Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Eminim, annemiz hepimiz için Dünyada sahip olduğumuz en değerli varlıklardandır... Ya da en değerlisi... Onların hakkını hiçbir zaman ödeyemeyiz kesinlikle... Ama yapacağımız şey çok kolay aslında O'nu sevmek... Bu konuyla ilgili küçük bir yazı yazmak istiyorum. Okuyup, sizde annelerimizle ilgili bişeyler yazmak, düşüncelerinizi belirtmek ister misiniz? EGER HÂLÂ SIZINLEYSE 1 yasinizdayken sizi elleriyle besledi ve yikadi; > > 2 yasinizdayken size yürümeyi ogretti; > Size seslendiginde odadan kaçarak tesekkür ettiniz. > > 3 yasinizdayken size özenle yemekler hazirladi; > Tabaginizi masanin altina dökerek tesekkür ettiniz. > > 4 yasinizdayken elinize rengârenk kalemler tutusturdu; > Evin bütün duvarlarina resim yaparak tesekkür ettiniz. > > 5 yasinizdayken sizi cici kiyafetlerle süsledi; > Gördügünüz ilk çamur birikintisine atlayarak tesekkür ettiniz. > > 6 yasinizdayken okula kadar sizinle yürüdü; > Sokaklarda "gitmiycem" diye aglayarak tesekkür ettiniz. > > 7 yasinizdayken size bir top hediye etti; > Komsunun camini kirarak tesekkür ettiniz. > > 9 yasinizdayken size piano ögretmeni buldu; > Notalari bir gün bile çalismayarak tesekkür ettiniz. > > 10 yasinizdayken dogumgünü partilerinden, > dans derslerine kadar her yere sizi arabayla götürdü; > Arabadan firlayip giderken arkaniza bile bakmayarak tesekkür ettiniz. > > 11 yasinizdayken sizi arkadasinizla sinemaya götürdü; > "Sen bizimle oturma" diyerek tesekkür ettiniz. > > 12 yasinizdayken zararli TV programlarini seyretmenizi istemedi; > O evde degilken hepsini izleyerek tesekkür ettiniz. > > 15 yasinizdayken sizi yurtdisinda yaz kampina gönderdi; > Tek satir mektup yazmayarak tesekkür ettiniz. > > 17 yasinizdayken erkek arkadasinizla partiye gitmenize izin verdi; > Bir telefon bile etmeden sabaha karsi eve dönerek tesekkür ettiniz. > > 19 yasinizdayken okul masraflarinizi karsiladi, > sizi arabayla kampüse götürdü ve esyalarinizi tasidi; > Arkadaslariniz alay etmesin diye > kampüs kapisinda vedalasarak tesekkür ettiniz. > > 21 yasinizdayken is hayati ve kariyerinizle ilgili > size fikir vermek istedi; > "Ben senin gibi olmayacagim"diyerek tesekkür ettiniz. > > 22 yasinizdayken kep giyme töreninizde size gururla sarildi; > Avrupa seyahati için para isteyerek tesekkür ettiniz. > > 24 yasinizdayken uzun süredir çiktiginiz çocukla tanismak > istedi; > "Zamanini ben bilirim" diye tersleyerek tesekkür ettiniz. > > 25 yasinizdayken dügün masraflarinizi karsiladi, > sizin için hem mutlu oldu hem çok duygulandi; > Siz dünyanin bir ucuna tasinarak tesekkür ettiniz. > > 30 yasinizdayken bebek bakimi hakkinda size akil vermek > istedi; "Artik bu ilkel yöntemleri birak" diyerek tesekkür ettiniz. > > 40 yasinizdayken sizi arayip bir arakadaşına götürmeninizi istedi > "Anne isim basimdan askin taksiye bin" diyerek tesekkür ettiniz. > > 50 yasinizdayken o, çok hastalandi, hafta sonunda > onu görmeye gittiginizde mutlu oldu; > Ona yaslilarin çocuk gibi nazli oldugunu söyleyerek tesekkür ettiniz > > Derken bir gün... O, öldü... > O güne kadar onun için yapmadiginiz ne varsa, > o anda kalbinize bir yildirim gibi düstü... > > > EGER HÂLÂ SIZINLEYSE, > > SIMDI ONU HER ZAMANKINDEN DAHA ÇOK SEVIN... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Galiba hiç kimsenin annesine yazmak istediği bişi yok... Yazarken güzel bi konu olacağını düşünmüştüm... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ SaNTo Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Sevgili MINEU sende zor bir konu seçmişsin. Klişeleşmiş laflar mı kullanalım şimdi annelerimiz için. Karşılıksız tek sevgi, bir annenin evladına olan sevgisidir. Bize, yaşamda tek karşılıksız sevgi beslemiş annelerimize, ne yazabiliriz ki ? Nazım'ın dediği gibi "sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin ? - ama işin kolayına kaçmadan ! ". Hayatımın en mutlu anlarını, ben annemle başbaşa yaptığımız, sabah kahvaltılarımızda yaşadım. Onunla kahvaltı sonlarında, kahvelerimizle birer sigara tüttürmemizde.. Ona, kız arkadaşlarımı anlatmamda. Ona, okul hayatımı anlatmamda. Ona, iş hayatımı anlatmamda. En kötü anlarımda bile o sıcaklık beni hep motive etti ve zor durumlar bile yolunda görünürdü bana. Şimdi ayrı evde yaşıyorum, annemle her gün görüşüyorum ama o ilk "sabah kahvaltılarımız" çok özeldi. Tanrının, dünyadaki ilahi gücünün yansımasını görmek isteyenler, annelerine biraz daha sokulsunlar. SaNTo... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Santo haklısın aslında... Ama herkesin annesiyle ilgili yazıcak bişeyleri vardır diye düşünmüştüm... Bu arada yazdığın için teşekkürler... Umarım en yakın zamanda annenle bir araya gelirsiniz... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ arman Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Konuyu beğenmediğimiz ya da ilgilenmediğimiz için değil.. Sadece ben kendi adıma bu açıdan yaralıyım .. Günleri sayılı hasta bir annem var ve Allah biliyor ya onun iyi olması için gözümü kırpmadan canımı dahi verebilirim... Ama tedavisi yok Allah sevdiklerimizi birbirimize bağışlasın. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ SaNTo Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Sevgili Arman, Bu dünya fani ki kimler gelip geçmemiş, kimleri yutmamış.. Gün gelecek annelerimiz, gün gelcek bizler göçüp gideceğiz doğanın yazgısı bu. Değiştirmek elimizde değil. Önemli olan "o anlar" onlarla geçirdiğimiz anların tadını ve kıymetini bilmek. Onların ellerini öpebilmek. Sana, direnç ve güç dilerim. SaNTo... MINEU saol zaten mümkün olduğunca görüşüyoruz ki zaten onların gözünde hep çocuk kalıyoruz. Halen hava soğuk kalın giyin, bugün ne yedinler bitmedi Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ arman Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Teşekkür ederim Santo iyiniyetin ve dileklerin için.. Sana da teşekkür ederim Mineu .. İyi bir iş yaptın. Anneler için değil topicler forumlar açılsa az.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Misafir CYRANO Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 annemiz bizi kim korudu senin kadar. her zaman paratorner oldun bize babamızın otoritesine, baba sertliğine karşı bir paratoner gibi çektin tüm yıldırımları üstüne. hep bizim suç ortağımız sırdaşımız oldun. camı kırardık ben kırdım derdin. kavga ederdik saklardın. kızdırırdık seni neler yapardık ama sen "paşalarına " kıyamazdın. hep akşam babamızdan dayak yiyeceğimizi söyler ama hiç bir zamanda şikayet etmezdin bizi. hep finansörümüzdün babamız ceza verir harçlığımızı keser sen yine bizi parasız bırakmazdın. Bizim için yalanlar söylerdin. haksız bile olsak hep bizi savunurdun. sünnet olduğumda acıyla ağlarken güler yüzle beni avutup, acımı dindirip ben uyurken başıma gelip ağladığını bilmiyor muyum. büyüdük ne değişti, benim faturalarımı benden çok takip eden bir gün unutsam sabahı yatıran, ben işteyken eve gelip, sağı solu kontrol eden sen değil misin. kim olabilir ki kendini böyle adayan. paşaların seni unuturmu, senin kıymetini bilmezmi. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ TANİA HAYDE Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 tek kelimeyle herşeyim. onu çok seviyorum. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Sevgili Arman, ben teşekkür ederim sana... Ayrıca annene Allah'tan acil şifalar dilerim, umudunuzu yitirmeyin hiç bir zaman... Allah sana sabır ve güç versin... İnan çok üzüldüm, ama kadere inanıyorsan bunun bir kader olduğunu unutmamalısın... alnımıza ne yazıldıysa onu görmek zorundayız... Annenin ellerinden öpüyorum... Bütün annelerin binlerce, milyonlarca kez ellerinden öpüyorum. Allah onları bizden ayırmasın. Babalarımızıda tabi ki... ONLAR BİZİM HAZİNELERİMİZ... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ mara bulge Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 anneler ve babalar ile ilgili topic açilmasin lütfen.. annesi olmayan, babasi olmayan, hatta hem annesi hem babasi olmayan arkadaslar var. buraya derin sözler yazip yürek yaralamanin bir mantigi yok. mineu arkadas bunu iyi niyetle yapmistir eminim ama üzülecek çok arkadasimiz olacak. ** bu arada geçmis olsun Arman, acil sifalar dilerim. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Misafir ZplarkenVraklayanKurbaa Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 annemden nefret ediyorum benim için yapabileceği ama yapmayı seçmediği herşey için sadece doğurmaktan başka bana ve hayatıma herhangi bir katkısı olmadığından,kendi hırslarını gerçekleştiremediklerini benden isteyerek üstelik çogu şekilde beni kullanarak almaya çalıştığı için,hiç bir zaman destekçim olmadığı yanımda olmadığı,güven vermediği ve güven duymadığı için,birey olmama yönelik hiç bir şeyime saygı duymadığı için attığı tokatlar ve defalarca kapıyı gösterip çaresiz bıraktığı için,kendi sorunlarının bedelinin bana ve çocukluğuma mal ettiği için ve daha saymakla bitiremeyeceğim tüm içinler için annemden nefret ediyorum ölse üzülmeyeceğim..kusura bakmayın her anne bir değil.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 mara bulge,bu yazdıklarımın iyi niyetle yazıldığı çok doğru tabi ki... Hiç kimsenin yüreğini yaralamak gibi bir düşüncem olamaz... Benim istediğim annelerimizin ve babalarımızın bizim için ne kadar değerli olduklarını biraz olsun hatırlatabilmekti...Bunu yaparkende annesi ve babası hayatta olmayan arkadaşlarımızın olduğunu unutmadım. Ben, annesi ve babası vefat etmiş arkadaşlarımızında yazacakları çok şey olduğunu düşünüyorum... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ MINEU Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Yazar Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 annemden nefret ediyorum benim için yapabileceği ama yapmayı seçmediği herşey için sadece doğurmaktan başka bana ve hayatıma herhangi bir katkısı olmadığından,kendi hırslarını gerçekleştiremediklerini benden isteyerek üstelik çogu şekilde beni kullanarak almaya çalıştığı için,hiç bir zaman destekçim olmadığı yanımda olmadığı,güven vermediği ve güven duymadığı için,birey olmama yönelik hiç bir şeyime saygı duymadığı için attığı tokatlar ve defalarca kapıyı gösterip çaresiz bıraktığı için,kendi sorunlarının bedelinin bana ve çocukluğuma mal ettiği için ve daha saymakla bitiremeyeceğim tüm içinler için annemden nefret ediyorum ölse üzülmeyeceğim..kusura bakmayın her anne bir değil.. Arkadaşım belli ki yaşadıklarından dolayı kalbin çok acımış, canın çok yanmış... Ama herşeye rağmen, bak tekrar ediyorum herşeye rağmen yinede ondan nefret etme... Belki kendince haklı sebeplerin var ama yinede o senin annen... İnsanlar birbirlerini sevmek zorunda değildir, ama saygı göstermek bir zorunluluktur bence... Bu kişi insanın annesi bile olsa ben böyle düşünüyorum... Ona saygı göster, olur mu? Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ mara bulge Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Ocak , 2006 SEVGİLİ MARA ! BENCE SEN ÇOK YANILIYORSUN BENCE GÜZEL BİR TOPİC BAŞLIĞI SENİN DEDİĞİN MANTIKLI DEĞİL SADEC GÜZEL OLAN BİR VARLIĞI HATIRLAMAK İNSANA ACI VERMEK YERİNE DAHA MUTLU EDECEĞİNİ DÜŞÜNMELİSİN TABİKİ İNSANLAR ANNESİNİ VEYA BABASINI KAYBETMİŞ OLABİLİR VE BU O KİŞİYE BU DURUMU HATIRLATMAK ACI VERCENİ DÜŞÜNSEN DE ONA GÜZEL OLAN HERSEYİ HATIRLATACAĞİNIDA BİLMELİSİN? BENCE HARİKA BİR TOPİC... BENİM ANNEMDE DİĞER HERKESİN ANNESİ GİBİ HARİAKA!!! "SADECE GÜZEL OLAN BİR VARLIĞI HATIRLAMAK İNSANA ACI VERMEK YERİNE DAHA MUTLU EDECEĞİNİ DÜŞÜNMELİSİN " eminim onun benim bir saniye bile aklimdan çikmadigini bilirsin. babam su an olmayabilir, ama varligini ben zaten her an hissediyorum. kimsenin bana babami veya annemi hatirlatmasina gerek yok, hiç unutulur mu varliklari? ben sadece fikrimi yazdim. elbette tartismakta konusmakta serbestsiniz. sadece bana aci verdi ve söylemek istedim. siz paylasimlariniza devam edin. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ emr13 Gönderi tarihi: 21 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Ocak , 2006 anneler dünyanın en güzel varlıklarıdır,size karşılıksz canını veren tek insandır,insan değil melektirler,hasta olduğunuzda sabahlara kadar başınızda beklerler,bi gülümsememz onlara yeter,anlatılmaz yaşanır derler ya öyle bişeydirler,her zaman yavruları öndedir,gerisini düşünmezler,onlar hakkında yazacaklarımız bitmez... onları kırmayalm,kırarsak da özür dileyelim ANNECİĞİM SENİ ÇOK SEVİYORM..! Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ gezgin Gönderi tarihi: 22 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 22 Ocak , 2006 arman annene acil şifalar bence mümkün mertebe fazla zaman geçir annenle... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ kocbay Gönderi tarihi: 22 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 22 Ocak , 2006 Bence sadece anneler icin gecerli degil... hepimiz herkezin degerini bilmeliyiz bence... bu dunya bir kac gunluk dunya... hepimiz ne olacagi belli degil... bu bi kac gunluk dunya'da bir birimizi kirmayalim inciltmeyelim... herkez herkezin degerini bilsin... AMA anneler ozel... anneler bir melek.. iyi gunumuzde kotu gunumuzde her zaman yanimizda olan kisiler.. cennet annelerimizin ayaklarinin altinda..... onlari kirmamaliyiz uzmemeliyiz... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ BOZKURT BULUT Gönderi tarihi: 25 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 25 Ocak , 2006 annen adına üzüldüm kardeş bende annemi 11 yaşımda buldum bu sitenin amacı nedir bilmiyorum ama yüreğimdeki daraağacına beni astı bi tek bunu biliyorum.... moral sıfır babalarınızıda unutmayın ben babamı hiç görmedim çünkü o ben hayata geldikten iki gün sonra ölmüş arkadaş bence annen senin sıkıntılı olmanı istemezdi kadere inan ve ALLAHA sığın...... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ strangerPIA Gönderi tarihi: 25 Ocak , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 25 Ocak , 2006 25 YIL GORMEDİGİM ANNEM!!! Merhaba arkadaşlar, Ben bu konuya farklı şeyler yazmak durumundayım çünkü yaşadıklarım, sizlerden oldukça farklı. Bölünmüş bir aileden geliyorum. Annemle babam ben 9 yaşlarındayken boşandılar, ama boşanmadan önce biz zaten babaannemle dedemin yanında kalıyorduk. Okula başlamadan önce 15 gün kendi evimizdeysek 15 gün dedemlerde oluyorduk ve çocuk olduğumuz için pek bir şey anlamıyorduk. Derken okulun başlamasıyla birlikte temelli dedemlerin yanına taşındık. (Ben ve ağabeyim) Annemle babam boşandıktan sonra biz anneme çok kızdık, çünkü ne olursa olsun bizimle kalmasını istiyorduk. Ama olmadı. Annem bizi terk etti ne yazık ki. Biz babama verilmiştik. Babam da başkasıyla birlikteymiş. Evlendiler. Bunu da istemedik. Cünkü şimdi hem annesiz hem de babasız kalmıştık. İkisi de doğru dürüst aramıyorlardı bizi, ama babamı daha çok görüyorduk ve artık bir üvey annemiz vardı. Annem birkaç yılda bir geliyordu. Ona evlenip evlenmediğini sorduk, hayır dedi, oysa evlenmiş. 2,3 yılda bir gelmesi bizde iyice nefret oluşturdu. Zaten anne sevgisiyle büyümemiştik, bir yerimiz acıdığında, korktuğumuzda, düştüğümüzde anne diye bağırmıyorduk "babaanne" diyorduk. Annesizliğe alışmıştık yani. Ama içimizdeki nefret büyüyordu. Onlar boşandıktan sonra annemi 2 ya da 3 kez gördüm. En son liseye başladığım yıldı. Onu beş dakika gördüm ve evden çıktım. Bunun nedenlerini düşündüm sonra. Ona çok kızgındım. Onu yanımda istiyordum, ona ihtiyacım vardı. Sonra 20 yıl boyunca onu hiç görmedim. Öldüğünü söylediler, adresini vermediler, onu bulamadık. Bir gün kardeşim geldi ve annemi bulmak istediğini söyledi. Ben de ona, eger ondan nefret etmiyorsan, bunu aştıysan olur, bulalım dedim. Evet, dedi, her ne olursa olsun onu bulmak istiyorum. Ve annemi aradık. İnanılmaz bir şekilde bulduk onu. Büyümüştük. Nefretleri aşmıştık. Düne değil bugüne bakıyorduk artık. Annem önce korktu. Görüşmek istemedi. Çünkü suçluluk duygularıyla boğuşuyordu. Toparlayan ben oldum, çünkü ben de bir anneyim. Ona, torununun onu sordugunu, artık ona ne söyleyeceğimi bilemediğimi söyledim. Ondan nefret etmediğimi, geçmişle uğraşmadığımızı söyledim. Yavaş yavaş görüşmeye başladık. Şimdi annem yanlış yaptığını kabul ediyor. Üç çocuğunun durumundan şikayetçi. En çok da iki erkek kardeşimin durumundan. Çünkü onlar hayatlarını düzene sokamadılar. Annem bizi bırakmaması gerektiğini, bunun bize çok zarar verdiğini anladı. Ama olan olmuş durumda. Ona, bizi böyle kabul etmek zorundasın, şikayet etme. Biz şikayet etmiyoruz ve seni suçlamıyoruz, ama lütfen sen de bizi suçlama diyorum. Yıllar boyunca her anneler gününde annem olmadığı için başkalarının annesine hediye aldım ağlayarak. Çok kötü bir durum. Şimdi anneme telefon edebiliyorum, istediğim zaman onu görebiliyorum, ama çocukluğum annesiz geçtiği için bir fark var kesinlikle. Her şey zamanında güzel. Şu anda annem olsa da olur, olmasa da. Ne yazık ki böyle. Çünkü ben şu anda bir anneye sarılma ihtiyacı hissetmiyorum, hissetsem bile benim annem oldukça soğuk biri. Onu öyle kabul etmek zorundayım. Ben çocuğumu asla bırakmakdım, bırakmayı, terk etmeyi, ondan ayrı olmayı asla düşünmem. Her ne olursa olsun onun yanındayım, bütün dünya çocuğuma düşman olsa ben onun arkasında olacağım, annelik böyle bir şey. Ona bu güveni verdiğimi sanıyorum ve bu çok önemli bir şey. İşte annemin bize vermesi gereken şey buydu. Ama olmadı. Şimdi ne yazık ki suçluluk duygularıyla boğuşuyor. Bense bunca şeye rağmen nefretimi yendiğim için mutluyum. Ona kızamıyorum bile... annemden nefret ediyorum benim için yapabileceği ama yapmayı seçmediği herşey için sadece doğurmaktan başka bana ve hayatıma herhangi bir katkısı olmadığından,kendi hırslarını gerçekleştiremediklerini benden isteyerek üstelik çogu şekilde beni kullanarak almaya çalıştığı için,hiç bir zaman destekçim olmadığı yanımda olmadığı,güven vermediği ve güven duymadığı için,birey olmama yönelik hiç bir şeyime saygı duymadığı için attığı tokatlar ve defalarca kapıyı gösterip çaresiz bıraktığı için,kendi sorunlarının bedelinin bana ve çocukluğuma mal ettiği için ve daha saymakla bitiremeyeceğim tüm içinler için annemden nefret ediyorum ölse üzülmeyeceğim..kusura bakmayın her anne bir değil.. Evet, haklı olabilirsiniz, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama önce alta yazdığım şeyleri okuyun isterseniz. Sonra da buraya geri dönün. Nefret sadece size zarar verir. Ben doğum yaparken yanımda sadece bir kişiyi istedim, inanmayacaksınız ama bizi küçücükken terk eden annemi!! 20 yıl sonra da onu arayıp buldum. Bir de şöyle bakın hayata: Yaşadığımız her şey bizlerim evrimleşmesi, bir şeyler öğrenmeleri için yaşanan mizansenlerdir. Siz bu olaylardan ders almak durumundasınız ve önemli olan şu ki, size yapılanı siz yapmamak zorundasınız. Anneniz kötü bile olsa ona kızmak, ondan nefret etmek sadece size zarar verir. Bir gün o da size ihtiyaç duyacak. Muhtaç olduğunuz her şey sizde var. Güçlü olmak sizin elinizde. Lütfen nefret etmeyin. Nötr olmaya çalışın. Ben başardım. Siz de başarabilirsiniz. Hayat sadece bu yaşadıklarınızla sınırlı değil. Hayatı rahat bırakın. Yaşadıklarınız, güçlü olabilmeniz için gerekli şeylerdir mutlaka. Bir de böyle bakın olaylara ve lütfen şu nefretlerinizi aşın. Çünkü nefret sadece size zarar verir. Olumsuz olursanız bu olumsuzluk bir gün sizi boğar annenizi ya da başkalarını değil. Sızlanmayı bırakıp güçlü olmaya bakın. Çünkü hayat güçlü olmayı gerektiriyor. Siz anne ya da baba olduğunuzda size yapılanı yapmayın yeter. Sevgiyle yaşayın, nefretle değil. annemden nefret ediyorum benim için yapabileceği ama yapmayı seçmediği herşey için sadece doğurmaktan başka bana ve hayatıma herhangi bir katkısı olmadığından,kendi hırslarını gerçekleştiremediklerini benden isteyerek üstelik çogu şekilde beni kullanarak almaya çalıştığı için,hiç bir zaman destekçim olmadığı yanımda olmadığı,güven vermediği ve güven duymadığı için,birey olmama yönelik hiç bir şeyime saygı duymadığı için attığı tokatlar ve defalarca kapıyı gösterip çaresiz bıraktığı için,kendi sorunlarının bedelinin bana ve çocukluğuma mal ettiği için ve daha saymakla bitiremeyeceğim tüm içinler için annemden nefret ediyorum ölse üzülmeyeceğim..kusura bakmayın her anne bir değil.. Evet, haklı olabilirsiniz, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama önce alta yazdığım şeyleri okuyun isterseniz. Sonra da buraya geri dönün. Nefret sadece size zarar verir. Ben doğum yaparken yanımda sadece bir kişiyi istedim, inanmayacaksınız ama bizi küçücükken terk eden annemi!! 20 yıl sonra da onu arayıp buldum. Bir de şöyle bakın hayata: Yaşadığımız her şey bizlerim evrimleşmesi, bir şeyler öğrenmeleri için yaşanan mizansenlerdir. Siz bu olaylardan ders almak durumundasınız ve önemli olan şu ki, size yapılanı siz yapmamak zorundasınız. Anneniz kötü bile olsa ona kızmak, ondan nefret etmek sadece size zarar verir. Bir gün o da size ihtiyaç duyacak. Muhtaç olduğunuz her şey sizde var. Güçlü olmak sizin elinizde. Lütfen nefret etmeyin. Nötr olmaya çalışın. Ben başardım. Siz de başarabilirsiniz. Hayat sadece bu yaşadıklarınızla sınırlı değil. Hayatı rahat bırakın. Yaşadıklarınız, güçlü olabilmeniz için gerekli şeylerdir mutlaka. Bir de böyle bakın olaylara ve lütfen şu nefretlerinizi aşın. Çünkü nefret sadece size zarar verir. Olumsuz olursanız bu olumsuzluk bir gün sizi boğar annenizi ya da başkalarını değil. Sızlanmayı bırakıp güçlü olmaya bakın. Çünkü hayat güçlü olmayı gerektiriyor. Siz anne ya da baba olduğunuzda size yapılanı yapmayın yeter. Sevgiyle yaşayın, nefretle değil. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Misafir birce Gönderi tarihi: 20 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 20 Şubat , 2006 Anneciğim, hep sana seni ne kadar sevdiğimi, küçücük yüreğimdeki kocaman yerini anlatmak isterdim. Ama başaramadım. Çünkü hiç anlamaya çalışmadın. Bir gün sana bahçeden çiçek topladım. Bardağa koydum, sana getiriyordum ki, bardak birden bire elimden düştü, kırıldı. Çiçekle sana sevgimi anlatacaktım. Kırılan bardak için o kadar çok bağırdın ki, bir daha kimseye çiçek vermemeye yemin ettim. Anne, benim küçük yüreğimde herkesi sevecek kadar yer vardı. Ben herkesi çok seviyordum. Ama sen insanların hep kötü olduklarını, onlara güvenilmemesi gerektiğini söyledin. Ben de artık insanları sevmiyorum. Anneciğim, bir türlü küçük kafam almıyor, bana başkalarına vurmayı sen öğrettin. Ben doğduğumda vurmayı bilmiyordum ki, neden şimdi kardeşime vurmama kızıyorsun. Ben ona vurunca elime vuruyorsun. Anne, babamı hiç sevmiyor musun? Hep beni onunla korkutuyorsun, onu sevmemi istemiyor musun? Ben bir şeyi bağırmadan istersem vermiyorsun. Bağırarak istersem veriyorsun, o yüzden ben de hep bağırarak, ağlayarak istiyorum. Hem de dediğini yapmak için bağırmanı bekliyorum. Biliyor musun seni bağırtmak hoşuma gidiyor. O zaman benimle ilgilendiğini düşünüyorum. Anne sana güzel bir haberim var: Artık yemeklerimi yiyeceğim. Bir an önce büyümek istiyorum. Neden mi? Seninle konuşurken yukarılara bakmaktan bıktım. Artık boynum ağrıyor. Eğer büyümem daha çok sürecekse, neden sen çömelerek benimle konuşmuyorsun? O zaman kendimi daha iyi hissedeceğim. Konuşurken gözlerini görmek istiyorum. Gözlerinin derinliğinde sevildiğimi anlamak istiyorum. Anne beni neden dinlemiyorsun? Benim çizgi film kahramanlarım, kırılan oyuncağım, kaybolan kalemim neden seni ilgilendirmiyor? Beni de senin şefin, arkadaşının yeni aldığı çanta ilgilendirmiyor... Onları dinlemek istemiyorum. Senin beni dinlemeni, onların benim için ne kadar önemli olduğunu anlamanı istiyorum. Sadece büyüklere ait şeyler mi önemlidir? Anne, yeni bakıcımı hiç sevmedim. Saçlarımı senin taradığın gibi taramıyor, bana eski bakıcımın baktığı gibi şefkatle bakmıyor. Anne sen bana neden şefkatle bakmıyorsun? Anne, evdeki eşyaları, sehpayı, kül tablasını, televizyonu kıskanıyorum, onları kırmak, yok etmek istiyorum. Onlar olmazsa, beni daha çok seveceğini düşünüyorum. Hem de rahatça, onları kırma korkusu olmadan evin içinde koşup oynayabileceğim. Onları temizlemek için ayırdığın vakti bana ayırmıyorsun. Demek ki onları benden daha çok seviyorsun. Anneciğim, evde oynamaktan bıktım. Dışarılarda koşup oynamak, minik su birikintilerine ayaklarımı sokmak, dökerek pasta yemek, elimle makarna yemek, ayranı üstüme dökmek istiyorum. Anne ben yaşamak istiyorum. 'Yapma'ların, 'etme'lerin olmadığı, sevginin çok olduğu, annelerin çocuklarını anladığı bir yer istiyorum. O yeri bulmak için buradan gitmek istiyorum. Belki bir kuşun kanadında, belki bir çiçeğin yaprağında belki de bir balığın akvaryumunda... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ made in turkey! Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 ANNEM Hani eski zaman masalları anlatır Hüznümü huzura dolarsın Kaşım gözümden çok içim bir parçan Annem sen benim yanıma kalansın Hani bir biblon vardı kırdığım Üstüne ne kırgınlıklar yaşadın Ama bil ki ben de parçalandım Annem ben senin yanına kalanım Annem annem Sen üzülme Sözlerin hep yüreğimde Uzayan sohbet gecelerinde Rolleri unutup dost oluruz Bizi bağlayan bu kan değil yalnız Annem biz birbirimize kalanız Ben kararlı uçarken yolumda Sen çatık kaşların altında Katıksız sevgiyle bakarsın Annem sen benim yanıma kalansın Annem annem Gel üzülme Ben hala senin Dizlerinde seni sewiyorum annem.......... Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ GÜLSÜN Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 21 Şubat , 2006 Hani eski zaman masalları anlatır Hüznümü huzura dolarsın Kaşım gözümden çok içim bir parçan Annem sen benim yanıma kalansın Hani bir biblon vardı kırdığım Üstüne ne kırgınlıklar yaşadın Ama bil ki ben de parçalandım Annem ben senin yanına kalanım Annem annem Sen üzülme Sözlerin hep yüreğimde Annem annem Gel üzülme Ben hala senin Dizlerinde Uzayan sohbet gecelerinde Rolleri unutur dost oluruz Bizi bağlayan bu kan değil yalnız Annem biz birbirimize kalanız Ben kararlı uçarken yolumda Sen çatık kaşlarının altında Her yeni güne sevgiyle başlarsın Annem sen benin yanıma kalansın Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ SELAM_YALNIZLIK Gönderi tarihi: 22 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 22 Şubat , 2006 hakkını nasıl ödeyeceğiz ödenmezki Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Φ b.maradona Gönderi tarihi: 22 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 22 Şubat , 2006 En hassas olduğum konudur arkadaşlar.hiç tanımadım annemi.sadece resimlere bakıyorum.bazen çıkıyor birileri uzun zamandır görmediği annesine sarılıyoya orada ölüyom işte.keşke benimde annem ölmemiş olsada bana yalan söylemiş olsalarda diye düşünüyom.ben çok küçüken vefat etmiş annem.babam evlenmedi bi daha.kimse ile yakınlaştını bile görmedim,işitmedim bile.okadarda sevmiş yani.güzel kadınmış annem.canım annem.şimdi burada yazıyosunuzya inanın bana ağlamak geçiyo içimden.gözlerim sulanıyo hemen.demek eksik olan şey bi yerde kendini ortaya çıkarıyo.çok zor oluyo.neyse canınızı sıkmayayım arkadaşlar. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.