Bölük Pörçük / Tuncel Kurtiz

[Φ Mouchette]

 

Kasım 88.Kasım'ın son haftası.Yandı kafamın son tahtası. Sabahtır, pazardır. Yani aslında bizim sokağın pazarı dündü. Cumartesi yani. Öğlen üstündeyiz. Kahve içilmiştir. Ozburn İspanyol. Porto şarabından yapılıyor. Bir sigara yakalım. Brandy güzel. Bir tadı var, çikolata. Bir sigara yakalım. Burası bizim çadır. Savini Platz civarında. Yani "Berlin şehrinin orta yeri sinema, garipliğim mahzunluğum duyurmayın ölmüş anama". Bir sigara yak Tuncel. Biliyor musun benim üç ismim var TT Kurtiz. Ortadaki T aslında Tayanç. Ben bugünlerde bir T daha koydum. TTT Kurtiz. Ko bi daha . T mi arıyorum bugünlerde Goethe sokağında aşağı yukarı. Sabaha karşı karşıdan sabahın, karşıda bir büyük avluya girersin. Karşılarda bir siluet olarak eski sinagog ve dikeyine çatılar. Yağmur yağmış. Savaş sonu. Kadınlar yüzlerini beyaz çamura bulamışlar. Binlerce yıl önce Rüfai ritmi içinde dövünmekte, şerha şerha yaralar açılmakta sırtlarında, kırmızı çiçekler gözyaşları nehir gibi akmakta, kızıl kanları karışmakta, bir gök yüzü çekilir üstlerine, asma dalları salkımlarla donanmış, kehribar, altında ölü bir adam, çırılçıplak, üç kadın, heykel gibi cesedi açmakta, yüreği, bağırsakları ve burnundan beyni çıkarmakta, mumyalama, üretime dönüş, mavi gökyüzü, sarı sıcak güneş, dibekler, elekler, ziller, kağnılar, ritüel. (Kitabın tanıtım yazısından)

 

Bu aralar yerli dizi olarak ilgimi çeken Ezel dizinde oynuyor Tuncel Kurtiz. Ki bu dizi ile değil benim için önemliliği Tuncel Kurtizin. Anlatıları o kadar güzel ki. Kitap almak için dolaşırken kitabın kapağı ve dizaynı çekti ilk olarak dikkatimi ve hemen hiç düşünmeden aldım. İyi ki de almışım. Farklı otobiyografi. Çocukluğundan gençlik yıllarına, yurtdışı serüvenlerinde tiyatroya, sinemaya , aşklarına dair güzel bir anlatım var kitapta. Kısacası dolu dolu bir kitap.