YA HEP YA HİÇ

[Φ democrossian]

Din insanlara bir çok olumsuz düşünce aşılar. En önemlisi kendi gibi inanmayanı dışlamak, daha kötüsü ölüme, daha da kötüsü sonsuz şekilde işkence çekmeye layık görmektir. Kuşkusuz bu, dinin en olumsuz yönü ve en kötü, en zararlı empozesi. Irkçılık bile bu kadar derin bir ayrımcılık yaratamaz.

 

Fakat bu kadarla kalmıyor. Kötü bir empoze de ya hep ya hiç diktesidir.

 

Bu düşünce, kuran’ın bir tek ayetini bile kabul etmeme lüksünün olmadığı inancına dayanır. Tek bir ayetini kabul etmemek, hepsini kabul etmemekle eşdeğer görülür. Bu da elbette kuran’ın allah adı verilen mükemmel bir tanrının yazması olduğu inancına dayandırılır. Allah mükemmel olduğuna göre sözleri de mükemmel olmalıdır. İşte bu inanç, zincirleme bir zararlı etkiler dizisine yol açar.

 

İman ilkeleri böyle görülür. Allaha inandım ama meleklere inanmadım lüksü tanınmaz. Kaderi kabul etmiyorum lüksü kabul edilmez. Ya hepsini kabul edersin, ya bir tekini bile etmezsen tamamını kabul etmemiş sayılırsın.

 

İslamın ilkeleri denen ibadetler birbirlerinden bağımsız gibi görülse de düşünce bunlara da yansıtılmaya çalışılır. Namaz kılmayan birisinin oruç tutmasının fayda sağlamayacağı açık bir iddia değilse de dillendirilir. Çünkü alışkanlık bu yönde.

 

Kuran bölünmez bütün kabul edilince şeriat da öyle görülür. Doğal olarak. Örneğin tamam sopa atılsın ama el kesilmesi olmaz deme lüksü kesinlikle tanınmaz.

 

İnsanların mükemmel, eksiksiz bir şeye sahip olduklarını düşünmeleri kadar zararlı bir durum daha göstermek zordur. Çünkü bu insanlar artık daha iyiyi aramaz. Sahip oldukları ile yetinir, hiçbir ilerleme kaydedemezler. Uygarlığın olmazsa olması laiklik ve demokrasi ilkelerine, dine alternatif getiriyor, dini beğenmeyip yeni ilkeler icat ediyorlar diye burun kıvırırlar.

 

Bu durum, geri kalmanın ve çağ dışılığa mahkum olmanın garantisidir. Bir toplumu geri mi bırakmak istiyorsunuz, dini o topluma habire pompalayın. Düşünemeyen, kıyaslayamayan, daha iyiyi aramayan donuk insanlar elde edersiniz.

 

Bunlar belki türbanın altına tayt giyerek bir yenilik icat ettik, modernleştik sanabilirler. Fakat bu, aralarındaki çelişkiyi ve çatışmayı daha da alevlendirir. Kendi içlerinde de bölünür, birbirlerini bidatçı, modernci, münafık diye suçlamaya başlarlar.

 

Din, fisyon reaksiyonu gibidir. Sürekli yayılarak atomları ayrıştırır ve bu ayrışma zincirleme, madde tümüyle ayrışana kadar devam eden bir tepkimeyle sürer.

 

İnsanları en derin şekilde bölmenin ve birbirlerine düşman etmenin biricik yoludur dincilik. İnsanları inançlarından dolayı öldürmekle kalmaz, sonsuz işkencehaneye de gönderdiklerine inanırlar.   

 

Sonsuz işkence ve sonsuz mükafatsa, bunun sonsuza kadar bağdaşma yolu yok demektir. Dünyada bundan daha korkunç bir düşünce daha icat edilememiştir.

[Φ Tumagü İskicap]

Türkiye'de çoğu insan inandığı Tanrı allah'ın yokluğundan emin olsalar bile "allah yok, islam yalan, kandırıldık, araplar bizi kandırdılar" demezler. Çünkü islamdan besleniyorlar. İslam yoksa allah da yok, allah yoksa rızık da yok onlar için. Bu gerçek böyle.