düzenli onarım bölgelerindeki G ve C'deki artışlar, genomumuzun parçalarının ultra hızlı evrimine neden olur, bu da doğal seçilimle kolayca karıştırılan bir süreçtir, çünkü her ikisi de oldukça lokalize bölgelerde hızlı DNA değişimine neden olur. HAR1 dahil en hızlı gelişen genlerimizin yaklaşık beşte biri bu süreçten etkilendi. GC değişiklikleri zararlıysa, doğal seçilim normalde bunlara karşı çıkacaktır. Ancak seçilim zayıfladığında, bu süreç büyük ölçüde kontrolsüz gidebilir ve hatta DNA'mızın evrimini hızlandırmaya yardımcı olabilir.

İnsan mutasyon oranının kendisi de değişiyor olabilir. İnsan DNA'sındaki mutasyonların ana kaynağı, sperm hücrelerini oluşturan hücre bölünme sürecidir. Erkekler yaşlandıkça, spermlerinde daha fazla mutasyon meydana gelir. Dolayısıyla, gen havuzuna katkıları değişirse - örneğin, erkekler çocuk sahibi olmayı geciktirirse - mutasyon oranı da değişecektir. Bu, nötr evrim oranını belirler.

Evrimin yalnızca doğal seçilimle gerçekleşmediğini fark etmek, sürecin muhtemelen durmayacağını açıkça ortaya koyar. Genomlarımızı doğal seçilimin baskılarından kurtarmak, onları yalnızca diğer evrimsel süreçlere açar - gelecekteki insanların nasıl olacağını tahmin etmeyi daha da zorlaştırır. Bununla birlikte, modern tıbbın korumaları ile, gelecek nesiller için daha fazla genetik problemin depolanması oldukça olasıdır.

Kaynak: Pocket Worthy