Kendi Kitabını Yazmak

[editor]

Seksenli yılların sonunda Dünya Osmanlı Tarihçileri, konferanslarını Minnesota eyaletinde yapmıştı ve Minnesota Üniversitesi Osmanlı Kürsüsü başkanı Profesör Caesar Farrah üye olduğu Türk-Amerikan derneğinden bazılarımızı tarihçilerlere verilen bir resepsiyona davet etmişti. O resepsiyondan bende kalan en derin iz bir Macar tarihçisinin dediğiydi: “Kendi kitabını kendin yaz.” Macar profesör devam etmişti: “Bu konferansta Türk olmayan bütün tarihçiler, Osmanlı tarihini yabancılar tarafından yazılanlardan öğrenmiştir.”

 

Profesörün dedikleri esasında uzun zamandır düşündüğüm bir konuydu. Neden Tarihimiz, bizim yazdıklarımızdan değil de, yabancıların yazdıklarıyla biliniyor du? Bu soruya yanıt aradığımda, doğal olarak ileri sürülen bazı tezleri düşündüm. Doğrudur, Batı dillerinden biriyle (özellikle şimdiki “dünya dili” İngilizce ve geçmişin “dünya dili” Fransızca), yazılan eserleri başka dillere çevirmek, Türkçe yazılan bir eseri çevirmekten daha kolaydı. Ayrıca, Batı’da, Türkiye’ye karşı bir ön yargı olduğu da doğruydu. Fakat beni düşündüren, bu sorunun başka nedenleri olup olmadığıydı. Türk toplumunda, tarhimizle ilgili düşünce ve bilgilerimizi serbestçe açıklamamızı engelliyen koşullar mı vardı? Yoksa toplum olarak “üstüne fazla gitmemeyi” benimseyip sessiz kalmayı mı seçmiştik?

 

Bunların yanıtını tam olarak bilmeme rağmen, sessiz kalmamamızı gerektiren durumlarla karşılaştığımda, ister istemez bu sorular tekrar tekrar canlanıyorlar. Örneğin, iki değişik kaynaktan birincisi, Amerikanın en büyük müzesi Smithsonian’ın yayın organı Smithsonian dergisi ve tarihçi Arnold Toynbee’nin Mankind and Mother Earth (İnsanlık ve Ana Doğa), Alman Musevilerinin Türk kökenli olduğunu okudum. Burda konuştuğum Macar arkadaşlar da, kendi tarih kitaplarında bunun yazıldığını ve Türklerle Macarların çelişkilerinden birinin Musevi Türkler’in Şaman Macarları sünnet etmeye kalkmaları olduğunu söylerler. (Almanların Yahudi soykırımını anlatan Holocaust adlı Amerikan televizyon dizisinde bütün “ekstraların” Türk oluğunu biliyormuydunuz?) Bu kaynakların verdiği bilgiler yalnış olabilir, fakat Türk tarihçilerin ve sosyal bilimcilerin bunun üstüne gitmesi gerekmez mi? Yoksa, Müslüman olmayan bir Türk kaviminin varlığı bizi rahatsız eder diye mi bu konuyu araştırmıyoruz?

 

Eski İsrail dış işleri bakanı Abba Eban, bir Amerikan televizyon kanalında “İsrailliler” adlı bir dizi sunmuştu. O dizide Musevi-Alman-Türk tezine değinmiş ve hiçbir delil vermeden (veya iddia edilenleri çürütmeden) “bu tarihçilerin bir uydurmasıdır” demişti. Zaten Abba Eban başka şekilde konuşamazdı, çünkü İsrail kendi varlığını bütün dünya Musevilerinin Filistin kökenli olduğuna bağlıyordu. Filistin’de, İsraillere göre, tek Allah’lı dinlerin kutsal kitaplarında yazıldığı gibi Allah tarfından Musevilere armağan edilmişti. Amerika’da “kalem kılıçtan güçlüdür” diye bir laf vardır. Hep sorarım: Arap tarihçileri, Musevilere başka ırklardan karışım olmadığını iddia eden bu saçma teoriyi neden çürütmeye çalışmıyorlar?

 

Yine seksenli yılların sonunda Amerika’ya kültür misafiri olarak gelen bir Türk opera sanatçısıyla tanışmıştım. Sanatkarın bana ilk sorduğu soru Salman Rushdie’nin Şeytan Ayetleri kitabının neden Amerika tarafından yasaklanmadığı idi. Hiristiyanlığın peygamberi İsa’nın cesedinin köpekler tarafından yenildiğini iddia eden kitapları yasaklamayan Amerika’nın, Rushdie’yi de yasaklayamayacağını sanatkara hatırlatınca öfkeyle seslenmişti: “Bu kadar da hürriyet olmaz ki!”

 

Sanatkarın bu sert tepkisini, İran mollalarının Rushdie’ye çıkardıkları ölüm fetvasını onaylaması olarak kanıtladım. Düşündüklerini korkusuzca yazan Turan Dursun, Uğur Mumcu, Ahmet Taner Kışlalı ve diğerlerinin öldürülmesinden sonra, kendi tarihimizi niye kendimiz yazamıyoruz sorusunun yanıtına biraz daha yaklaştım. Görünüşe bakılırsa, toplumumuzda önemli olan, yazdıklarımızın inandıklarımızla uyumluluğudur. İnandıklarımızın gerçekle veya tarihle bağdaşıp bağdaşmadığı önemli değildir. Bir bakıma, opera sanatkarı, toplumun duygularını seslendirmiş ve suçun, belki de gereğinden fazla hür düşündükleri için, öldürülenlerde olduğunu anlatmaya çalışmıştır. Öldürenlerin bir türlü bulunamaması da belki toplumun bu tavrına dayalıdır.

 

Batı’da az gelişmişliği tembelliğe bağlayan kişiler vardır. Belki Arap tarihçileri tembelliklerinden dolayı sahayı İsrail ve Batı tarihçilerine bırakmıştır, fakat bence Türkiye’de durum başkadır. Kendi tarihimizi, başkalarının önemseyeceği şekilde , kendimizin yazması için toplumun getirdiği tabu zincirini kırmamız gerekiyor. Özgürlüğün kısıtlanmasını doğal bulan bir toplumun kendisini köleliğe mahkum ettiğini görmemiz gerek.

 

Editör

[Misafir alaTurka]

Yazinizi ilgiyle okudum.

 

Parmaklariniza saglik!

 

Bilgi birikimlerinizi aktarmaktansa, kendi fikirlernizi yürütüp, kendi düsüncelerinizi yansitmissiniz ve bence bu önemli bir fark!

 

Saygilar!

[Φ canugur]

Editöerü, yazisindan dolayi kutluyorum.

 

Neden Türk tarihini, Türk olmayanlara yazdirdilar? Cok yerinde bir soru.

 

Gecenlerde dinsel kitalar satan bir kitapcidan, Abdulhamit´in enver Pasanin arsivinde bulunan kendi kalemineden anilarini anlatan bir kitabini aldim.

 

Kendi kalemi ile bu sultan, Osmanli nin tüm memurunun ecnebi oldugunu, hatta devlet hazinesinden bile bir yahudinin sorumlu oldugunu yazmis.

 

üstelik, padisah mali diye tüm osmanli topraklarinin halifeye ait oldugu düsüncesini ortaya atarak, bu gün dahi Izmir Karaburun da bir cok köylü, arazilrini sultana ttapulu diye yeniden kendi üzerlerine mahkeme yoluyla gecirmislerdir:-)

 

Osmanli da Türk sözcügünün anlaminin cok kötü oldugunu biliyorsunuzdur.

 

Aslinda Osmanli ve araplarin bir türlü islamlastiramadiklari anadolu türkleri alevilik takiyyesi ile bu güne dek kültürlerinden ödün vermeden yasaybilmislerdir.

 

Selcuklu devleti Tugrul bey ile kurulurken resmi dil arapca olarak kabul edilmis, sonralari farsca ile de kaynasarak, Türkce den arindirilmis bir dil benimsenmistir.

 

bu anlamda osmanli tarihi elbet, Osmanli beylerinin direktifleri dogrultusunda yabancilara yazdirilacakti.

 

Sultan Fatih; mollalarin, resim sanatiyla ugrasan Türk sanatcilarin gözlerine sicak mil cektirerek kör etmesine göz yumarken, portresini yaptirmak icin Italya´dan Bellini yi cagirmistir. (isimlarda yanilirsam bagislayin)

 

Dünya haritasini gercege bu denli yakin cizen Piri Reis´i seferden dönünce 82 yasinda asip, mezar tasina da ALLAH AFFETSIN diye yazi yazan bir hilafet devletinden ne beklenir bilemiyorum.

 

Bu aci örnekler yetmez mi?

 

EGER TÜRK TARIHINI O GÜNLERDE TÜRKLER YAZMIS OLSAYDI, YAPILAN TÜM CIRKEFLIKLER ORTAYA CIKACAK, BU GÜNLERI YASAMAYACAKTIK.

[Φ bozan]

Seksenli yılların sonunda Dünya Osmanlı Tarihçileri, konferanslarını Minnesota eyaletinde yapmıştı ve Minnesota Üniversitesi Osmanlı

.

.

.

Batı’da az gelişmişliği tembelliğe bağlayan kişiler vardır. Belki Arap tarihçileri tembelliklerinden dolayı sahayı İsrail ve Batı tarihçilerine bırakmıştır, fakat bence Türkiye’de durum başkadır. Kendi tarihimizi, başkalarının önemseyeceği şekilde , kendimizin yazması için toplumun getirdiği tabu zincirini kırmamız gerekiyor. Özgürlüğün kısıtlanmasını doğal bulan bir toplumun kendisini köleliğe mahkum ettiğini görmemiz gerek.

 

Editör

 

TARİH OLARAK TÜRK TARİHİ BİLİMİNİN ( EĞER BİLİM İSE, ZİRA BANA BİLİMDEN ÇOK SANATMIŞ GİBİ GELMEKTE ) NEDEN TÜRKLER TARAFINDAN DEĞİL DE YABANCI ARAŞTIRMACILAR TARAFINDAN YAPILAGELDİĞİ SORUŞTURMASINI O KADAR SAĞLIKLI BULMADIĞIMI İFADE EDEREK BAŞLAMAK İSTİYORUM.

EĞER TÜRK TARİHİ YAPACAKSAK BUNUN COĞRAFİ OLARAK GENİŞ BİR ALANA YAYILDIĞINI KABUL ETMEMİZ GEREKMEKTE. TARİH BOTUNCA FARKLI BÇLGELEREDE İDARİ TEŞKİLATLANMALAR KURMUŞ BİR MİLLETİN TARİHİ ELBETTE ORURULUP DURULAN BİR ALAN ÜZERİNDE YAPILAMIYOR. ŞİMDİ TÜRKLERİN TARİH SAHNESİNDE HAKİMİYET KURDUĞU ALANI NE ŞİMDİKİ SİYASİ TEŞEKKÜLLERE SIĞDIRABİLİRİZ, NE DİNİ KÜLTÜREL ALANLARLA HUDUTLANDIRABİLİRİZ, NE DE BİR DİL TAHDİDİ YAPABİLİRİZ..

GENİŞ BİR COĞRAFYA, MUHTELİF DİNİ YAPILAR, ÇEŞİTLİ MİLLETLER VE KÜLTÜRLER, FARKLI DİLLER ÜZERİNDE ÇALIŞMA YAPMA ZORUNLULUĞU ARAŞTIRMACILARI İKTİSADİ YÖNDEN TAHDİT ETMEKTEDİR. MEVZUNUN BİRİNCİ AÇMAZI BURADADIR. DAHA SAĞLIKLI, DAHA TEMELLİ, DAHA GÜÇLÜ ARAŞTIRMALAR YAPILABİLMESİ İÇİN İKTİSADİ KAPALILIKLARI BU ALAN İÇİM AÇMAMIZ ŞARTTIR. AKSİ HALDE VERİMLİ ÇALIŞMALARIN YAPILABİLMESİ OLDUKÇA ZORDUR. LAKİN HERŞEYE RAĞMEN BİLHASSA GENEL TÜRK TARİHİ VE OSMANLI TARİHİ GİBİ TÜRK TARİHİNİN SINIRLI ALANLARI ÜZERİNDE TÜRK ARAŞTIRMACILARIN YAPTIKLARINI DA KÜÇÜMSEYEMEYİZ.

BU BİLİMİN TÜRK TARİHİ İÇİN ÖNEMLİ BİR AŞAMASINI GÖSTEREN OSMANLI TARİHÇİLİĞİ İÇİN GEREKLİ ANAHTARLAR, KAYNAKLAR, KÜLTÜREL DOKU HALEN TÜRKİYE SINIRLARI İÇERİSİNDE AĞIRLIKTADIR. DIŞARIDAN OSMANLI TARİHÇİLİĞİ OLMAZ OLURSA BU KADAR OLUR. ZİRA ARŞİV MALZEMELERİ, KAYNAK KİTAPLAR TÜRKİYEDEDİR. ARŞİV ÇALIŞMASI OLMADAN DÖNEMİN DİLİNE, YAPISINA , KOKUSUNA HAKİM OLMADAN OSMANLI TARİHÇİSİ OLUNMAZ. PEKİ BU KONULARA HAKİM OLUP DA OSMANLI TARİHÇİSİ OLUNMAKTA MIDIR ? OLUNMAKTADIR. LAKİN KAMU OYU BİLİMLİ KİTAPLARDAN DAHA ZİYADE POPÜLER KİTAPLARA RAĞBET ETMEKTEDİR. CİDDİ KİTAPLARIN MAALESEF CİDDİ OKURLARI YOKTUR, BU MEYDANDADIR.

ÖYLEYSE MEVZUYU KENDİ AÇIMDAN TESPİT ETTİĞİM İKİ TEMELE DAYANDIRMAK İSTİYORUM. ÖRNEK OLARAK SEÇTİĞİM OSMANLI TERİHÇİLİĞİNİN İKİ EHEMMİYETLİ ÇIKMAZI VARDIR ;

1. ARAŞTIRMACILARIN, DEVLET TARAFINDAN OLSUN, GÖNÜLLÜ KURULUŞLAR AÇISINDAN OLSUN YETERİ KADAR DESTEKLENMEYİP, YOKLUĞA MAHKUM EDİLMELERİ.

2. ZOR İKTİSADİ ŞARTLARDA DA OLSA HAZIRLANAN CİDDİ YAPITLARIN TOPLUM ÜZERİNDE HAK ETTİĞİ ETKİYİ SAĞLAYAMAMASI. ZİRA TOPLUM OLARAK HENÜZ OKUMAYAN BİR GÖRÜNTÜ ÇİZMEKTEYİZ. BUNUN EN ÖNEMLİ AÇMAZI İSE HEMÖ OKUMA ALIŞKANLIĞIMIZIN OLMAMASI HEM DE İNSANLARIN BOĞAZLARINI DOYURMAK ZORUNLU ÇABASI İÇERİSİNDE SANATA VE BİLİME YETERİNCE VAKİT AYIRAMAMASI.

 

BEN MESLEYİ ŞİMDİLİK BURAYA GETİRİP, BIRAKIYORUM. İŞTE BİTİRİYORUM.

BOZAN HER DAİM SEVGİYLE KAL.