Yoksulluk karakter eksikliği değil Nakit eksikliğidir

[™ Admin]

Yoksulluk karakter eksikliği değil Nakit eksikliğidir.

Yoksullukla mücadele çabalarımız genellikle yoksul insanların kendilerini batağın dışına çıkarmaları gerektiği yanılgısına dayanır. Fakat durmak bilmeyen mücadelenin beyin üzerinde ciddi etkileri vardır. Yoksulluk bir karakter eksikliği değil nakit eksikliğidir.

13 Kasım 1997'de, ABD'deki Kuzey Carolina’nın Büyük Dumanlı Dağlarının hemen güneyinde yeni bir kumarhane açıldı. Kasvetli havaya rağmen, girişte uzun bir çizgi oluştu ve insanlar yüzlerce kişi gelmeye devam ettikçe, kumarhane patronu insanlara evde kalmasını tavsiye etmeye başladı.

Bu hikayeyi bir dakika içinde okuyun.

Yaygın ilgi şaşırtıcı değildi. Sonuçta, o gün kapılarını açmak sadece mafya gibi çalışan bir kumar değildi. Harrah’ın Cherokee Resort'u, Cherokee Kızılderilileri Doğu Bandosu'nun sahibi olduğu ve işlettiği devasa bir lüks kumarhaneydi ve açılışı 10 yıllık bir siyasi savaşın sonunu getirdi. Bir kabile lideri bile

 “kumar Cherokees'in lanetlenmesi olurdu” ve Kuzey Carolina’nın valisi projeyi her fırsatta engellemeye çalışmıştı.

Açılıştan kısa bir süre sonra, kumarhanenin kabileye lanet değil kabartma getireceği anlaşıldı. 2004 yılında 150 milyon dolar olan ve 2010 yılında yaklaşık 400 milyon dolara ulaşan karlar -
kabilenin yeni bir okul, hastane ve itfaiye istasyonu inşa etmesini sağladı. Bununla birlikte, devralmaların aslan payı doğrudan Doğu Bandosu Cherokee kabilesinin 8.000 erkek, kadın ve çocuğunun cebine gitti. Başlangıçta yılda 500 $ 'dan, üyelerin casinodan kişi başına kazançları 2001'de hızla 6.000 $' a yükseldi,

ortalama aile gelirinin dörtte üçte birini oluşturur.

Tesadüf olarak, Jane Costello adında bir Duke Üniversitesi profesörü, 1993'ten beri Büyük Dumanlı Dağların güneyindeki gençlerin ruh sağlığını araştırıyordu. Her yıl, çalışmasına kayıtlı 1.420 çocuk psikiyatrik bir test yaptı. Kümülatif sonuçlar, yoksulluk içinde büyüyenlerin davranış sorunlarına diğer çocuklardan çok daha eğilimli olduğunu zaten göstermiştir.

Yine de bu tam bir haber değildi. Yoksulluk ve akıl hastalığı arasındaki ilişkiler daha önce başka bir akademisyen olan Edward Jarvis tarafından 1855'te Massachusetts'te yayınlanan Ünlü İnsanlık Raporu adlı raporunda çizilmiştir.

Ama soru hala kaldı: neden hangisi ve hangi etkisi?

Tavuk veya yumurta

Costello araştırmasını yaparken, zihinsel problemleri bireysel genetik faktörlere atfetmek giderek daha popüler hale geliyordu. Eğer doğa temel sebep olsaydı, o zaman her yıl bir çuval para vermek semptomları tedavi eder, ancak hastalığı görmezden gelirdi. Öte yandan, insanların psikiyatrik sorunları yoksulluğun nedeni değil sonucu olsaydı, 6.000 dolar gerçekten harikalar yaratabilir. Costello'nun kumarhanenin gelişinin, çalışmakta olan çocukların dörtte birinin yoksulluk sınırının altında yaşayan Cherokee kabilesine ait olması nedeniyle bu devam eden soruya yeni bir ışık tutmak için eşsiz bir fırsat sundu.

Kumarhane açıldıktan kısa bir süre sonra Costello zaten büyük gelişmeler kaydetti

 denekler için. Yoksulluktan kurtulan çocuklar arasındaki davranışsal problemler% 40 azaldı ve zorlukları hiç bilmeyen akranlarıyla aynı menzile getirdi. Cherokee'deki çocuk suç oranları da uyuşturucu ve alkol kullanımı ile birlikte azalırken, okul puanları belirgin şekilde iyileşti. Okulda, Cherokee çocukları artık çalışmanın kabile dışı katılımcılarıyla eşitti.

Verileri görünce Costello’nun ilk tepkisi inançsızlıktı. “Beklenti, sosyal müdahalelerin nispeten küçük etkileri olması” dedi.

“Bunun oldukça büyük etkileri oldu.”

Maliyet hesaplandı

 yıllık 4.000 $ 'lık ekstra ücretin 21 yaşına kadar ek eğitim yılı ile sonuçlandığını ve 16 yaşında adli sicil olasılığını% 22 oranında azalttığını belirtti.

Kumarhanenin gelmesinden on yıl sonra, Costello’nun bulguları, çocukların yoksulluktan kaçma yaşı ne kadar genç olursa, gençken zihinsel sağlıklarının daha iyi olduğunu gösterdi. En genç yaş grubu arasında Costello, suç davranışında “dramatik bir azalma” gözlemledi. Aslında, çalışmasındaki Cherokee çocukları artık kontrol grubundan daha iyi davrandılar.

Ancak en önemli gelişme, paranın ebeveynlere ebeveynlere nasıl yardımcı olduğu idi. Kumarhane kapılarını açmadan önce, ebeveynler yaz boyunca çok çalıştı, ancak genellikle kışın işsiz ve stresliydi. Yeni gelir Cherokee ailelerinin parayı bir kenara bırakıp faturalarını peşin ödemelerini sağladı. Yoksulluktan kurtulan ebeveynler artık çocukları için daha fazla zamana sahip olduklarını bildirdi.

Costello, daha az çalışmadıklarını keşfetti. Anneler ve babalar, kumarhane açılmadan önceki saatler kadar zaman geçiriyorlardı. Kabile üyesi Vickie L Bradley, her şeyden çok,

para aileler üzerindeki baskıyı azaltmaya yardımcı oldu, bu yüzden para için endişelenerek harcadıkları enerji artık çocukları için serbest bırakıldı. Bradley'in söylediği gibi, “ebeveynlerin daha iyi ebeveynler olmasına yardımcı olur”.

Öyleyse, yoksul insanlar arasında ruh sağlığı sorunlarının nedeni nedir? Doğa mı, kültür mü? Costello’nun her ikisi de sonucuydu: Yoksulluğun stresi, genetik olarak yatkın bir hastalığı veya rahatsızlığı geliştirmeye yatkın insanları yüksek bir risk altında bırakıyor. Ama bu çalışmadan daha önemli bir paket var.

Genler geri alınamaz. Yoksulluk olabilir.

Fakir insanlar neden aptalca şeyler yapar

Yoksulluğu olmayan bir dünya - etraftaki en eski ütopya olabilir.

Ancak bu rüyayı ciddiye alan herkes kaçınılmaz olarak birkaç zor soru ile yüzleşmelidir. Fakir insanların neden suç işlemeleri daha olasıdır? Neden obeziteye daha yatkındırlar? Neden daha fazla alkol ve uyuşturucu kullanıyorlar? Kısacası, yoksullar neden bu kadar çok kötü karar alıyor?

Sert? Belki de, ancak istatistiklere bir göz atın: yoksullar daha fazla ödünç alın, daha az tasarruf edin, daha fazla sigara içirin, daha az egzersiz yapın, daha fazla içki alın ve daha az sağlıklı bir şekilde yiyin. Para yönetimi eğitimi verin ve en son kayıt yoksul insanlardır. İş ilanlarına yanıt verirken, genellikle en kötü uygulamaları yazarlar ve en az profesyonel kıyafetlerle yapılan röportajlarda görünürler.

Eski İngiliz başbakanı Margaret Thatcher, bir zamanlar yoksulluğu “kişilik kusuru” olarak nitelendirdi.

Pek çok siyasetçi o kadar ileri gitmese de, çözümün bireye ait olduğu görüşü istisna değildir. Avustralya'dan İngiltere'ye ve İsveç'ten ABD'ye, yoksulluğun insanların kendi başlarına üstesinden gelmesi gereken bir şey olduğu konusunda köklü bir fikir var. Tabii, hükümet onları doğru yönde teşviklerle teşvik edebilir - farkındalığı teşvik eden politikalarla, cezalarla ve her şeyden önce eğitim ile. Aslında, yoksullukla mücadelede algılanan bir gümüş kurşun varsa, bu bir lise diplomasıdır (veya daha iyisi, bir üniversite derecesi).

Ama hepsi bu kadar mı?

Ya fakirler aslında kendilerine yardım edemezlerse? Ya tüm teşvikler, tüm bilgi ve eğitim bir ördeğin sırtından su gibiyse? Ve tüm bu iyi niyetli dürtüler durumu daha da kötüleştirirse ne olur?

Bağlamın gücü

Bunlar zor sorular, ama o zaman, sadece onlara soran kimse değil; Princeton Üniversitesi'nde psikolog olan Eldar Shafir. O ve Harvard ekonomisti Sendhil Mullainathan, 2013 yılında yoksulluk üzerine devrimci bir teori yayınladılar.

Gist mi? Bağlam bu, aptalca.

Shafir isteklerinde mütevazı değildir. Yepyeni bir bilim alanı kurmaktan başka bir şey istemez: kıtlık bilimi. Ama buna henüz sahip değiliz mi? Ekonomi? Amsterdam'da bir otelde onunla buluştuğumda Shafir, “Bunu çok anlıyoruz,” diye gülüyor. “Ama benim ilgim şaşırtıcı derecede az araştırma yapılan kıtlık psikolojisi.”

Ekonomistler için, her şey kıtlık etrafında döner - sonuçta, en büyük harcama sahipleri bile her şeyi satın alamaz. Bununla birlikte, kıtlık algısı her yerde değildir. Boş bir program sıkışık bir iş gününden farklıdır. Ve bu zararsız küçük bir his değil. Kıtlık zihninizi etkiler. İnsanlar bir şeyi kıt olarak algıladıklarında farklı davranırlar.

Bu şeyin ne olduğu çok önemli değil. Çok az zaman, para, arkadaşlık, yemek olsun - hepsi bir “kıtlık zihniyeti” ne katkıda bulunur. Bunun da faydaları var. Kıtlık hissi yaşayan insanlar kısa vadeli sorunlarını yönetmede iyidir. Zavallı insanlar, kısa vadede, aşırı çalışan CEO'ların bir anlaşmayı kapatmak için ikna edebilecekleri gibi inanılmaz bir yetenekle bitiyor.
Yoksulluğa ara veremezsin

Tüm bunlara rağmen, “kıtlık zihniyetinin” dezavantajları faydalardan daha büyüktür. Kıtlık, odak noktanızı acil eksikliğinize - beş dakika içinde başlayacak olan toplantıya veya yarın ödenmesi gereken faturalara daraltır. Uzun vadeli perspektif pencereden dışarı çıkar. “Kıtlık seni tüketiyor,” diye açıklıyor Shafir. “Sizin için de önemli olan diğer şeylere daha az odaklanabilirsiniz.”

Aynı anda 10 ağır program çalıştıran yeni bir bilgisayarla karşılaştırın. Yavaş ve yavaşlar, hatalar yapar ve sonunda donar - kötü bir bilgisayar olduğu için değil, aynı anda çok fazla şey yapması gerektiği için. Yoksul insanların benzer bir sorunu var. Aptal oldukları için değil, herhangi birinin kötü kararlar vereceği bir bağlamda yaşadıkları için kötü kararlar veriyorlar.

"Akşam yemeğinde ne var?" Gibi sorular ve "Hafta sonuna kadar nasıl yapacağım?" vergi çok önemli bir kapasite.

"Zihinsel bant genişliği," diye sordu Shafir ve Mullainathan. “Yoksulları anlamak istiyorsanız, kendinizi başka bir yerde zihninizle hayal edin” diyorlar. “Özdenetim bir meydan okuma gibi geliyor. Dikkatiniz dağılır ve kolayca bozulur. Ve bu her gün oluyor. ” Kıtlık - ister zaman ister para olsun - akılsız kararlara nasıl yol açar.

Yoğun yaşamı olanlarla yoksulluk içinde yaşayanlar arasında önemli bir ayrım var: Yoksulluğa ara veremezsiniz.

Yoksulluk zekayı ne kadar etkiliyor?

Shafir, “Etkilerimiz 13 ila 14 IQ noktasına karşılık geliyor,” diyor. “Bu bir gece uykusunu veya alkolizmin etkilerini kaybetmekle karşılaştırılabilir.” Dikkat çekici olan şey, tüm bunları 30 yıl önce çözebileceğimizdir. Shafir ve Mullainathan beyin taramaları kadar karmaşık hiçbir şeye güvenmiyorlardı. “Ekonomistler yıllardır yoksulluk ve psikologlar yıllardır bilişsel sınırlamalar üzerinde çalışıyorlar. İki ve ikiyi bir araya getirdik. ”

Her şey birkaç yıl önce tipik bir ABD alışveriş merkezinde gerçekleştirilen bir dizi deneyle başladı. Müşteriler, arabalarını tamir etmek için para ödemek zorunda kaldıklarında ne yapacaklarını sormak için durduruldu. Bazılarına 150 $ 'lık bir onarım işi, bazılarına ise 1.500 $' lık bir onarım işi sunuldu. Hepsini tek seferde ödeyecek, kredi alacak, fazla mesai yapacak mı, yoksa tamir mi yapacaklardı?

Alışveriş merkezi müdavimleri üzerinde dururken, bir dizi bilişsel teste tabi tutuldular. Daha az pahalı onarım durumunda, düşük gelire sahip insanlar, yüksek gelire sahip olanlarla yaklaşık olarak aynı puanı aldı. Ancak 1.500 dolarlık bir onarım işi ile karşı karşıya kalan fakir insanlar çok daha düşük puan aldılar. Sadece büyük bir finansal aksilik düşünülmesi onların bilişsel yeteneklerini bozmuştur.

Shafir ve araştırmacıları alışveriş merkezi anketindeki tüm olası değişkenleri düzeltti, ancak çözemedikleri bir faktör vardı: sorgulanan zenginler ve yoksullar aynı insanlar değildi. İdeal olarak, anketi bir anda fakir ve sonraki zengin olan kişilerle tekrarlayabilirler.

Shafir, Hindistan'ın kırsalındaki Vilupuram ve Tiruvannamalai bölgelerinde yaklaşık 8.000 mil uzakta aradığını buldu. Koşullar mükemmeldi. Olduğu gibi, bölgenin şeker kamışı çiftçileri hasattan hemen sonra yıllık gelirlerinin% 60'ını topluyor. Bu, yılın bir bölümünü aynı hizada, diğerini fakirleştirdikleri anlamına gelir.

Peki deneyde nasıl yaptılar?

Nispeten fakir oldukları zaman, bilişsel testlerde önemli ölçüde daha kötü puan aldılar. Her nasılsa daha az zeki insanlar oldukları için değil - yine de aynı Hint şeker kamışı çiftçileriydi - ama tamamen ve basitçe zihinsel bant genişliklerinden ödün verildiği için.

Parayı nasıl vermek aslında tasarruf sağlar

“Yoksullukla mücadele şimdiye kadar kör olduğumuz büyük faydalar var,” diyor Shafir. Aslında, gayri safi yurtiçi hasılamızı ölçmenin yanı sıra, gayri safi yurtiçi zihinsel bant genişliğimizi de düşünmeye başlamanın zamanı geldi. Daha fazla zihinsel bant genişliği, daha iyi çocuk yetiştirme, daha iyi sağlık, daha üretken çalışanlara eşittir - siz adlandırın. “Kıtlıkla mücadele masrafları bile azaltabilir” diyor.

Tam da Büyük Dumanlı Dağların güneyinde olan buydu. Los Angeles Üniversitesi'nden bir ekonomist olan Randall Akee, Cherokee çocuklarına dağıtılan casino parasının sonuçta harcamaları azalttığını hesapladı. Muhafazakar tahminlerine göre, yoksulluğu ortadan kaldırmak aslında suçtaki azalmalar, bakım tesislerinin kullanımı ve okul notlarının tekrarlanmasıyla tüm casino ödemelerinin toplamından daha fazla para üretti.

Peki ne yapılabilir?

Shafir ve Mullainathan'ın kolları için birkaç olası çözümü var: ihtiyaç sahibi öğrencilere tüm bu mali yardım evrakları ile yardım etmek veya insanlara ilaçlarını almaları gerektiğini hatırlatmak için yanan hap kutuları sağlamak. Bu tür bir çözüme “dürtme” denir. Dürtmeler politikacılar tarafından büyük ölçüde popülerdir, çünkü çoğunlukla hiçbir maliyeti yoktur.

Ama dürüst olmak gerekirse, bir dürtme gerçekte ne fark yaratabilir? Dürtme, siyasetin başlıca belirtilerle mücadele ile ilgili olduğu bir dönemi özetler. Dürtüler, yoksulluğu sonsuz ölçüde daha katlanılabilir hale getirebilir, ancak uzaklaştırdığınızda tam olarak hiçbir şeyi çözmediklerini görürsünüz. Bilgisayar benzetimimize geri dönersek, Shafir'e soruyorum: bunun yerine, ekstra bellek takarak sorunu kolayca çözebildiğinizde neden yazılımla uğraşmaya devam ediyorsunuz?

Shafir boş bir görünümle yanıt verir. “Ah! Yani daha fazla para mı dağıtmak istiyorsun? Elbette, bu harika olurdu ”diyor ve Amerika Birleşik Devletleri'nde böyle bir politika uygulamaya koymanın belirgin kısıtlamalarından bahsediyor.

ABD'de yoksulluğu ortadan kaldırmak için büyük bir program gerekiyor. Ekonomist Matt Bruenig’in hesaplamalarına göre, 175 milyar dolara mal olacak. Ancak yoksulluk daha da pahalıdır. Bir çalışma

 çocuk yoksulluğunun maliyetinin yılda 500 milyar dolar olduğu tahmin ediliyor. Yoksullaşan çocuklar, iki yıllık daha az eğitimle sonuçlanır, yılda 450 saat daha az çalışır ve iyi durumda olan ailelerde yetiştirilenlerden üç kat daha kötü sağlık riski taşırlar.

Araştırmacılar, eğitime yapılan yatırımların bu çocuklara gerçekten yardımcı olmayacağını söylüyor. Önce yoksulluk sınırını aşmaları gerekiyor. 2013 meta analizi

 finansal eğitimin etkinliği üzerine 201 çalışmanın benzer bir sonucuna varılmıştır: bu eğitim neredeyse hiç fark etmez. Bu, hiç kimsenin bir şey öğrenmediği anlamına gelmez - fakir insanlar daha akıllıca çıkabilirler. Ama yeterli değil. Shafir, “Bir kişiye yüzmeyi ve sonra fırtınalı bir denize atmayı öğretmek gibi” diyor.

Bu şekilde olmak zorunda değil.

“Yoksulluk insan mutluluğunun büyük düşmanıdır; kesinlikle özgürlüğü yok ediyor ve bazı erdemleri uygulanamaz hale getiriyor ve diğerleri son derece zorlaştırıyor ”dedi. 1782'de İngiliz denemeci Samuel Johnson.

Nakit eksikliği.

Rutger’in Realistler için Ütopya: ve Oraya Nasıl Ulaşabiliriz kitabından uyarlanmıştır.

Hollandalı'dan Elizabeth Manton ve Erica Moore tarafından çevrilmiştir.

Kaynak: The Correspondent