silent scream

sırf konunun garipliği ve şu anda yaşadığım problemin sorusu olduğu için foruma kayıt oldum.birine aşığım aşık oldğum kişiyse bana o kadar yakın bir isim ki anlatamam.tabii ortada olmaması gereken bir şey soz konusu eşimin en yakın arkadaşı hemde çocukluk arkadaşı.anlayamadığım bir şey var hep el ele göz gözeyiz.birbirimizin gözlerinin içine bakıyoruz beraber aynı koltuğa uzanıp film izliyoruz.başbaşa oturup içki içiyoruz sürekli iş yerime geliyor ve sohbet ediyoruz ve iki problem yaşıyorum birincisi duygularımın karşılığı olduğunu hissettiğm halde çekinip açılamıyorum acaba sorusu kafamı karıştırıyor acaba diyorum bu yakınlığımız ve samımıyetimizin güzelliğini ben mi yanlıs anlıyorum.ikincisi ise bazı seylere karsılık aldıgımı dusunuyorum ama yapamam dıyorum o da yapamaz ıkımızde sonsuza kadar bırbırımıze hep uzaktan bakıcaz taaaki o evlenene yada bı gun bırını erkek arkadasım dıyerek karsımıza getırene kadar ve tabı bende ıcımden lanetler okuya okuya memnun oldum demek zorunda kalana kadar. ama bazende benden o kadar uzaklasıyor kı sudan cıkmıs balıga donuyorum gozumun onunde baskası ıle ılgılenıyor ben yokmusum gıbı davranıyor. farkındayım benım ki aslında bıraz pıskolojık bı bozukluk durumuna geldı. arastırmasını yaptım ve benzerı bır cok durum oldugunu gordum psıkologlar bu tarz takıntılı hastalarla cok ugrasıyorlar.ama benımkının hastalıktan zıyade gerceklıgınınde oldugunu bılıyor olusum benım canımı sıkıyor.belkıde gerceklıgı olduguna ınanısım da hastalıgın bır belırtısıdır... kabullenememe gıbı!...