Anne bu anne

[Φ suheda_]

İki gündür tv reklamlarında bir huzurevi reklamı dikkatimi çekiyor,herşeyi güllük gülistanlık bir ortam diye tanıtılıyor.orada ki o yaşlı eli öpülesi insanların daha önceki görüntülerini ve ifade ettikleri duygularını bilmesem umursamıyacağım ama bu reklam bende müthiş bir huzursuzluk ve öfke uyandırıyor.

İnsan nasıl olurda annesi yada babasını herhangi bir eşya gibi kaldırıp atabilir?üstelik bizim dinimiz bu konuda bu kadar hassasken,hiçmi düşünmez kendisininde yarın yaşlanacağını?

Benim babaannem ben çok küçükken ölmüş o yüzden hatırlamıyorum,bunu kendimde hep büyük bir eksiklik olarak görmüşümdür.büyükbabamsa yatağa mahkumdu annemler ona öyle güzel bakarlardı ki yanına gidip yattığımız zaman onu rahatsız ediyoruz diye kızarlardı bize oysa onun çok hoşuna giderdi..ve ben hala zaman zaman sanki onun o yatağındaki deterjan kokusunu alırım içime garip bir huzur gelir.oda öldüğünde küçüktüm ama hatırlıyorum,anneannemle dedem yakın tarihlerde vefat etti ama çok uzaktaydılar.Hayatta en çok keyf aldığım şeylerden birisi çok yaşlı insanlarla sohbet etmek onların gençlik hikayelerini hatıralarını dinlemek ve onların ufacık şeylerle gönlünü alıp hayır dualarını almak,ben yaşlı insanlardan çok dua almışımdır.bir hal hatır bile o kadar önemli ki onlar için...

Tamda bu duygular içerisindeyken bir mail düştü mail kutuma..

 

 

Son günlerde, bir surat, bir surat ki gelinde,

Çayımı bile yarım dolduruyor bey.

Allah'tan kulaklarım ağır işitiyor da

Duymuyorum ne söylediğini

Ama yine de hissediyorum bey;

Beni bu evde galiba istemiyor artık

Hey gidi günler heeey.

Oğlunu bilirsin, vur kafasına al lokmayı

İki ara bir derede ne yapsın ana bu atsa atılmaz, satsa satılmaz.

Bana artık gizli gizli sarılıyor bey...

Dün akşam uyurken öptü beni biliyor musun?

Nasıl ağırıma gitti nasıl

Artık akide şekeri de getirmiyor.

Hani dişlerim yok ya, güya yerken garip sesler çıkarıyormuşum da

Çocuklar iğreniyormuş benden.

Yok,vallahi yalan bey, hiç yapar mıyım ben öyle şey?

Gelin çocuklara masal anlatmamı da yasakladı

Üstelik seninle konuşuyormuşum diye duvardaki resmini biryere sakladı

Olsun,

koynumdaki resminden haberi bile yok!

Yine de beddua edemem bey,

Oğlumun karısı, torunlarımın anası o.

Geçenlerde üst komşular geldi,

Ne konuştuklarını duymayayım diye kapıyı üstüme kilitledi.

Duymadım, duymadım, lakin hissettim.

Düşkünler evine yatıracaklarmış önümüzdeki ay beni

Ne yalan söyleyeyim epey ağırıma gitti, epey,

Ha, sen ne diyorsun bey?

Hani bir görünsen oğluna, ne de olsa babasısın,

Seni dinler.

Bu odada oturur, vallahi hiç dışarı çıkmam.

Akide şekeri de istemem.

Masal da anlatmam artık çocuklara

Ne olur ayırmasınlar beni bu evden

Yaşayamam nefes bile alamam

Sana ait anılardan uzak ne yaparım ben, ne yaparım?

Şu camın pervazında hayalin durur, çekmecelerde el izin.

Bastonun hala duvarda asılı.

İstemiyorlar beni artık, istemiyorlar hasılı.

Hey gidi günler hey

Hani diyorum bir çağırsan

Yoksa, yoksa sendemi unuttun beni bey

Sendemi unuttun beni bey?

 

 

alıntı

[Φ Radya]

Kaçtır okuyup okuyup geri çıkıyorum buradan.Çünkü bu konu da düşüncelerim biraz farklı...

 

Şiir içimi burktu elbette...Benim de bir annem var ve birgün ben de yaşlanıcam.

 

Annem ya da babamın huzurevinde yaşamalarını istermiyim?

 

Evet seçimleri bu yönde olursa isterim...Benim kayınpederim kızımın doğduğu sene eşiyle geçinemediği için evinden ayrılıp huzurevinde yaşamayı seçti.5 çocuğu şaha kalktı,herkesten sakladılar babalarının huzurevine gittiğini.Hiç yakışırmıydı 5 çocuk varken babalarının orada yaşaması,elalem ne derdi.(böle evlatlarda var)

 

Ben o zaman da dedim,hala aynı şeyi savunuyorum.Kime ne yaaaaaaa!Hepsine epey bir direndi kayınpederim ama en sonunda ikna ettiler babalarını.Tabi ayrı bir ev de yaşamak kaydıyla.Ama gel zaman git zaman tek başına yaşayamaz oldu.

 

Bu kez şöle bir yol seçildi:Hepimiz de dönüşümlü olarak birer ay kalacaktı.Benin için hiç sorun olmuyordu çünkü çok büyük bir evm vardı.Bir ayın sonunda odasına girdiğimde,bir de bakardım ki çanta toplanmış kucağına alınmış,koltukta oturuyor.Bu sahne benim yüreğimi dağlardı inanın.Oradan oraya atılan bir top gibi yaa!Her defasında hep bizle kalmasını teklif ettim.Ama her seferinde tuhaf,asla anlam veremediğim bir yanıt alırdım

 

"Olmaz sen bana namağremsin!"

 

Hal böyle olunca da yıllarca böyle oradan oraya savruldu kayınpederim

 

Yani diyeceğm şu;

 

Devlet huzurevlerini ne yazık ki bir kenara ayırıyorum ama benim belli bir yaşa vardığımda tercihim kesinlikle huzurevi olur.Enazından etrafımda kendi yaşıtım insanlar olur.

 

Bir evlada anası babası ağır gelmemeli.Ama; "acaba ağırlık oluyormuyum" düşüncesi bile beni çok mutsuz eder...

[Φ suheda_]

Sen olaya anne yerine bakıyorsun ben evlat..

Peki Radyacım neden huzurevinde yaşayan hiç bir insan mutlu değildir,neden hep gözleri yaşlı sevdiklerinden bir haber bir ziyaret bekleyip dururlar?

Ben huzurevi olayına karşıyım sadece kimsesiz ve yoksul olanlar için geçerli olmalı,hatırlıyorsan geçen yıl Mahsun Kırmızıgül bir film çekmişti hatta filmden etkilenen başbakan konu ile ilgili kanun yasası çıkartacaklarını söylemişti.Anne ve babasına bakana devlet yardımı,konunun akıbetini bilmiyorum..

Ben annem birlikte yaşıyorum, biz altı kardeşiz her kardeşim kendine ait evde yaşıyor ben kiracıyım ama annem benimle mutlu diğer kadeşlerime (hepsi benden büyüktür) gittiği zaman annem misafir gibi oysa benimle ev sahibi gibi ne yalan söyliyeyim benimde hoşuma gidiyor işten çıkıp eve gidince kapıyı açan açmısın diye soran birinin olması

ben asla huzur evinde kalmak istemezdim kendi evimde,kimse bakmazsa paralı bir yardımcı tutar onunla kalırdım..

yaşlı insanların psikolojisi çok farklı oluyor kendilerine ait bir düzenleri olsun istiyorlar ben anneannemden biliyorum kimse onu ölünceye kadar evinden çıkaramadı.."ben evimde yaşayacağım kimseye gitmem beni düşünen burda benimle kalır"derdi..

 

"Olmaz sen bana namağremsin!"

 

Kayınpederin bu yanlış dini bilgiyi kimden almış bilmiyorum ama bildiğim kesin birşey İslam kanunları içerisinde gelin ve kayınpeder asla namahrem olmuyor tam tersi mahremdirler.(Baba kız gibi)

[Φ Radya]

Sen olaya anne yerine bakıyorsun ben evlat..

Peki Radyacım neden huzurevinde yaşayan hiç bir insan mutlu değildir,neden hep gözleri yaşlı sevdiklerinden bir haber bir ziyaret bekleyip dururlar?

Ben huzurevi olayına karşıyım sadece kimsesiz ve yoksul olanlar için geçerli olmalı,hatırlıyorsan geçen yıl Mahsun Kırmızıgül bir film çekmişti hatta filmden etkilenen başbakan konu ile ilgili kanun yasası çıkartacaklarını söylemişti.Anne ve babasına bakana devlet yardımı,konunun akıbetini bilmiyorum..

Ben annem birlikte yaşıyorum, biz altı kardeşiz her kardeşim kendine ait evde yaşıyor ben kiracıyım ama annem benimle mutlu diğer kadeşlerime (hepsi benden büyüktür) gittiği zaman annem misafir gibi oysa benimle ev sahibi gibi ne yalan söyliyeyim benimde hoşuma gidiyor işten çıkıp eve gidince kapıyı açan açmısın diye soran birinin olması

ben asla huzur evinde kalmak istemezdim kendi evimde,kimse bakmazsa paralı bir yardımcı tutar onunla kalırdım..

yaşlı insanların psikolojisi çok farklı oluyor kendilerine ait bir düzenleri olsun istiyorlar ben anneannemden biliyorum kimse onu ölünceye kadar evinden çıkaramadı.."ben evimde yaşayacağım kimseye gitmem beni düşünen burda benimle kalır"derdi..

 

 

 

Kayınpederin bu yanlış dini bilgiyi kimden almış bilmiyorum ama bildiğim kesin birşey İslam kanunları içerisinde gelin ve kayınpeder asla namahrem olmuyor tam tersi mahremdirler.(Baba kız gibi)

 

Suhedacım sanmıyorum oradaki yaşlıların hepsnin gözüyaşlı olduğunu.Kayınpederim huzurevinde kaldığı süre içinde çok kere gittik onu ziyarete.Orada yaşamaya terkedilenler mutsuz olabilir ama orada yaşamı seçenler sanmıyorum mutsuz olsun.

Bir kadın tek kaldığında evinde çok uzun süre başının çaresine bakabilir evet.Dediğin gibi kadınlar evlerinden kolay kopamazlar ama ya erkekler.Şu bakıcı tutmaya gelince;Ah suhedacım ah,kolaymı yanına öyle güvenilir bir insan almak.Eski evimde üst katımda yaşlı bir teyze vardı.Teyzeye gündüz ayrı bakıcı, akşam ayrı bakıcı gelirdi.Ve onlar o kadar sık değişirdi ki.

 

Yaşlılık zor her şekilde.Onun içinde hep derim,Allahım elden ayaktan düşmeden,kimsenin eline bakmadan bu dünyadan göçeyim...

 

Kayıpederimin o sözüne gelince, vallahi bilmiyorum Sorayım diyeceğim ama artık hiçbirimizi tanımıyor

[Φ nyx-fallen angel]

Aslinda butun huzur evleri kotu degildir. Gecen benim kolejimde dersimde yasli insanlar ile ilgili bir konumuz vardi tabiki yazdiklarim simdi sadece Amerika icin gecerli ama bir cok yasli insanlar huzur evlerinde kalmayi terci ediyorlardi. Turkiye'deki sartlari bilmiyorum ama burdaki ( tabiki parana bagli) cok guzel huzur evleri var ben bile dedim bir gun ben de oyle bir yerde kalmayi terci ederim. Bir suru kurslar vs vardi yaslilar icin hem kendi aralarinda ve sevdikleri varsa ziyarette hep gide bilirler. Cogu yaslilar yuk olmak istememisler ve kendi kararlarinla gitmisler orda yeni hayat kurmaya cogu yaslida turp gibilerdi masallah .

Meksikali ailelerde'de mesella annen babanyasli ise cocuklarinla kaliyor ama bence ister istemez her insan kendi evi olmadiktan sonra rahatsiz edeyormus gibi olur...

suhedanin dedigi gibi tabiki oraya atilan istemeyerek giden yasli vatandasimiz uzgun ve perisandir ama Radyanin dedigi gibi eger isteyerek gitmis bir insansa huzur evinde cokta mutlu bir yasam sure bilir.

Ayrica devlet yaslilari evinde tutana para vermesi gibi konularda dikkatli olunmasini oneririm cunku malesef bazi insanlar parayi ailesinden daha cok seve bilir ve yasli birisini o zaman sadece para icin evinde tutar o yasli insan cok mutsuzda olabilir...

Almanya'daki bir olay aklima geldi o simdi baska konu ama yaslilarin ne istedigi sonucta onemli. Ve eger cok hasta bit yaslisa piskolojik anlamda'da bakmasi zor olabilir her insan bakamaz boyle anlarda belki profesonel bakilmalari daha iyi oldugunu dusunuyirum.