Φ wyattearp Gönderi tarihi: 18 Ekim , 2005 Paylaş Gönderi tarihi: 18 Ekim , 2005 Hatırayı anlatan kişi Edremit'li. Hatıra dedesinin babasına ait. "Dedem Çanakkaleden dönmüş ama babası kalmış" diyerek hatırasına başlıyor. Halil Çavuş Çanakkale savaşları başladığında kırk sekiz yaşındadır. Oğlu Ali yirmi yaşında. Ali Çanakkale Savaşına 'na gider... Halil Çavuş 'un hanımı , bir gün dükkana gelir: " Bey, eve iki asker geldi. Seni sordular... Hemen askerlik şubesine gidecekmişsin...Acaba Ali'mize bir şey mi oldu? Yüreğime bir kor düştü!.." "Tamam hanım , olur. Ben şimdi gider öğrenir, gelirim. Canım çekti sen akşama ocağa bir kuru fasulye vur da yiyelim..." Dükkanı toparlar, askerlik şubesine gider, kendini tanıtır. Komutan ayağa kalkar: " Sen nerde kaldın? Yürü... Edremit' liler Çanakkale' ye gidiyor . Koş , yetiş..." " Aman bey! varıp, eve haber vereyim...Helalleşeyim." " Mümkün değil, kafileden kopma...Koş...Eve biz haber veririz..." Gerçekten de hemen eve koşup, " Kocanızı Çanakkale' ye yolladık" diye haber vermişler. Aradan hayli zaman geçer. Kurtuluş savaşı sonunda Ali geri döner... Halil Çavuştan bir daha hiçbir haber alınamaz. " Nenem, hayatı boyunca her akşam kuru fasulye pişirdi. Kendisi ağzına o yemekten tek bir lokma koymadı. Hep bize yedirirdi. Nenem ölene dek her akşam o boş tabağı sofraya koydu ve kaldırdı. Koydu....Ve kaldırdı... " Diyerek hatırasını tamamlıyor Ali Çavuş'un torunu. Geçmişimizi öğrenmek ve çocuklarımıza aktarmak , geleceğimizin güvencesi olacaktır diye düşünüyorum. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.