fadil öztürk - Iste buna bicak cekiyorum
sözcüklerim varmiyor uzakligina,
suskundur takvimlerde adim üstelik,
bir bir düsüyor bütün öpmelerim,
agir yenilgiler alarak.
kalbimse sildi bütün defterlerde,
adresini, yoklugunu kiyamet bilerek.
Sadece susarak özlüyorum seni
Hic tanimadan, ne garip …
Sense uzaklara civili,
Bir deniz gibisin resimlerde
Dokunsan Dersim olur göcerim mecburen,
yalnizligin on milyon olur,istanbul
duydum cok sonra,
adin önemli degil;
acin ayni tadi veriyor zaten.
Islik calan zamanlardan gelmistim,
bilirim bulutlari eskitmenin güzelligini,
zaman, o zaman degil simdi,
günes yine dogar bu kente,
ama gözlerin... gözlerin...
Simdi adi yok hic bir sevgilinin,
sicak dokunusunda dagilan,
binlerce öpücügün...
İste, buna bicak cekiyorum,
bir kadin, askini savunan
bir cocuk, gülüsü gibi ince,
bir havalanis...yok
Belki de cekip vurmak ,
bütün uykulari göz kapaklarinda...
okudukca, devamli göcün göcü aklima gelir. simdi melankolizmin peygamberi olmaya ne gerek var. harika bir dilde yazilmis bir siir bence....aceba dokunsalar ne olurum ben diye düsündüren bir siir. dersim mi? amed mi? bingöl mü? istanbul mu? yoksa viyana mi?
ayrica bu siir ahmet aslan tarafindan güzel yorumlanmistir....
düsüncelerinizi yazarsaniz sevinirim