PERVANE Olmak mıydı yoksa MUM Olmak mıydıI AŞK?

[Φ tülvent]

 

 

MECNUN, MUM VE PERVANE

 

Mecnun Mum ve Pervane

Bir gece Mecnun´un yaktığı

Bir mumun etrafında

Dönüyordu

Zavallı incecik bir pervane

Mumsa devrilmek istiyordu

Pervane yerine

Mecnun´un üstüne üstüne

Sevgili mum

Dedi Mecnun

Sevdim seni

Acıdığın için pervaneye

Bende önerirdim

Kader izin verseydi

Beni yakmanı

Onun yerine

Ama acele etme vakit var

Sayılıdır saatler dakikalar

Azrail bile senden sabırlıdır

Burada sencileyin benim de işim var

Ben herkes için

Değişik ve ayrı dozda

Soyut bir otobiyografyayım

Herkesin yaşadığı bir iç tarih

Hekesin yüreğinden geçen bir coğrafya

Gidip gidip varacakları

Fakat ulaşamayacakları

Bir panorama

Kaderin zaman zaman

Kabaran kanlara uyguladığı

Nirengi noktaları batmış

Beyaz bir karanlığa batmış

Mutsuzca mutlu bir topoğrafya

 

Sonra gece bitti mum söndü

Bu söyleşilerle tan atarken

Pervane Mecnun´a

Mecnun pervaneye döndü

 

 

Sezai Karakoç

 

...

 

 

 

Hatırladığım bir karanlıktı önce

Beni göremeyişin

Sana uçamayışım

Bilmem, belki de öğrenmedi kanatlarım.

 

Karanlıktaydım önce

Ben, ışığını arayan pervane

Sesini duyuyorum, seni bulamıyorum.

 

Elini ver, tam buradayım

Seni arıyordum

Hiç durmadım ve yorgunum

Bak, tam buradayım

Bırak artık omzuna konayım.

 

Işıklar pervanenin ölümüymüş derler

Derler ki gözlerini kör edermiş hareler

Hiç görmedim ki ışığı ben, nasıl kör olayım.

 

Bak, tam buradayım

Bırak artık omzuna konayım…

 

...

 

Bütün aşk hikâyelerinin en unutulmaz en heyecan verici sahnesi, sevenin sevgiliye ilk baktığı andır şüphesiz...

 

Daha doğrusu, onun yüzünü ilk gördüğü vakit aşıktaki içsel değişimin başladığı an, gözün sevgiliye ilk takıldığı saniye dilimidir ve aşığın bütün biyografisi, bu “ilk bakışın öncesi ve sonrası” ndan ibarettir .

 

Kalpte ateşin yükselmesi, aklın ve sabrın ateşe düşmesi o ilk bakış ile başlar. Kılıcın kınından sıyrılması yahut okun yaydan fırlamasıdır bu!

 

Sevgilinin yüzü kınında bir kılıç yahut sadakta bir yay gibidir; bakış onu kınından ve sadağından çıkarır.

 

Sevgili’ nin yüzü mü aşk yangınını alevlendiren ilk kıvılcımdır, aşığın kalbi mi?

 

 

ilk bakıştan sonra suda titreyen bir mehtap

Göz… Savaşı başlatan haberci

Bakış… Elde olmayan kader; ilahi kaza

Ve aşk… Kalp ile göz arasındaki kutlu bir hadise.

 

 

Çok sonraları kalp göze diyecektir ki,

 

“Ben bu onulmaz derde iten sensin. Safayı sen sürdün, acıyı ben çektim.

 

Nimet senin, zahmet benim oldu. Sen sevinirken, kaygılanan ben oldum.

 

Bakışlarını arttırdıkça sen, dertlerimi çoğalttın benim. Zafere eren sen, hezimete uğrayan ben.

 

Sen emirlere itaat edilen hükümdar oldun, ben senin peşinde koşan tebaan Sen emir ben esir. Sonra devam eder:

 

- Ey göz! Sen ikisin ben birim. İki kişinin bir ferde saldırıp onu öldürmesi zulüm değil de nedir?…

 

Göz, buna karşılık ayet-i kerime ile cevap verir:

 

- Gerçek şu ki; gözler kör olmaz, ancak sinelerdeki kalpler kör olur.

(Hacc 46)

 

Göz görünce bir kez, geriye ne kalır?

 

 

PERVANE OLMAK MIYDI...

YOKSA

MUM OLMAK MIYDI AŞK?