En eski insan kafatasının bulunması evrim bilimini değiştiriyor

[™ Admin]

En eski insan kafatasının bulunması evrim bilimini değiştiriyor

3.8 milyon yıllık bir kafatası (alt çenesiz kafatası) keşfi, paleoantropologlar arasındaki en sıcak konuşma konusu. Ancak fosiller her zaman bulunur, öyleyse neden bu küçük, yaşlı adamın kafatası bu kadar önemli? Keşif, hominin türlerinin erken evrimleştiği ve insanlara nasıl yöneldikleri konusundaki görüşümüzü değiştiriyor. Nasıl olduğunu anlamak için en baştan başlayalım.

1995'te araştırmacılar, Kenya'da 4.2m ile 3.9m arasında değişen birkaç kısmi çeneler, izole dişler ve uzuv kemikleri buldular ve onları yepyeni bir türe atadılar: Australopithecus anamensis. Tüm bu fosiller, eski bir gölle ilişkili sedimanlarda bulundu - yerel dilde göl anlamına gelen “anam”. Daha sonra Etiyopya'da aynı türe ait olduğu düşünülen birkaç örnek daha bulundu.

A. anamensis'in ilkel özellikleri, bu türün, Tanzanya, Etiyopya ve belki de Kenya'dan 3.8m ila 3m yaşları arasındaki genç bir hominin olan Australopithecus afarensis'in atası olduğu görüşünü yaygınlaştırdı. A. afarensis'in en ikonik fosili, muhtemelen uzun zamandır bilinen en eski insan atası olarak görülen, Lucy olarak bilinen kısmi iskelettir.

Koleksiyon numarası MRD-VP-1 / 1'den sonra “MRD” olarak adlandırılan yeni keşfedilen kranyum, halihazırda mevcut olan A. anamensis numunelerine birçok benzerlik göstermektedir ve bu nedenle bu türe atanmıştır. Bununla birlikte, MRD kranyum, bilim adamlarının ilk yüzü ve brainkazları ilk kez analiz etmelerini ve kranyumun A. anamensis'in fosil kayıtlarında hala eksik olan kısımlarını incelemelerini sağlayacak kadar sağlamdı.

Yazarlar MRD kranyumda, geleneksel olarak insan soyunda daha genç türlerin özelliği olarak kabul edilen birkaç yeni morfolojik özellik keşfettiler. Damak derinliği, örneğin, bilinen tüm A. anamensis ve A. afarensis örneklerininkinden daha fazladır ve hatta daha sonra Australopithecus türlerinin en derin damakları arasındadır. Bu, Lucy’nin türlerinin A. anamensis’ten evrimsel çizginin dallanmadan yavaş yavaş evrimleştiği görüşünü, anajenez olarak bilinen bir süreçtir.

Bu modern özellikler daha eski türlerde zaten mevcut olduğundan, en muhtemel senaryo, Lucy’nin, A. anamensis’ten evrimsel farklılaşma ile oluşan türlerin - kladogenez olarak bilinen bir süreç olmasıdır. A. afarensis'in ayrıldığı zaman tam olarak bilinmemektedir. Kladogenez için diğer kanıtlar, Etiyopya'dan gelen 3.9m yıllık bir ön kemikten (alnın bir parçası) 1981'de keşfedilmiştir. Şekli, bu fosilin muhtemelen A. afarensis'e ait olduğunu gösteren MRD'den farklıdır.

Bu durumda, insanın evrimsel zaman çizelgesini revize etmemiz gerekir, 4.2 milyondan 3.8 milyon yıl öncesine kadar A. anamensis ve 3.9 ila 3 milyon yıl öncesinden A. afarensis'i. Bu, her iki türün de en az 100.000 yıl boyunca üst üste geldiğini ve A. afarensis'in tek bir atadan oluşan gruptan kademeli olarak evrimleşmesini imkansız hale getirdiğini gösteriyor. Aslında, evrimsel kökenimizdeki türlerin çoğunun muhtemelen mevcut gruplardan ayrılarak evrimleştiği giderek daha açık bir şekilde ortaya çıkmaktadır.

İnsan hattı

Yeni keşif, Lucy’nin türlerinin, daha sonra insanların yol açtığı, daha sonra Australopithecus homininlerin atası olduğu fikrine de meydan okuyor.

Elmacık kemiğinin dikey olarak düz ve dik bir şekilde yükselen eğriliği geleneksel olarak nispeten modern bir özellik olarak kabul edilmiştir. Güney Afrika’dan Australopithecus africanus'ta (3.7m-2.1m yıl önce, bazıları tarafından Homo soyunun doğrudan atası olarak kabul edildi) ve Paranthropus'ta (2.7m-1.2m yıl önce doğrudan Güney ve Doğu Afrika’dan değil) vardı. bizim evrimsel çizgimizde).

MRD. Jennifer Taylor, Cleveland Tabiat Tarihi Müzesi'nin izniyle.

Ters şart - düşük ve kemerli bir elmacık kemiği - ilkel olarak kabul edilir ve A. afarensis, Ardipithecus ramidus (Etiyopya'dan 4.3m-4.5m yıl önce, daha maymun benzeri ilkel bir hominin) ve Afrika maymunları arasında paylaşılır.

Şaşırtıcı derecede modern olan MRD kranyumun tepesi şimdi bu görüşü zorlamaktadır. Ayrıca, uzun süredir A. afarensis'in tüm sonraki Australopithecus gruplarının atası olarak kabul ettiği fikrinin yanlış olabileceği ve bunun yerine A. anamensis'in bu genç türlerin atası olduğu ihtimalini ortaya koymaktadır. Hangi erken hominin insanın doğrudan atası olduğu hala cevaplanmamış bir sorudur.

Açıkçası bu son keşif, evrimsel geçmişimize yeni bakış açıları kazandırdı, ancak aynı zamanda erken homininler arasındaki ilişkilerin karmaşıklığını da arttırdı. Orta Pliyosen (5,3m-2,6m yıl önce) çok sayıda, çağdaş ve coğrafi olarak yaygın türlerle kalabalıklaştı.

Bu türler arasındaki ilişkileri netleştirmek, morfolojilerini güvenle karakterize etmek ve hominin evrimi hakkındaki karmaşık ve karmaşık hikayeyi deşifre etmek basit bir iş değildir. Her yeni bölgedeki örnekler, evrimsel yörünge boyunca farklı bir nokta yakalar, ancak bu bulguları bir evrim ağacı üzerinde kararlı ve güvenilir dallara dönüştürmek kolay değildir.

Fosil kayıtlarında yeterince temsil edilmeyen zaman dilimlerinden ve coğrafi konumlardan gelen daha fazla örnek, bu soruları çözmeye yardımcı olabilir, ancak bildiğimiz her şeyi baş aşağı çevirebilir.

Son on yılda tüm dünyada keşifler, evrimsel geçmişimizin yeniden gözden geçirilmesine yol açmıştır. Yeni fosillerin her zaman var olan hipotezleri desteklemediğini ve görüşlerimizi değiştirmeye ve eldeki kanıtlara dayanarak yeni teoriler formüle etmeye hazırlıklı olmamız gerektiğini göstermektedir.

Hester Hanegraef, Doktora Antropoloji Adayı, Doğa Tarihi Müzesi