HAYVANLAR VE BİZ

[Φ sedat sencan]

HAYVANLAR VE BİZ

Bilmiyorum,hep bana mı rastlıyor ?Yoksa çok yaygın ve olağan mı ?

Hayvanlara eziyet etmekten bahsediyorum.

Şahit olduğum veya duyduğum olayları buraya yazsam,eminim insanlığınızdan utanırsınız.

İnsanlık,milyonlarca yıl süren doğa ile mücadelesinde sert karakterli olmak zorundaydı.

Vahşi ortamda vahşi olmak gerekiyordu.

Ama mücadeleden galip çıkınca,insanlar hem birbirlerine hem de diğer canlılara karşı daha uysal oldular mı ?

Yani medeniyet geliştikçe hayvanlara karşı olan davranışımız yumuşadı mı ?

Şahit olduğum ve duyduğum olaylara göre pek olumlu cevap veremiyorum.

Bir ülkede milyonlarca insanın ‘boğa güreşi’dedikleri vahşet gösterilerini, milli spor diye övünerek sürdürmelerini anlamıyorum.

İhtiyaç için değil,zevk için hayvan öldürenlerin,bu yaptıkları işe av sporu demelerini bana hiç kimse kabul ettiremez.

Çaresiz durumdaki hayvanları katleden,onlara eziyet eden insanların hücrelerinde de , benim hücrelerimde de aynı sayıda

kromozom var.

Hepimiz aynı biyolojik etki-tepkilere sahibiz.

Metabolizmamız aynı kanunlara bağlı.

Ama hayvanlara karşı takındığımız tutumlar ve hissettiğimiz duygular niçin farklı ?

Eğitim işi mi ?Tabii ki eğitim ,kitap ezberlemek değildir.

Eğitim,insan beyninin daha olumlu,daha anlayışlı,daha yaratıcı hale getirilmesidir.

Eğitim,vahşet duygularının bekçisidir,demir kafesidir,terbiyecisidir.

Çocuklar dünyaya geldiklerinde zorunlu olarak milyonlarca yıllık birikimle vahşet genleri taşıyor olmalılar.

Onları bunun için eğitmeye çalışıyoruz.Öğretim,işin yardımcı tarafıdır.

Duyguları incelmemiş,sevgi ve saygı bilmeyen biri matematik,fizik,buna benzer konularda bilgi sahibi olabilir.

Ama onu tam bir insan olarak kabul edebilir miyiz?

Dikkat edin,hayvanlara eziyet edenler, öğrenim görmüş olsalar bile eğitimi olmayan kimselerdir.

Hayvansever olup ta doğru dürüst okul bitirmemiş olanlar yok mu ?

Gerçi örnek vermeyecektim.Ama bir gözlemimi aktarmadan geçemeyeceğim.

Bir parkta,küçük bir kedi yavrusunu köşeye sıkıştırıp ona taş atan çocuklar görmüştüm.

Anneleri olayı gülerek seyrediyor,bir tanesi ,taşı isabet ettirmeleri için taktik veriyordu.

Böyle çocuklardan oluşacak yetişkinleri düşünün.

[Φ halkalıyıldız]

Söylediklerinin tümüne katılıyorum.

 

Hayvanlara eziyet edenleri, onlara kötü davrananları, boğa güreşlerini.. vs bir türlü anlamıyorum.

Bir insan, ancak ve ancak hayvan tarafından saldırıya uğrarsa kendini savunmalıdır. Bunun dışında ne demeye taş falan atarlar ki (iyi ki bana pek rastlamıyor) Ama rastlarsam üzüntüden kahroluyorum. Ve düşünmeye başlıyorum o zaman...Üçüncü tür bir yaratık var dünyada (bitkileri saymadım) herhalde diyorum. 1-insanlar, 2-hayvanlar ve 3-insana çok benzeyen fakat, insan olmayanlar. Bu üçüncü gruptakileri insanlardan kolayca ayırt edebilirsiniz. Çünkü bunlar hayvanlara kötü davranırlar ve bundan zevk alırlar.

 

Bu konu, en çok eğitim işi diye düşünüyorum. Hem eğitim, hem de doğuştan gelen özellikler herhalde....

 

Oysa ki hayvanlar, ne kadar da sevimliler değil mi? Ben onları çok, ama çoookk seviyorum.