TANRIYI BULMAK VE YA ANLAMAK İÇİN YÖNTEMSEL BİR SAV

[Φ A.T.]

Arkadaşlar, bu forumda dinve inançla ilgili birçok mevzuyu konuşuyoruz. Ben çoğunlukla ''Tanrı'' ile ilgili olan konulara girmiyorum daha çok din içinde kalıorum. Çünkü tanrı hakkında değil de onu sorgulamak hakkında bazı çekincelerim var. Burada bunun için düşündüğüm bir yöntem ileri süreceğim. Bununla ilgili görüşlerinizi belirtirseniz ve içinizden geldiği gibi iyi ya da kötü yönde eleştirirseniz beni çok mutlu edersiniz.....teşekkürler

 

(((( NOT: İnsanın doğal ihtiyacı olan ''inanmak''tan kimsenin şikayet ettiğini henüz görmedim. İnanmanın iyi birşey olduğunu daha doğrusu inanabilmenin halkulade birşey olduğuu bu konuda bazı aksaklıklar yaşayan çoğu kişi bilir. Amacım kimseye ''inan'' ya da ''inanma'' demek değil. Ancak burada bahsettiklerimin, kendisini ''gerçek'' i bulma amacına adamış kişiler için yöntemsel bir kolayluk ya da bir telafi olduğunu idda edebilirim. )))))

 

 

Kimse kimsye tanrısal bir olguyu açıklamak zorunda değildir. ''Tanrı'' kavramı üzerinde varolan tartışmalar ''ya varsa'' ya da ''ya yoksa'' lardan ileri gidemez. Tanrı cisim midir yoksa bir boşluk mu? Tnrı eril midir yoksa dişi mi? Bu önemsiz sorular varoluşun temeline inmek için büyük bir engel teşkil etmektedir...

 

Etrafımızda bulunan, varolan tüm olguları açıklayamadan, bir tanrı varoluşunu nasıl açıklayabiliriz? Açıklamak kanımca çok büyük bir yanılgıdır. Sebebi ise resmin parçalarının eksik ya da boyalarının karışmış olmasıdır. Olguların çevrelediği bir durumu, o duruma yapışık olgularla birlikte göremezsek, sonsuza doğru giden bir olasılıklar silsilesiyle uğraşmak zorunda kalırız. Yaptığımız yargılar hiç bir yapıcılığı olmayan ucuz tahminlerden ileriye gidemez.

 

Bir gerçekliğe temelinden başlayarak belirgin adımlarla akılcı bir şekilde ulaşmak, bizi birçok varsayımdan ve onunla birlikte süregelen birçok yanlıştan kurtaracaktır. ''Tanrı vardır'' ya da ''Tanrı yoktur'' demek idda ediyorum ki hatalı bir önyargıdan başka birşey değildir. Eğer tanrıyı en üst gerçeklik olarak düşünüyorsak önce diğer gerçeklewri anlamalıyız, yani evrendeki bütün olguları doğru bir şekilde açıklamalıyız. Yoksa varsayımımızın çok büyük bir hata olmadığını nasıl söyleyebiliriz?

 

Değinmek istediğim bir diğer şey ise; dini sorgulamakla tanrıyı sorgulamanın aynı kefe içinde bulundurulmaması gerektiğidir. Buradaki fark iyi anlaşılmalıdır. Dinsel bir olgunun tanrısallıkla birleştirilmesi genel bir ''DİN'' olgusu içine girer. Ancak tanrısal bir kudretin varoluşunu bir tekillikle birlikte düşünürsek bu ister istemez metafizik bir varsayımı gerektirir. Bu yüzden ''din''e sosyolojik, tanrıya ise metafizik bir durum olarak bakmak gerekir. Aksi takdirde ne din ne de tanrı tam anlamıyla sorgulanabilir.

 

 

Özet olarak bir tanrının varlığını tartışacaksak, ''var'' ya da ''yok'' gibi kesin kanıları ve buna bağlı düşünceleri son noktaya saklamalıyız. Gerçek denilen kanıya ulaşmak için, ona bağlı tüm gerçekleri öyle ya da böyle, birşekilde kavramalıyız. Bunu yaparken de önyargılarımızı köreltmeliyiz. Dini tanrısal bir armağan değil, insani bir olgu olarak düşünmeliyiz.

[Φ yağmur]

Arkadaşlar, bu forumda dinve inançla ilgili birçok mevzuyu konuşuyoruz. Ben çoğunlukla ''Tanrı'' ile ilgili olan konulara girmiyorum daha çok din içinde kalıorum. Çünkü tanrı hakkında değil de onu sorgulamak hakkında bazı çekincelerim var. Burada bunun için düşündüğüm bir yöntem ileri süreceğim. Bununla ilgili görüşlerinizi belirtirseniz ve içinizden geldiği gibi iyi ya da kötü yönde eleştirirseniz beni çok mutlu edersiniz.....teşekkürler

 

(((( NOT: İnsanın doğal ihtiyacı olan ''inanmak''tan kimsenin şikayet ettiğini henüz görmedim. İnanmanın iyi birşey olduğunu daha doğrusu inanabilmenin halkulade birşey olduğuu bu konuda bazı aksaklıklar yaşayan çoğu kişi bilir. Amacım kimseye ''inan'' ya da ''inanma'' demek değil. Ancak burada bahsettiklerimin, kendisini ''gerçek'' i bulma amacına adamış kişiler için yöntemsel bir kolayluk ya da bir telafi olduğunu idda edebilirim. )))))

 

 

Kimse kimsye tanrısal bir olguyu açıklamak zorunda değildir. ''Tanrı'' kavramı üzerinde varolan tartışmalar ''ya varsa'' ya da ''ya yoksa'' lardan ileri gidemez. Tanrı cisim midir yoksa bir boşluk mu? Tnrı eril midir yoksa dişi mi? Bu önemsiz sorular varoluşun temeline inmek için büyük bir engel teşkil etmektedir...

 

Etrafımızda bulunan, varolan tüm olguları açıklayamadan, bir tanrı varoluşunu nasıl açıklayabiliriz? Açıklamak kanımca çok büyük bir yanılgıdır. Sebebi ise resmin parçalarının eksik ya da boyalarının karışmış olmasıdır. Olguların çevrelediği bir durumu, o duruma yapışık olgularla birlikte göremezsek, sonsuza doğru giden bir olasılıklar silsilesiyle uğraşmak zorunda kalırız. Yaptığımız yargılar hiç bir yapıcılığı olmayan ucuz tahminlerden ileriye gidemez.

 

Bir gerçekliğe temelinden başlayarak belirgin adımlarla akılcı bir şekilde ulaşmak, bizi birçok varsayımdan ve onunla birlikte süregelen birçok yanlıştan kurtaracaktır. ''Tanrı vardır'' ya da ''Tanrı yoktur'' demek idda ediyorum ki hatalı bir önyargıdan başka birşey değildir. Eğer tanrıyı en üst gerçeklik olarak düşünüyorsak önce diğer gerçeklewri anlamalıyız, yani evrendeki bütün olguları doğru bir şekilde açıklamalıyız. Yoksa varsayımımızın çok büyük bir hata olmadığını nasıl söyleyebiliriz?

 

Değinmek istediğim bir diğer şey ise; dini sorgulamakla tanrıyı sorgulamanın aynı kefe içinde bulundurulmaması gerektiğidir. Buradaki fark iyi anlaşılmalıdır. Dinsel bir olgunun tanrısallıkla birleştirilmesi genel bir ''DİN'' olgusu içine girer. Ancak tanrısal bir kudretin varoluşunu bir tekillikle birlikte düşünürsek bu ister istemez metafizik bir varsayımı gerektirir. Bu yüzden ''din''e sosyolojik, tanrıya ise metafizik bir durum olarak bakmak gerekir. Aksi takdirde ne din ne de tanrı tam anlamıyla sorgulanabilir.

Özet olarak bir tanrının varlığını tartışacaksak, ''var'' ya da ''yok'' gibi kesin kanıları ve buna bağlı düşünceleri son noktaya saklamalıyız. Gerçek denilen kanıya ulaşmak için, ona bağlı tüm gerçekleri öyle ya da böyle, birşekilde kavramalıyız. Bunu yaparken de önyargılarımızı köreltmeliyiz. Dini tanrısal bir armağan değil, insani bir olgu olarak düşünmeliyiz.

din deyince ne anlıyoruz sayın A.T bize hep televizyonda olsun çevremizde olsun veya bir kesimin yoğun saldırısı ile öcü gösterilmesi bize hep kocakarı inancı gibi yada cahillik gibi aslı asdarı olmayan bir şekilde gösterildi ve gösterilmeye halen çalışılmakta

peygamber efendimize sormuşlar ya resulullah din nedir

o da din nasihattır demiş

evet sayın a.t insanlara verilen nasihatın adı maalesef öcü olarak gösterilmekte

nasihat nedir bize hep büyüklerimiz nasihat etmezlermi

nasihatlar bizim iyiliğimiz içindir iyiliğimiz için söylenen söze nasihat denir

o halde bizim iyiliğimiz için bize yol gösterene düşmanlık edersek kendimize yazık etmiş olmazmıyız

bilmiyorum ben böyle düşünüyorum saygılar

[Φ A.T.]

Haklısın aslında. Din bir şekilde nasihatler bütünüdür. Her din kendi içinde gerçeği bulma, doğruyu görme ve iyi yaşamayı vadeder. Bence biz İslam dini değil de biraz Osmanlı dini içinde büyüdük. Tabi kötü oldu bu durum. Birçok şeyi anlayamadık. Gerk hırisyiyanlık, gerek paganizm, gerekse yahudilik bize yalan ve yanlış olarak öğretildi. Ama hepsinin temeli ve sonucu aynıydı. İnsan ihtiyaçları ve bu ihtiyaçları karşılamak.

Üzücü bu durum. Dinin güzelliği her geçen gün maske değiştiriyor, çirkinleşiyor, daha doğrusu çirkinleştiriliyor....

Sağolun cevabınız için

[Misafir gatlanta]

allah elbetteki vardır