Φ H5N1 Gönderi tarihi: 12 Şubat , 2006 Paylaş Gönderi tarihi: 12 Şubat , 2006 ermiş almitra konuştu, “bize sevgiden bahset” ve o müthiş sesiyle konuştu, sevgi sizi çağırınca onu takip edin, yolları sarp ve dik olsa da ve kanatları açıldığında bırakın kendinizi telekleri arasında saklı kılıç, sizi yaralasa da ve sizinle konuştuğunda ona inanın kuzey rüzgarının bir bahçeyi harap edişi gibi, sesi tüm hayallerinizi darmadağan etse de... çünkü sevgi sizi yücelttiği gibi, çarmıha da gerer sizi büyüttüğü ölçüde, budayabilir de... en yükseklere uzanıp, güneşle titreşen en hassas dallarınızı okşasa da, köklerinize de inecek ve onları saracaktır, toprağa tutunmaya çalıştıklarında... mısır biçen dişliler gibi sizi kendine çeker, çıplak bırakana kadar döver, harmanlar; kabuklarınızı, çöplerinizi ayıklar, eler... bembeyaz olana kadar öğütür sizi; esnekleşene kadar yoğurur; ve tanrı’nın ilahi sofrasına ekmek olasınız diye, sizi kendi kutsal ateşine savurur... sevgi bütün bunları, kalbinizin sirlarini bulasiniz diye yapar... ve bu biliş, hayatın kalbinin bir cüzzünü yaratır... ancak korkunun kıskacında, salt sevginin huzurunu ve hazzını ararsınız. o zaman örtün çıplaklığınızı, ve sevginin harman yerine adım atın... adım atın, kahkahaların tümünün olmadığı, sadece gülebileceğiniz mevsimsiz dünyaya, ve ağlayın ama tüm gözyaşlarınızla değil... sevgi hiçbirşey sunmaz, sadece kendisini... hiçbirşey kabul etmez kendinde olandan gayrı... sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de... çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir tümüyle... sevdiğinizde “tanrı benim kalbimde” yerine, şöyle diyin, “ben kalbindeyim tanrı’nın” ve sanmayın yön verebilirsiniz sevginin akışına, çünkü sevgi, yolunu kendi çizer, sizi değer bulduğunda... sevgi birşey istemez tamamlanmaktan başka... fakat seviyorsanız ve ihtiyaçların arzuları varsa, bırakın bunlar sizinde arzularınız olsun... erimek ve akmak, geceye şarkılar sunan bir dere misali... şefkatin fazlasının verdiği acıyı bilip, kendi sevgi anlayışınla yaralanmak, ve kanamak, yine de istek ve çoşkuyla... şafak vakti kanatlanmış bir gönülle uyanmak, ve bir sevgi gününe daha teşekkürle uzanmak... sessizce çekilmek öğle vakti, sevginin vecdini duymak, akşamın çöküşüyle de eve huzurla dönmek... ve uyumak kalbinde sevgiliye bir dua, ve dudaklarında bir şükür şarkısıyla... Dipnot: Eskiden duygulara daha cok önem verilmis...ve daha önemlisi aciklanmis...aciklayabilmisler.. Alıntı Yoruma sekme Diğer sitelerde paylaş Daha Fazla Paylaşım Siteleri
Önerilen İletiler
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.