Duygularımız

[Φ a_toprak]

Hiçbir duyguyu bastırmamalı insan. Bunun yerine yaşamalı ve anlamaya çalışmalı. Öfke, acı, utanma gibi bazı duyguları sevmeyiz genelde. Bunları yaşadığımızda kendimizi gözleyip anlamaya çalışmak yerine, kendimize 'öfkelenmememiz', 'utanmamamız' ya da mutlu olmamız gerektiğini söyler dururuz. Bu da içinde bulunduğumuz durumu gözleyip düşünmemizi engeller. Yeni açılımlar yapamayız. İçinde bulunduğumuz durumun nedenlerini anlayamadığımız için bir çözüm ya da yeni bir bakış açısı geliştiremeyiz. Bu da aynı durumlarla tekrar tekrar karşılaşmamıza neden olur ve kısır döngülerin esaretinde kalırız. Bu yüzden her duyguyu derinlemesine yaşamalı insan. Çünkü ancak o zaman kısır döngülerden, monotonluktan, esaretten kurtulabilir ve yaşamı özgürce, hakkıyla kucaklama yetisine sahip olabilir.