Haksızlık / bir hayat hikayesi

[Φ altunkaya]

HAKSIZLIK

 

Odanın içinde dolaşacak hali yoktu. Güçsüz ve zayıf düşmüştü. Bu odaya kapatılalı, ay mi olmuştu yoksa yıl mı? Artık bunları düşünmek istemiyordu. Annesinin kapının arasından sokranarak bıraktığı kuru ekmeği ve suyu içmekten bıkiyordu, bazen kuru ekmeği bile göremiyordu. O günler aklına gelince haline şükrediyordu. Tutunacak hiç bir dalı yoktu. Annesine babasına artık acımıyordu. Onları yokluğu ile cezalandırmak istesede, Allah'ına sığınıp vazgeciyordu. Ailesinin istediği gibi, öleceği günü sabırla beklemeliydi. Yemek vermiyorlar, odadan çıkmasını istemiyorlar. Uğradığı haksızlık yüzünden yaşayan ölüden farkı yoktu. Sanki tek suçlu kendimiy di? Abisi neden suçlanmıyor du? Aklından çıkmayan olaylar yüzünden hergün hıçkırıklarla ağlıyordu. Ağlama, olanları unut, diyecek kimsesi de yoktu. Yine güzel kokular geliyordu mutfaktan, annesine yalvarıp yakarsa acaba azıcık verirmiydi? Arada babası görmeden verdiği oluyordu.

 

En çokta annesine kızıyor du, başına gelenler yüzünden işitmediği hakaret kalmamıştı. Babasından yediği onca dayaktan daha acı veriyordu, onun sözleri; sürekli için de annelik le ilgili planlar yapıyordu. Eğer birgün anne olursa onun gibi olmayacaktı. Kızını koruyup kollayacaktı. Onu hiç kimseye ezdirmeyecekti. Havalar çok soğuk tu, artık yorganın altından çıkmak istemiyordu. Iki gündür odanın içine farklı sesler geliyordu. Seslerin hiçbirini tanımıyor du. Merak etse de evlerine gelen kalabalığı, biraz da korkuyordu. Hakkında bir karar mı alıyorlar dı? Annesi gece yarısı yanına gelerek " kalk gözü kör olmayası ca!" Dedi kolundan çekerek yataktan düşürdü. " Doğru banyoya , leş gibi korkuyorsun." Kokdugunu biliyordu da bunun annesini neden ilgilendirdiğini bilmiyordu. Yaklaşık bir yıldır kaç kere yıkandığını unutmuş tu. Banyoya itekleyip kapıyı örten annesine yine çok sinirlendi. Neden baba bakmıyorsun anne? Yoksa halimi görünce vicdanın mı sızlar? Yada benden bu kadar mı çok tiksiniyorsun? Insan açlıktan belki ölür dü, sevgisizlikten ise sürünürdü. Banyodan çıkıp odasına girdi. Yatağının üzerinde yeni kıyafetler vardı. Korkusu bir kat daha arttı.

 

Hakkında verilen karar neydi? Içine düşen huzursuzlukla sabahı etti. Annesi kapıya aylardır kokusunu alıpta yiyemediği fırından yeni çıkmış Çöreği koymuştu. Bu iyiliğinin bir nedeni vardı. Öğleye yakın yine evlerinden gelen sesler çoğalmıstı. Annesi odayı açtığında kendini idama giden mahkum gibi hissediyor du. " Buraya gel" annesinin gözlerine bakarak bir şeyler anlamaya çalıştı. Yanına yaklaşınca yine sert telkini ile karşılaştı. " ne mal mal bakıyorsun?" Annesi onu kolundan çekerek odaya getirdi. Yaşlı bir adamın önüne kadar zorla yürüt dü. Dedesi yaşında ki adamın neden kafasını salladığını anlamıyordu. Tekrar odasına döndüğün de biraz rahatlamıs tı. Uykusuz geçen gecenin ardından uyuya kalmıştı. Sabah gürültü ile uyandı. Annesinin telaşlı sesi geliyordu. " Her şeyi ben düşünüyorum. Her yere ben yetişiyorum, bıktım artık." Yine babasıyla tartıştığı belliydi. Onların tartışmalarına sevinir hale gelmişti. Odanın kapısı gürültüyle açılınca yine içine korku düştü. Annesi "Buradan gitme vaktin geldi." Dedi. Yine kolundan tutarak odadan çıkarttı.

 

Etrafına bakarak evden de çıktı. Kapının önünde bekleyen kalabalıktan gelen sesler çoktu . Onların ne konuştuğunu anlamasa da tahmin ediyor du. Arabanın içinde dün gördüğü dede vardı. Onunla neden gidiyordu? Onunla mı yaşayacak tı? Aklından geçen sorular bitmeden gürültüyle kendine geldi. Biri bağırıyordu. Kalabalığın içinden geleni görünce göz yaşlarına hakim olamadı. Sesi kulaklarını tırmaliyordu. Hayatını karartan haksızlığa uğratan adam karşısındaydı. Babasının sesini de duyunca ona doğru baktı, aylardır görmedigi babası çok kötü görünüyor du ve elinde silah vardı. Birde babası mı katil olacaktı? Abisi yüzünden çekilen acılar bitmeyecekmiydi?