SaDi'den bir öğüt veren bir hikaye

[Φ cici05]

BENCİLLERİN MAHRUMLUĞU

 

 

 

Adamın biri biraz nücum biliyordu.Fakat gururla başı dönmüştü.Bir gün,gönlü istekle,kafası gururla dolu olduğu halde

 

kalktı,uzak yollardan Guşyar'ın yanına gitti.

 

 

Lakin Guşyar ona pek bakmadı ve bir tek harf bile öğretmedi.

 

 

Adamcağız hiçbir fayda görmeden tekrar yola çıkmaya karar verdi.O zaman yüce bilgin dedi ki:

 

 

"Sen kendine bilgiyle dolu sanmışsın. Dolu bir kaba başka şey konurmu?İddia ile dolu olduğun için şimdi boş

 

dönüyorsun.Boş gelmelisin ki bilgilerle dolu dönesin."

 

 

Ufuklara Sadi gibi varlıksız açıl ve marifetlerle dolduktan sonra dön.

[Misafir ali0_1]

Her şeyi bilenlere bir şey sormak isterim bu vesileyle:Onca yatırımla,onca teknikle oluşturulan araştırma ortamlarında çalışan insanlar daha elle tutulur olanın temel parçacıklarını bile tam anlamıyla bilemezken;yıllarını sanata vermiş olanlar bir sonraki yenilikle şaşırabilirken;bilgi sahibi gözükenler bir çok hatalar yapabilirken siz neyi biliyorsunuz ki???

 

Güzel bir noktaya değinmişsiniz...

 

Saygılar...

 

[Φ cici05]

Gururlu ,herşeyi bildiğini zanneden ***** insanlar için bu hikayeyi ekledim.Bu tür insanların sayısı o kadar fazla ki hemen

 

hemen her yerde.böyle olmalarını gerektiren psikolojik etkenlerde yok değil tabi.ama kişi kendini bilmeli ve gelişimi için

 

ne bilip ne bilmediğinin farkında olmalı.Aslında öz eleştirilerle kendini yoklayan insan, çok şey bilmediğini farkeder.Dünya

 

daki bilgiler o kadar çeşitli ve sonsuz ki ,biz onun ne kadarına sahip olabiliriz.Dünya bilgileri bir okyanussa biz göl

 

olabilirmiyiz acaba? Bu söylediklerim hiç okul görmemiş insanlar için değil .belkide onların hiçbir sıkıntıları olmadı bu

 

konuda.zaten ben ne bilirimcilerdir gelişmeyede pek açık değillerdir zaten.ben okumuş ******** diyorum.onlar toplumun en

 

üst mevkilerinde bile maalesef var.Birazda bilmiyorum deyin n'olur sanki...birbirimizden o zaman çok şeyler öğreneceğiz.

 

Sadi'nin şu sözünüde iyi benimseyelim. "Meyvelerle yüklü dal başını yere eğer"

 

Not: ben hiçbir insandan daha çok şey bilmiyorum böylece öğreniyorum.

[Φ restpektif]

Bir seye dair bilgimiz tedavulde olan anlamlariyla sinirli kalmamali. Hatta o anlamlara aldirmadan 'oz'e dogru ozgurce acilabilmeli. Belletileni bilgi diye almak belki 'bilgi'ye talip olmaktir ama 'bilmek'e degil...

 

Tuketim toplumu aliskanliklarimiza bilgi de dahil edildi. Kavramlar icleri bosaltilmak suretiyle yeni iceriklerle dolduruldu ve ayni kilifiyla tuketilmek uzere pazara suruldu. Gunumuz insaninin kolayci yaklasimi bu durumu oldukca yayginlastiriyor. Neyi yiyip nasil giyinmen gerektigine, yasamin icin temel ihtiyac kriterlerini belirlemeye kadar mudahil olan unsurlar neyi nasil bilmen gerektigini de belirliyorlar.

 

Gurur ve kibir bilenin vasiflari olamaz. Cunku bilmeye goturen yolun ilk kosuludur kendini bunlardan arindirmak.

 

Bir seyin bilgisine sahip olmak o seyi bilmek degildir.

 

Bildigine kesin dogru diye bakmak gozleri kor eder, baktigi seyi hep ayni acidan gormektir bu. Iste bu bilgi sahibi olmaktir ve sonradan gormeci davranislara neden olur. Oysa bilmek bir seye her acidan bakmakla bile yetinmez, o seyin ozune varmaya calisir.

 

Kesin dogrularimiz bilgilerimizin degil hayati yasama tercihimizin eseri olan fikirlerimizin urunleridir. Bilgide kesinlik yoktur cunku sinir yoktur. Talip olmak vardir yalnizca. Bir seyi bilmeye degil, bilmenin kendisine.. O yuzden iddiali olamaz, gururlu olamaz bilen kisi zira onundeki sonsuzlukla arkasindaki mesafeyi bilir.

 

Konuyu sevdim ve birseyler ekleyeyim dedim. Selam ile..