Cahiliye Dönemi

[Φ tersinim]

KAYNAKLAR

 

Kuran-ı Kerim ve tefsirleri

Sahih Hadisler

İnciller

 

= = =

 

FAYDALANDIĞIMIZ ESERLER

 

Abdullah Aydemir=İslami kaynaklara göre peygamberler

Ahmet b.Hanbel=Müsned

Ahmet Cevdet Paşa= Kısas-ı Enbiya

Belâzuri=Ensabu’l Eşraf

Beyhaki=Delailin Nübüvve

Beyhaki=Sünen

Bünyamin Ateş= Peygamberler tarihi

Buhari=Sahih

Büyük İslam Tarihi (Kurul)

Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi

Ebul Ferec ibn.Cevzi=El Vefa

Ebul Fida=Elbidaye vennihaye

Ebu Nuaym=Delailün Nübüvve

Diyarbekri=Hamis

Halebi=İnsanüluyun

İbn.Abdulberr=İstiab

İbn. Esir=Kâmil

İbn. Haldun=Tarih

İbn.İshak-İbn. Hişam= Sîre

İbn.Kayyım=Zadülmead

İbn. Kesir= Kuran tefsiri

İbn. Sa’d=Tabakat

İbn. Seyyid=Uyûnul Eser

İmam-ı Gazali= İhya

Kastalani=Mevahibülledüniyye

Maurice Bucaille=Müsbet ilim yönünden Tevrat, İnciller ve Kuran

Muhammet Hamdi Yazır=Hak dini, Kuran dili

M.Asım Köksal=İslam Tarihi

M.Asım Köksal=Peygamberler tarihi

Müslim=Sahih

Taberi=Tarih

Yakubi=Tarih

Zehebi=Tarih-ül İslam

 

= = =

 

Gönlünün Allah ve Peygamber sevgisiyle dolu, dolu olduğunu iyi bildiğim ve bu konu da pek çok kişiyle birlikte şahadette bulunabileceğim dünyalar güzeli, Cennetmekan pek sevgili anneciğime ithaf olunur.

 

Lütfen onun ve ahrete intikal etmiş diğer Müslüman kardeşlerimizin ruhlarına bir FATİHA okuyunuz.

[Φ tersinim]

NİÇİN CAHİLİYE DÖNEMİ?

 

Cahiliye dönemini yazmaya karar verdiğimiz ve bu konuda bilgiler toplamaya başladığımızda ziyaretimize gelen bir dostumuz:

 

-Niçin cahiliye dönemi? Diye sormuştu.

 

Bizde ona:

 

-İnen nurun gücünü, yüceliğini ve büyüklüğünü anlamak için, içinden çıktığı ortam karanlığının kesafetini bilmek gerekir diye cevap vermiştik.

 

Hz. Muhammed’in (a.s.) hayatını araştırdığımız sıralarda; gelmiş geçmiş ve gelecek En Büyük İnsana, özellikle batılı müsteşriklerce insafsızca saldırıldığını görmüş ve çok üzülmüştük.

 

Bu kişiler yaşadıkları dönemlerde geçerli olan yasalar, kurallar, âdetler, gelenek ve görenekler çerçevesinde fakat Onun yaşadığı dönem şartlarını göz önüne almadan Hz. Muhammed’i (a.s.v) değerlendiriyorlar, bu değerlendirme sonuçlarına göre yargılıyorlar ve O Mübarek İnsanı haksız bir biçimde suçluyorlardı.

 

Fakat yaşanan devirlerdeki farklıklar, o devirlerde yapılan aynı davranışları bile daha değişik şekillerde yorumlamayı gerektirmekteydi.

 

Bir dönemde gayet normal ve önemsiz karşılanan davranış ve tutumlar, bir başka dönemlerde çok önemli olabiliyordu.

 

Dolaysıyla bir kişinin hayatı inceleniyorsa her şeyden önce o kişinin yaşadığı devrin sosyal, ekonomik ve siyasal durumlarını; âdetlerini, gelenek ve göreneklerini çok iyi bilmek gerekiyordu.

 

Hayatı incelenen kişinin hayatının yorumu ancak bu bilgiler doğru tartılıp, değerlendirildikten, irdeledikten sonra mümkün olabilecekti.

 

Bu konuda incelediğimiz bazı eserler bizde; sanki Arap ırkını hor ve hakir görmek, küçük düşürmek için her şeyin yapıldığı, en küçük bir fırsatın dahi kaçırılmağı; âdet, gelenek ve göreneklere göre oluşan davranışları olumsuz yönde yorumlayarak mübalağaya kaçıldığı, olumlu yönlerinin görmezlikten, bilmezlikten gelinerek ilim kurallarına uymayan kasıtlı davranışlar içine girildiği, insafsız denebilecek bir şekilde eleştirildiği gibi bir yargının oluşmasına neden oldu.

 

Sanki bu eser sahipleri Arap ırkını hor ve hakir görerek, içinden çıkıp olan gelmiş, geçmiş ve gelecek En Büyük İnsanı hor ve hakir görme, küçük düşürme gayretleri içindeydiler.

 

Biz bu konuda tamamen objektif davranmaya çalıştık. Bilim kuralları dışına çıkmamaya özen gösterdik.

 

Cahiliye Dönemi ismini verdiğimiz bu ikinci kitabımızda da Kuran-ı Kerim, İnciller ve ve sahih hadisler dayanaklarımız oldu. Aralardaki boşlukları muteber bildiğimiz kitaplardan derlediğimiz bilgilerle doldurduk.

 

Objektif ve doğru bilgilerle hazırladığımızı inandığımız bu kitabımızın Cahiliye Dönemini doyurucu ve doğru bir şekilde anlatıp, tanıtan bir eser olması için elimizden gelen her şeyi yaptık.

 

Gerçekleri ört bas ederek peygamberimizi koruma gibi bir gayret içinde bulunmadık.

 

Peygamberimiz o kadar büyük ve Mübarek Bir Kişidir ki hiçbir faninin korumasına ihtiyacı yoktur.

 

Doğru bilgilere ulaşıldıkça Onun büyüklüğü ve yüceliği daha iyi anlaşılacaktır. Bu konuda en ufak bir şüphemiz dahi yoktur.

 

Rabbimin bu çalışmamızı da hayırlara tebdil etmesini can-ı gönülden dilerim.

 

Hüdai ÇAKMAK

[Φ tersinim]

BÖLÜM-I

 

İSA’DAN SONRA GELİŞEN OLAYLAR

 

Fetret devri, diğer anlamıyla cahiliye çağı; şanı yüce Allah’ın (c.c) gönderdiği peygamberlerden İsa (a.s.) ile Muhammed (a.s.v) arasında olduğu gibi peygamberliğin kesintiye uğradığı, insanoğlunun peygambersiz, kılavuzsuz kaldığı zaman; durgunluk dönemi demektir.

 

Nitekim İsmail’den (a.s.) sonra Muhammed’e (a.s.v.) kadar başka peygamber gelmeyen Yemen’deki Amâlika ve Mekke’deki Cürhüm kabileleri içinde bu dönem bir fetret devri sayılır.

 

İsa (a.s) ile Muhammed (a.s.v.) arasındaki fetret devri altı yüz senedir. Bu iki peygamber arasında başka peygamber yoktur. Bu nedenle İsa (a.s.) ile Muhammed (a.s.v) birbirlerine en yakın olan peygamberlerdir.

 

Hz. Muhammed’in (a.s.v) getirdiği dinin büyüklüğünü, ululuğunu ve insanlara sunduğu nurunu tam olarak anlayabilmek, kavrayabilmek için insanlığın koyu bir zulmet içine düştüğü, yolundan sapıttığı cahiliye devrini çok iyi bilmek gerekir.

 

Bu dönemlerde her ne kadar Allah’a (c.c.) şirk koşarak tevhit bozulmuşsa da; tevhit dini üzerinde bulunan ya da tevhit dinini arayan kişilerde bulunmaktaydı.

 

Fetret devrinde İbrahim’in (a.s) Hanif dinini arayanlar, bu din üzerinde bulunanlar, doğru yol üzerinde olanlardır.

 

* * *

 

İsa (a.s) kırk gün havarilerin yanında kaldıktan, ge-rekli emirleri verdikten sonra tekrar göğe çekildi.

 

İsa’nın (a.s.) göğe çekilmesinden sonra aralarında Hz. Meryem’inde bulunduğu yüz yirmi kişilik bir müminler topluluğu Zeytin dağına geldiler.

 

Sürekli dua, tespih, tehlil içindeydiler. Devamlı Allah’a (c.c) hamt ve tespih üzerinde bulunuyorlar ve şükrediyorlardı.

 

Orada bulunan herkes gördüklerinden, duyduklarından çok etkilenmişti. İmanla dolu doluydular. İmanları dışlarına vurmuştu. Yüzleri pırıl, pırıl parlıyordu.

 

İçlerinde bulunan Petrus ayağa kalkarak:

 

-Kardeşlerim! Halletmemiz gereken çok önemli bir mesele var. Bildiğiniz gibi Yahuda İskaryot İsa’ya (a.s.) gönülden bağlı on ikilerden olduğu halde önderimize, öğretmenimize ihanet etmiştir. Artık o bizden değildir.

 

Fakat yine de onun yerine birini seçmemiz, yerine doldurmamız gerekiyor. Bunu yaparsak mezmurda yazılan ilahi emri yerine getirmiş olacağız. Önderimiz, öğretmenimiz olan İsa’nın (a.s.) yardımcılarının yeri hiç bir zaman boş ya da eksik kalmayacaktır. Bunun böyle olması gerekir dedi.

 

On bir kişilik havari grubu Kudüs’e geldiler ve ikamet ettikleri evin üst katına çıktılar.

 

On ikilerin on ikinci olacak, Yahuda İskaryot’un yerine alacak kişinin kim olacağını tartıştılar.

 

İki aday vardı. İkisi de birbirinden değerliydi. Aralarında bir tercih yapma imkânı olmayınca kur’a çekmeye karar verdiler. Kur’a çekmeden önce şöyle dua ettiler.

 

-Ya Rabbi! İçlerde, dışlarda olanları, yüreklerde bulunanları şüphesiz ki en iyi Sen bilirsin. Şu iki adaydan hangisi daha hayırlı ise onu bize göster. Onu bize işaret et. İçlerinden en hayırlısını seç ve bize bildir.

 

Çekilen kura sonucunda on ikilerin on ikincisi Matiya isimli mümin kişi oldu.

 

Musa’nın (a.s) vefatından, İsa’nın (a.s) doğumuna kadar bin yedi yüz on altı sene geçmişti. İsa (a.s) şanı yüce Allah (c.c) tarafından göğe çekildikten sonra on iki havarisi bütün dünyaya dağıldılar ve İsa’nın (a.s) emri üzerine getirdiği dini bütün dünyaya yaymaya başladılar.

 

Havariler önce ırkdaşları olan İsrail oğullarının oturdukları bölgelere gittiler, onlara şöyle dediler.

 

-Ey İsrail oğulları! Dinleyiniz. Bildiğiniz gibi Nasara’lı İsa (a.s.) Tanrı’nın izin ve inayetiyle aranızda yaptığı mucizeler, harikalar ve belirtilerle varlığını, peygamberliğini göstermiş, Allah’ın (c.c) resulü olduğunu kanıtlamış yüce bir kişiydi.

 

O körlerinizin gözlerini açtı, cüzamlılarınızı temizledi, hastalarınızı iyileştirdi, ölülerinizi diriltti. Öyle olmasına rağmen; yasa tanımaz, Allah (c.c) korkusundan, din ve vicdandan nasipsiz kişiler aracılığıyla Onu tutuklattınız, türlü işkencelere, hakaretlere uğrattınız. Onun öpülmeye layık yüzüne tükürdünüz, Ona yumruk vurdunuz, Onu dövdünüz, sonra da çarmıha gerip, öldürmeye kalkıştınız.

 

Fakat bilmez misiniz ki toprağa peygamberlerin etleri haramdır.

 

Toprak peygamberlerin vücutlarını yemez, onları çürütmez. Peygamberler her zaman diridirler. Ne yaparsanız yapın, hangi kötülükleri uygularsanız uygulayın, siz onları öldürmeye hiçbir zaman muvaffak olamazsınız. Siz İsa (a.s) Mesihi de öldüremediniz. Bunu başaramadınız.

 

O, Allah’ın (c.c) oğlum diye iltifat buyurduğu, çok sevdiği kulu ve resulüydü. Bütün gayretlerinize rağmen Onu çarmıha gerip öldüremediniz.

 

Rabbimiz işkencelerinizin acısını Kuluna tattırmadı. Aşağılamalarınız Onu daha yüceltti. Rabbimiz Onu göğe kaldırdı. Şüphesiz ki O tekrar yeryüzüne inecek, görevini tamamlayacaktır.

 

Bizler Onun yolunda giden, getirdiği nuru yaymakla, göstermekle, anlatmakla görevli kişileriz. Bizler Onun tarafından kutsanmış, Rabbimizin izni ile Ona verilenlerin bir kısmıyla desteklenmişizdir. Biz Ondanız.

 

Şunu iyice biliniz ki çarmıha gererek öldürmeye çalıştığınız, hakaretlere uğrattığınız kişi kesinlikle Mesih İsa’dır (a.s). O şimdi Rabbimizin yanındadır. Geri dönecek, yarım bıraktığı işi bitirecektir….

 

Onları dinleyen İsrail oğullarından bazılarının kalplerine bir hançer sokulmuş gibi oldu. Betleri, benizleri soldu. Yaptıkları büyük günahı anladılar. Çok pişman oldular.

 

Havarilere:

 

-Ey kardeşler! Bizler bilerek ya da bilmeyerek çok büyük bir günah işledik. Yaptığımızı düzeltmemiz için ne yapmamız gerek? Diye sordular.

 

Havarilerde şöyle karşılık verdiler.

 

-Sizler çokça tövbe ediniz. Allah’tan (c.c) af ve mağfiret dileyiniz. Sadakalarınızı artırınız. Rabbim isterse Onun gölgesi altına girer, eteklerine sığınırsınız.

 

Bu, buna yetkili kişilerce yapılmış bir çağrıdır. Bu çağrı size, çocuklarınıza, çocuklarınızın çocuklarına, uzakta ya da yakında olanların hepsine yöneliktir. Doğru yol budur. Siz bu yola girmek için acele ediniz dediler.

 

Bu çağrı sonucunda binlerce kişi onlara katıldı. Bu kişiler kendilerini; elçilerin öğretisine, paylaşıma, ekmek bölmeye ve duaya adadılar.

 

İsrail oğullarının kalplerine her gün gittikçe artan; kıskançlığın, çekemezliğin getirdiği bir öfke ve bu öfkenin körüklediği ateşli bir korku düşmüştü.

 

Gördükleri, duydukları; öldürmeye çalıştıkları kişinin Allah’ın (c.c) gerçek bir peygamberi olduğunu gösteriyordu.

 

Bunun vebalini hiç bir kişinin, hiç bir ırkın, hiç bir milletin kaldıramayacağını da biliyorlar, bunu bütün dehşetiyle hissediyorlardı.

 

Fakat koyu taassupları da gözlerini perdeliyor, pişmanlıklarını koyu bir öfkeye, acımasız bir düşmanlığa dönüştürüyordu.

 

Bu nedenle yeni dinin yayılmasını önlemek için ellerinden gelen her türlü düşmanlığı, engellemeleri yapmaktan geri kalmıyorlardı.

 

Devamı var.

[Φ omar123]

Sevgili tersinim..Bu yazdıklarınız İncil'e sonradan eklenen mektuplardandır...İsa Mesih kafirler tarafından çarmıha gerilmedi..Yazdıklarınızdan bu anlam çıkıyor..Eğer İsa Mesih gerçekte kim olduğunu göremediler bu yüzden onlar bir kafir dersen katılırım..İsa Mesih'in neden öldürülmeye kalktığı hakkında çeşitli bilgiler mevcuttur..Kesin olan bilgiler Mesih öncesi ve Mesih zamanına ait olan bilgilerin kesin olduğunu düşünüyorum..Mesih sonrası ise farkındaysan bu bilgiler mektuplardan oluşmuştur ve kimin yazdığı belli değildir..

 

Musa a.s ve İsa a.s arasında 1716 sene geçmiş olması imkansızdır..Hz.Musa nın doğum-ölüm tarihi bilinmez,Tevrat ise İsa dan önce 3. ve 4. yüzyıllara ait olduğu bilinmektedir..Hatta dahada eskiye gidebilmektedir..