İnönü'nün Boraltan Köprüsü Katliamı

[Φ kuzey kurtları]

Olay şu: İkinci Dünya Savaşı sırasında Stalin yönetiminin acımasız baskılarına dayanamayan bir grup Azeri Türk’ü, “öz kardeş” saydıkları Türkiye’ye sığınmaya karar verip yola çıkıyorlar.

 

Yolda uğradıkları baskınlar sebebiyle arkaları sıra mezar taşlarından izler bırakarak, nihayet Aras Nehri’nin üzerinde bulunan Boraltan Köprüsü’nü (Iğdır) geçiyorlar ve Türk sınır karakoluna sığınıyorlar.

 

Artık kurtulduklarını, özgürlüğe kavuştuklarını düşünen 146 Azeri Türk’ü son derece mutludur, sevinçlidir.

 

Karakoldaki Mehmetçikler, başka Karakol Komutanı olmak üzere, Azeri kardeşlerini bağırlarına basıyor, ekmeklerini onlarla bölüşüyor, yataklarını ikram ediyorlar. 146 soydaşın hayatlarını kurtardıklarını düşünerek onlar da mutlu oluyor.

 

Sevinmekte acele ettikleri kısa bir süre sonra anlaşılıyor. Zira Karakol Komutanı’nın üstlerine yazdığı mektuba gelen şifreli cevap, tamı tamına bir “kara haber”dir:

 

“Karakolunuza sığınan Azerileri derhal Sovyet yetkililerine teslim edin!”

 

Komutan bu işte bir yanlışlık olduğunu düşünüyor. İnsan, öldürüleceğini bile bile kardeşini düşmana teslim eder mi? Buna vicdan dayanabilir mi?

 

Daha tafsilatlı olarak durumu bir kez daha bildiriyor, fakat gelen cevap aynıdır:

 

“Derhal teslim edin!”

 

Hâlâ inanamıyorlar. Ama Ankara’nın emri kesindir. Karakol Komutanı’nın ve karakoldaki askerlerin tüm itirazları, Azerilerin tüm yalvarışları, Ankara’daki sağır sultanları yumuşatamıyor: “Derhal teslim edin, yoksa vatana ihanetle yargılanacaksınız.”

 

Hangisi “vatana ihanet” acaba?.. Mazlum insanları ölüme göndermek mi, yoksa göndermemek mi? Azerilerin lideri Karakol Komutanı’na yalvarıyor:

 

“Bizi siz kurşuna dizin, ama Moskof’a teslim etmeyin. Öleceksek, ay yıldızlı bayrağımızın dalgalandığı Anadolu topraklarında ölelim.”

 

Komutan ağlıyor, askerler ağlıyor, Azeriler ağlıyor... Ankara’daki yöneticiler ise, Stalin’le aralarında bir pürüz olmaması için soydaşlarını kurban etmeye çoktan karar vermişlerdir.

 

Kendisine “Milli Şef” dedirten ve kendisini “Milli kahraman” ilân ettiren İsmet İnönü ise şöyle buyurmuştur: “Sovyetler Birliği ile aramızda bir pürüz istemiyorum. Bir daha böyle küçük meselelerle beni meşgul etmeyin.”

 

146 kardeşin göz göre göre, hem de en kalleş biçimde, sırf Stalin’in otoritesini sarsmamak için ölüme gönderilmesi “küçük mesele” ise “büyük mesele” nedir? Ne pahasına olursa olsun, iktidarda kalmak mı?

 

Hiçbir şey Ankara’yı kararından döndüremiyor. Çaresiz kalan Karakol Komutanı, “Bizi siz kurşuna dizin” diye yalvararak ağlayan 146 Azeri’yi gözyaşları içinde Kızılordu görevlilerine teslim ediyor.

 

Boraltan Köprüsü’nün bir ucu Türk toprağında, bir ucu Sovyet toprağındadır. Azeri kafilesi, Boraltan Köprüsü’nü yarıladıkları sırada, karşıdan yaylım ateşe tutuluyorlar. Buna rağmen, çoğunun son sözleri, “Yaşasın Türkiye” oluyor. Hepsi ölüyor.

 

Yıllar sonra Azeri şair Elmas Yıldırım, bir zamanlar Boraltan Köprüsü’nde yaşanan derin acıyı “Dönek Kardaş” isimli şiirinde şöyle dillendirecektir:

 

“Bizi siz öldürün, vermeyin Rus’a,

 

“Yakışmaz Türklüğe, sığmaz namusa...

 

“Vahşete göz yumup silkmeyin omuz,

 

“Bizi siz öldürün, varsa suçumuz...

 

“Men ne diyem o vefasız dağlara,

 

“Öz gardaşı dönek olan ağlara.”

[Φ politika]

Trajedileri, tarihin gerceklerine aldirmadan ve yasanan olayin yasandigi dönemdeki sartlari dikkate almadan sadece evet sadece begenilmeyen bir ismi karalamak icin yapilan propagandalarin PKK'nin actigi yaylim atesten bir farki yoktur bence.

 

Tabi ki ölenlere acimaliyiz.Insan olan bir ölünün arkasindan göbek atmaz.Basbakan Erdogan ideolojik nedenlerin arkasina saklanarak ortaya attigi ve tamamen Ismet Inönü'yü hedef alan Boraltan Köprüsü olayini siyasi bir malzeme olarak Türkiye'nin gündemine sokarken,tüm dinci ve Inönü karsiti tarikatci kesimler hep bir agizdan Boraltan Faciasini dile getiriyor ve Türkiye icin "yüz karasi "deniyor.

 

Elleri vicdanlarindan cok insanlarin seref ve haysiyetlerinde olanlar icin Inönü'nün karalanmasi tam bir intikam zaferi anlamina geliyor.

 

Ikinci Dünya Savasi yillari,Rusyadan kacan 195 Azeri yurttas Türkiye'ye siginiyor.Türkiye bir yandan Almanlara karsi önlem almak zorundadir bir yandan da Stalin'in tehditlerine karsi önlem almak siyaset gelistirmek durumundadir.O dönemdeki anlasmalar geregi bu kisiler Rusya'ya iade edilmistir.Bunu sadece Inönü'yü karalamak ugruna carpitarak olayin perde arkasini degilde ideolijilerinin kendilerine dayattigi tarzda anlatmak gercekten ibret verici bir karakter türüdür.

 

Inönü Almanya ile savasmamak icin bir devlet adamligi göstermis fakat onun düsmanlari Inönü'yü "bizi ac birakmakla"suclamislardir.Halbuki ac kalmak babasiz kalmaktan daha evladir.Bunu anlamak icin önce vicdan sahibi olmak sonra da katiksiz adam olmak gerekir.Inönü hakkinda ileri sürülen iddialarin yüzde 99'u ISLAMISTLERIN UYDURUKLARI CARPITMALARIDIR,YÜZDE 1'de yanlistir.

 

Sarikamista Almanlarin adami olan Enver'in basiretsizligi nedeniyle 90 bin vatan evladinin donarak sehit olmalarindan bahsedemeyenler 195 Azeri yurttasinin o günün sartlari geregi Rusyaya iade edilmesini Cumhuriyet dönemine karsi ellerinde koz olarak kullaniyorlar,ne diyelim Allah sizleri islah etsin.

 

 

saygilarla