Zıplanacak içerik
  • Üye Ol

C dersleri


wherthus

Önerilen İletiler

C NEDIR ?

C programlama dili, Dennis Ritchie tarafindan Bell laboratuarlarinda

yaratilmistir. PDP-11 ile Unix altinda calismak icin yaratilmis olmasina

ragmen, ilgi uzerine MS-DOS altinda calisacak hale getirilmistir.

Basitligi, olusan kodun kucuklugu, ve her cesit programlamada

kullanilabilmesi, C yi populer bir dil yapmistir.

 

C, cok kestirme olmasi nedeni ile, yeni bilgisayarlara baslayanlar icin

ogrenmesi zordur. Bir programci, C ile ust seviyelerden, assebly'ye

yaklasan alt seviyelere kadar programlama yapabilir. C nin sagladigi bu

rahatligin yaninda, tehlikeleride de vardir. Ornegin, makineyi

kilitleyebilecek bir program yazmak, Pascal yada BASIC de yazmaktan cok

daha kolaydir. Bir Pascal derleyicisinin fark edip uyaracagi bir hatayi, C

derleyicileri fark etmeyebilir. C de, kendi basinizasiniz..

 

NIYE C?

 

Bu gun IBM-PC icin yazilan piyasadaki yeni programlarin yuzde 75'i, C ile

yaziliyor. MicroSoft, Macro Assembler 4.0 i cikardiktan sonra, onu C ile

yazdiklarini acikladi. Herhalde icinde birkac assembler rutin vardir ama,

cogunlugu C ile yazilmistir.

 

C, bir komite degilde, bir kisi tarafindan yazilmis oldugundan, cok

kullanisli bir lisandir, fakat cok iyi tanimlanmamistir. C icin bir

standart yoktur, ama ANSI grubu, bu konuda calismaktadir. Isin ilgincligi,

bir standart olmamasina ragmen, degisiklikleri cok azdir. Halbuki iyi

tanimi olan Pascal dilinin, derleyicileri birbirinden cok farklidir, ve

bir Pascal programini bir bilgisayardan digerine gecirmek zordur..

 

C nin Tasinabilirlik referanslari iyi olmasina ragmen, derleyiciler

arasinda farkliliklar vardir. Bu degisiklikler genellikle BIOS

fonksiyonlari gibi standart olmayan seyler kullanildiginda kendini

gosterir.

 

 

TANIMLAYICI ISIMLERI

 

Fonksiyon ve degisken isimleri, harfler ve rakkamlardan olusabilir. Ilk

harf ya bir harf yada alt-cizgi karakteri olmak zorundadir. geri kalanlar

ise, harf, rakkam yada alt cizgi olabilir. Iki nokta onemlidir:

 

(1) Buyuk ve kucuk harfler farklidir. Bir programda "ISIM", "iSiM" ve

"isim", degisik tanimlayicilardir.

 

(2) C'de, en fazla sekiz karakter onemlidir. Bir tanimlayici 8 karakterden

uzun olabilir, fakat ilk sekizi sayilir. Bu derleyiciniz icin boyle

olmayabilir.

 

DERLEYICI

 

Bu derste bircok ornek program sunacagim. Bunlari istediginiz herhangi bir

derleyici ile derleyebilirsiniz, fakat kullanim kolayligi bakimindan

QuickC derleyicisini tercih etmenizi tavsiye ederim.

 

 

c++ dersleri 2.bölüm

 

ILK C PROGRAMINIZ

 

En basit C programi:

 

main()

{

}

 

Bu bir programdir, ve bunu kisaltmanin, basitlestirmenin bir yolu yoktur.

Isin kotu tarafi, bu program birsey yapmaz. Buradaki en onemli kelime,

main() sozcugudur. Her programda olmasi gereken bu sozcuk, daha sonra

gorecegimiz gibi, ilk satirda olmak zorunda degildir, fakat bir giris

noktasi saglamasi nedeni ile gereklidir. Bunu takiben, iki tane parantez

vardir. Bunlar da, main'in bir fonksiyon oldugunu belirtir. (Bir

fonksiyonun tam olarak nelerden olustugunu daha sonra gorecegiz)

Programin kendisi ise, iki kume isareti arasinda yer alir.

 

BIRSEYLER YAPAN BIR PROGRAM:

 

Daha ilginc bir program:

 

main()

{

printf("Bu bir satirlik yazidir.");

}

 

Bu programin, ayni diger program gibi, main, ve kume isaretleri vardir.

Icinde yer alan fonksiyonun, bir satiri ekrana getirmesi icin, satiri " "

isaretleri arasina aliyoruz. Ayrica fonksiyonun parametresi oldugunu

belirtmek icin de, cevresine parantez koyuyoruz.

 

Satirin sonundaki noktali virgule dikkatinizi cekerim: Bir satirin

bittigini derleyiciye bildirmek icin, C dilinde ; noktali virgul

kullanilir.

 

DAHA COK SEY YAZAN BIR PROGRAM

 

main()

{

printf("Bu bir satirlik yazidir.n");

printf("Bu bir baska ");

printf(" satirdir.n");

printf("Bu ucuncu satirdir.n");

}

 

 

Bu programda, 4 tane islenecek komut vardir. Satirlar bu sirada islenir.

Ilk satirin sonundaki tuhaf ters bolu isareti, ondan sonra gelecek

karakterin bir kontrol karakteri oldugunu belirtiyor. Bu durumda n harfi,

yeni bir satir istegini belirtir. Yani, cursor, ekranin sol basina, ve bir

satir asagiya kayar. Katarin herhangi bir yerinde yeni bir satir isteyince,

"n" komutunu verebilirsiniz. Hatta bir kelimenin ortasina bile koyup,

kelimeyi iki satira bolebilirsiniz.

 

Ilk komut, metini ekrana yazar, ve bir satir asagi iner. Ikinci komut,

yazdiktan sonra, yeni satir yapmadan, ucuncu komutun icindekileri ekrana

yazar. Bu komutun sonunda, yeni satira gecilir. Dorduncu komut ise, ucuncu

satiri yazar, ve bir return karakteri sunar.

 

 

RAKAMLAR YAZALIM

 

main()

{

int index;

 

index = 13;

printf("Indexin degeri simdi %dn",index);

index = 27;

printf("Indexin degeri simdi %dn",index);

index = 10;

printf("Indexin degeri simdi %dn",index);

}

 

Bu programda ise, ilk defa olarak bir degisken kullaniyoruz. main() ve {

isaretlerine artik alismis olmalisiniz. Bunun altinda "int index" diye bir

satir yer aliyor. Bu satir, "index" isimli bir tamsayi degiskenini

tanimliyor. Cogu mikrobilgisayarlar icin, 'int' tipi bir degiskenin

alabilecegi degerler, -32768 ila 32767 dir. 'index' ismi ise,

TANIMLAYICILAR da bahsettigimiz kurallara uyan herhangi birsey olabilir.

Bu satirin sonunda da, satirin bittigini belirten ; noktali virgul yer

alir.

 

Bir satirda birden fazla tam sayi tanimlanabilir, fakat henuz biz bununla

ortaligi karistirmayacagiz.

 

Programi incelerken, uc tane atama satiri oldugunu, ve bu satirlarin

altinda da degerlerin yazildigini goruyoruz. Once 13 atanir, ve ekrana

yazilir, sonra 27 ve 10.

 

RAKAMLARI NASIL YAZARIZ

 

Sozumuze sadik kalmak icin, tekrar printf komutuna donelim, ve nasil

calistigini gorelim. Gordugunuz gibi, butun satirlar, birbiri ile ayni, ve

diger orneklerden farki, icindeki % isareti. Bu harf, printf'e ekrana

yazmayi durdurup, ozel birsey yapmasini soyler. % isaretinden sonra gelen

harf, d, bir tamsayi yazilacagini belirtir. Bundan sonra, yeni satira

geciren tanidik n isaretini goruyoruz.

 

Den-denler arasinda kalan butun harfler, printf komutu ile ekrana

cikacaklari tanimlar. Bundan sonraki virgul ve "index" sozcugu yer alir.

printf komutu buradan degiskenin degerlerini okur. Daha fazla %d ekleyerek

,ve bunlari yine virgul ile birbirine ekleyerek, birden fazla degiskenin

de bu komut ile goruntulenmesini saglayabiliriz. Hatirlamaniz gereken

onemli bir nokta, saha tanimlayici %d ile gecirdiginiz degisken miktari,

ayni kalmalidir, yoksa bir runtime hatasi verir.

 

BILGI SATIRLARI NASIL EKLENIR

 

/* Bu satiri, derleyici kullanmaz */

 

main() /* Bir satir daha */

{

printf("Bilgi satirlarinin nasil eklenecegini ");

/* Bilgi satirlari,

bir satirdan uzun olabilir.

*/

printf("goruyoruz.n");

}

 

/* Ve programin sonu... */

 

 

 

Programa aciklik katmak icin, eklenebilecek bilgiler, derleyici tarafindan

uzerinden atlanir. Lutfen yukaridaki programi, iyi bir ornek olarak

almayin. Son derece daginik bir sekilde katilmis bilgi satirlari, sadece

kullanimini gostermek amaci iledir. Bilgi satirlari, /* isaretleri ile

baslar, ve */ isareti ile sona erir.

 

Dikkat etmeniz gereken bir nokta, birkac satirdan olusan bilgi

satirlarinda bulunan program komutlarinin, isleme konmayacagidir.

 

Bilgi satirlari, programin nasil calistigini gostermesi bakimindan cok

onemlidir. Yazdiginiz bir programin, bir baskasi tarafindan okunabilmesi,

yada siz nasil calistigini unuttuktan sonra hatirlayabilmeniz icin, mumkun

oldugu kadar cok bilgi satiri eklemekte fayda vardir.

 

Bazi derleyiciler ic ice bilgi satirlarini kabul ederler, fakat genelde,

ic ice bilgi satirlari kabul edilmez.

 

IYI SAYFA DIZIMI

 

Yazdiginiz bir program, kolay anlasilir olmalidir. Bunun icin, duzgun bir

sekilde programlamak cok onemlidir. C derleyicileri, komutlar arasindaki

bosluklari goz onune almaz, ve bu nedenle de programlariniza aciklik

katmak icin, dilediginiz gibi bosluk ve bos satir birakabilirsiniz.

 

Su iki programi karsilastiralim:

 

main() /* Program buradan basliyor */

{

printf("iyi yazis,");

printf ("programin anlasilmasini kolaylastirirn");

}

 

ve:

 

main() /* Program buradan basliyor */ {printf("iyi yazis,"); printf

("programin anlasilmasini kolaylastirirn");}

 

 

Odev bence ödev her zaman gereklidir bunları yapmaya çalışın yaparsanız kKENDİ KENDİNİZE az da olsa c++'da ilerlemiş olacaksınız)

 

1. Ekrana kendi isminizi yazacak bir program yazin.

2. Programa ayri satirlarda, iki "printf" satiri daha ekleyerek,

adresinizi ve telefon numaranizi da yazdirin.

 

 

c++ dersleri 3.bölüm

 

TAM SAYI ATAMA

 

TAMSAYI.C:

================================================== ==

main()

{

int a,b,c;

 

a = 12;

b = 3;

 

c = a+b;

c = a-b;

c = a*b;

c = a/b;

c = a%b;

 

c = 12*a+b/2-a*b*2/(a*c+b*2);

 

a = a + 1; /* arttirma islemleri */

b = b * 5;

 

a = b = c = 20; /* Coklu atamalar */

a = b = c = 12*13/4;

}

================================================== =

 

Bu programda uc tam sayi degiskeni tanimliyoruz (a,b,c), ve bunlara

degerler atiyoruz. Ilk iki satirda a ve b ye sayisal degerler veriyoruz.

Daha sonraki dort satirda, basit islemler goruyorsunuz.

 

Besinci satirda ise, modulo operatorunu goruyorsunuz. Modulo, iki degisken

birbirine bolundugunde, kalan degeri verir. Modulo, sadece integer ve char

degisken tipleri ile kullanilabilir.

 

Daha sonra gelen iki arttirma islemleri ise, bu sekilde derleyici

tarafindan kabul edilir, fakat bunlari yazmanin daha kestirme bir sekli

vardir - bunu daha sonra gorecegiz.

 

Son iki satira gelince, bunlar cok tuhaf gorunebilir goze. C derleyicisi,

atama satirlarini, sagdan sola dogru okur. Bunun sayesinde, coklu atamalar

gibi, cok faydali islemler yapilabilir. Bu ornekte, derleyici, yirmiyi

alip, c ye atiyor. Sola dogru devam ederken, b yi gorup, en son elde

edilen sonucu (20) b ye atiyor. Ayni sekilde a ya da, b nin degeri

veriliyor.

 

Bu programi derleyip, calistirmak son derece SIKICI olabilir. Bu programin

hicbir ciktisi yoktur. Dilerseniz, ogrendiginiz printf fonksiyonu ile,

programin yaptiklarini daha yakindan inceleyebilirsiniz.

 

C de veri tanimlari, program bloku icinde, islenecek komutlardan once

gelir. Sayet tanimlari programin ortasina yerlestirmeye calisirsaniz,

derleyici bir hata verecektir.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

VERI TIPLERI

 

main()

{

int a,b,c; /* -32767 den 32767 ye - tamsayi olarak */

char x,y,z; /* 0 dan 255 e - tamsayi olarak */

float num,toy,thing; /* 10e-38 den 10e+38 e - ondalikli olarak */

 

a = b = c = -27;

x = y = z = 'A';

num = toy = thing = 3.6792;

 

a = y; /* a nin degeri simdi 65 (karakter A) */

x = b; /* x simdi tuhaf bir sayi olacak */

num = b; /* num simdi -27.00 olacak */

a = toy /* a simdi 3 olacak */

}

 

Gordugunuz gibi, birkac integer daha tanimladik. Fakat, bundan baska, iki

yeni tip daha kattik. "Char" ve "float".

 

"Char" tipi, nerdeyse integer ile ayni manada. Fakat, sadece 0 ila 255

arasindaki sayilari alabilir, ve genellikle hafizada bir bytelik bir yerde

saklanir. Bu tip veri, genellikle kelime katarlari saklamak icin

kullanilir.

 

DATA TIPLERININ KARISTIRILMASI

 

Bu anda, C nin "int" ve "char" i nasil kullandigini gormenin tam zamani. C

deki "int" tipi ile calisan cogu fonksiyonlar, karakter tip veri ile de

ayni sekilde calisabilir, cunku karakter tipi, bir cins integer'dir.

"char" ve "int" tiplerini neredeyse istediginiz gibi karistirmak

mumkundur. Derleyicinin akli karismaz, ama sizin karisabilir. Bunun icin

dogru tip veriyi kullanmakta fayda vardir.

 

FLOAT

 

Ikinci yeni tip veri, "float" tipidir. Kayar nokta da denilen bu tipin

sinirlari cok genistir. Cogu bilgisayarlarda, float tipi 10e-38 den 10e+38

e kadardir.

 

YENI VERI TIPLERINI NASIL KULLANALIM

 

Bu programin ilk uc satirinda, dokuz tane degiskene deger ataniyor.

 

* Daha once gordugumuz gibi, "char" tipi, aslinda bir "integer" tipi

oldugundan, bir "char" in "int" e cevrilmesinde hicbir sorun yoktur.

* Fakat, bir integer'i "char" a cevirmek icin, bir standart yoktur. Bu

nedenle, sayet tamsayi degiskeninin degeri, "char" sahasindan buyukse,

cikan sonuc cok sasirtici olabilir.

* Ucuncu satirda ise, bir tamsayiyi, "float" a atiyoruz. Bu durumda,

derleyici, bu ceviriyi bizim icin yapar.

* Fakat tersini yapmak ise, biraz daha karisiktir. Derleyici sayet varsa,

degiskenin ondalik degerini ne yapacagina karar vermek zorundadir.

Genellikle de, ondalik kesimi gozardi eder.

 

Bu programin da hicbir ciktisi yok. Hem zaten karakter ve float tiplerinin

nasil ekrana yazilabilecegini gormedik.. Bundan sonraki programa kadar

sabir..

 

COKVERI.C:

================================================== =

 

main()

{

int a; /* basit tamsayi tipi */

long int b; /* uzun tamsayi tipi */

short int c; /* kisa tamsayi tipi */

unsigned int d; /* isaretsiz (+ - siz) tamsayi */

char e; /* karakter tipi */

float f; /* kayar nokta tipi */

double g; /* cift hassasiyet kayar nokta */

 

a = 1023;

b = 2222;

c = 123;

d = 1234;

e = 'X';

f = 3.14159;

g = 3.1415926535898;

 

printf("a = %dn",a); /* desimal */

printf("a = %on",a); /* oktal */

printf("a = %xn",a); /* heksadesimal */

printf("b = %ldn",B); /* uzun desimal */

printf("c = %dn",c); /* kisa desimal */

printf("d = %un",d); /* isaretsiz */

printf("e = %cn",e); /* karakter */

printf("f = %fn",f); /* kayar nokta */

printf("g = %fn",g); /* cift hassasiyet k.n */

printf("n");

printf("a = %dn",a); /* basit 'int' cikti */

printf("a = %7dn",a); /* 7 uzunlukta bir saha kullan*/

printf("a = %-7dn",a); /* sola dayali 7 lik saha */

printf("n");

printf("f = %fn",f); /* basit kayan nokta */

printf("f = %12fn",f); /* 12 lik bir saha kullan*/

printf("f = %12.3fn",f); /* noktadan sonra 3 hane */

printf("f = %12.5fn",f); /* noktadan sonra 5 hane */

printf("f = %-12.5fn",f); /* sola yapisik 12 hane */

}

 

================================================== =

 

Bu program, C dilinde bulunan butun standart basit veri tiplerini

kapsiyor. Baska tiplerde var, fakat bunlar basit tiplerin bir araya

gelmesi ile olusurlar. Bunlardan daha sonra bahsedecegiz.

 

Programi inceleyin. Ilk once basit 'int', sonra 'long int' ve 'short int'

gorunuyor. 'unsigned' tipi, yine integer kadar bir sahada saklanir, fakat

arti yada eksi isareti tasimadigindan, genellikle siniri 0 - 65535 dir.

(Sayet long, short, yada unsigned deyimi kullanilmissa, sonuna 'int'

yazilmasi gereksizdir.)

 

Daha once char ve float u gormustuk. Bunlar disinda kalan 'double' tipi,

'float' a nazaran daha buyuk bir sahada saklanir, ve daha hassas sonuclar

verebilir.

 

Cogu derleyicilerin matematik fonksiyonlari, float tipini kullanmaz,

double tipini kullanir. Bu nedenle verdiginiz float degeri, size

transparan olarak double'a cevirir.

 

PRINTF'IN CEVIRIM KARAKTERLERI

 

Printf fonksiyonunda kullanilan karakterler sunlardir:

 

d desimal

o oktal

x heksadesimal

u unsigned (isaretsiz)

c karakter

s string (karakter katari)

f float (kayar nokta)

 

Bu harfler, bir yuzde isaretinden sonra kullanirlar. Bu iki harf arasina

sunlar ilave edilebilir:

 

- sahasinin icinde sola dayanmis

(n) minimum saha uzunlugunu belirler

. n ile m yi birbirinden ayirir

(m) float tipi icin noktadan sonraki hane sayisi

l 'long' tipi oldugunu belirtmek icin

 

Bu programi derleyip sonuclarini inceleyin. Dilediginiz gibi degistirerek,

sonuclari inceleyin.

 

MANTIKSAL KARSILASTIRMALAR

 

KARSILAS.C:

==================================================

 

 

main() /* Bir suru karsilastirma */

{

int x = 11,y = 11,z = 11;

char a = 40,b = 40,c = 40;

float r = 12.987,s = 12.987,t = 12.987;

 

/* Birinci grup */

 

if (x == y) z = -13; /* z = -13 olacak */

if (x > z) a = 'A'; /* a = 65 olacak */

if (!(x > z)) a = 'B'; /* bu hicbir sey yapmayacak */

if (b <= c) r = 0.0; /* r = 0.0 olacak */

if (r != s) t = c/2; /* t = 20 olacak */

 

/* Ikinci grup */

 

if (x = (r != s)) z = 1000; /* x pozitif olacak, ve

z = 1000 olacak */

if (x = y) z = 222; /* bu, x = y, and z = 222 yapar */

if (x != 0) z = 333; /* z = 333 olacak */

if (x) z = 444; /* z = 444 olacak */

 

/* Ucuncu grup */

 

x = y = z = 77;

if ((x == y) && (x == 77)) z = 33; /* z = 33 olur */

if ((x > y) || (z > 12)) z = 22; /* z = 22 olacak */

if (x && y && z) z = 11; /* z = 11 olur */

if ((x = 1) && (y = 2) && (z = 3)) r = 12.00; /* Bu ise,

x = 1, y = 2, z = 3, r = 12.00 yapar */

if ((x == 2) && (y = 3) && (z = 4)) r = 14.56; /* Birsey degistiremez */

 

 

/* Dorducu grup */

 

if (x == x); z = 27.345; /* z daima deger degistirir */

if (x != x) z = 27.345; /* Hicbirsey degismez */

if (x = 0) z = 27.345; /* x = 0 olur, z degismez */

 

}

 

================================================== =

 

Karsilas.C isimli programa lutfen bakin. Ilk basinda dokuz tane

degisken hazirliyoruz. Daha once yapmadigimiz sekilde, bunlari hem

tanimlayip, hem ilk degerlerini veriyoruz.

 

Gordugunuz gibi if ile komutlar arasinda bir satir birakmamiz gerekmiyor.

Programin daha okunabilir olmasi icin arada satir birakmak sart degildir.

 

Birinci gruptaki karsilastirmalar, iki degiskeni karsilastirdiklari icin,

en basit olanlari. Ilk satirda, x in y ye esit olup olmadigina bakiyoruz.

Burada iki esit isareti yerine (==) tek esit de kullanilabilirdi, fakat

manasi degisirdi.

 

Ucuncu satirda, NOT isaretini goruyorsunuz. Bu unlem isareti, herhangi bir

karsilastirmanin sonucunu degistirmek icin kullanilabilir.

 

DAHA ZOR KARSILASTIRMALAR

 

 

Ikinci grupta yer alan karsilastirmalar daha zor. Ilk once parantezler

arasinda tuhaf bir ifade yer aliyor.. Bunu anlamak icin C dilindeki

'EVET' ve 'HAYIR' kavramlarini bilmemiz gerekiyor. C de 'HAYIR', 0

degerindedir. 'EVET' ise, sifirdan degisik herhangi birseydir. Bir

EVET/HAYIR testinin sonucu herhangi bir integer yada karakter

degiskenine atanabilir.

 

Ilk ornege bakin: r!=s deyimi, r nin degeri 0.0 a atandigindan, 'EVET'

bir sonuc verecektir. Bu sonuc, sifirdan degisik bir rakam, ve herhalde 1

olacaktir. Olusan bu sonuc, x degiskenine atanir. Sayet x den sonra iki

esit isareti olsa idi (x == (r!=s) gibi) bu durumda bu 1 degeri, x ile

karsilastirilirdi. Fakat tek bir isaret oldugundan, r ile s yi

karsilastirmanin sonucu, x e atanir. Ayrica bu atama isleminin sonucu da

sifirdan degisik oldugundan, z de 1000 e esitlenir.

 

Ikinci ornekte ise, x degiskeni, y nin degerini alir, cunku arada tek esit

isareti vardir. Ayrica sonuc 11 oldugundan, z de 222 ye esitlenir.

 

Ikinci grubun ucuncusunde, x i sifira karsilastiriyoruz. Sayet sonuc

'EVET' ise, yani x sifir degilse, z ye 333 degerini atiyoruz. Bu grubun

en son orneginde ise, sayet x in degeri sifir degil ise, z ye 444

atiyoruz. Yani ucuncu ve dorduncu ornekler, birbirine esdirler.

 

Ucuncu gruptaki karsilastirmalar, yeni deyimler sunuyor. Yani 'AND' ve

'OR' deyimleri. Ilk once 3 degiskene de 77 degerini atiyoruz ki, islemlere

bilinen degerlerle basliyabilelim. Buradaki ilk ornekte, yeni kontrol

isaretimiz '&&' i goruyoruz. Bu satirin okunusu ise:

'Sayet x, y ye esit ise, vede x, 77 ye esit ise, z nin degerini 33 yap.'

Yani, AND operandi icin, iki taraftaki islemlerin EVET (TRUE) sonuc

vermesi gereklidir.

 

Bundan sonraki ornek ise, '||' (OR) isaretini gosteriyor. Bu satir ise,

'Sayet x, y den buyuk ise, YADA z, 12 den buyuk ise, z nin degerini 22 yap.'

z nin degeri 12 den buyuk oldugu icin, x in y den buyuk olup olmamasi

onemli degildir. Cunku OR operandi icin ikisinden birinin EVET olmasi

yeterlidir.

 

Bircok kisimdan olusan bir mantiksal karsilastirma yaparken, karsilastirma

soldan saga dogru yapilir, ve sonuc garantilendiginde, bu satirin

islenmesi durur. Mesela, bir AND karsilastirmasinda, sayet AND in sol

tarafindaki islem HAYIR (FALSE) sonuc verirse, sag tarafindaki islem

yapilmaz. Yada, bir OR isleminde, sol tarafindaki islem EVET (TRUE) sonuc

verirse, islemin OR dan sonrasina bakilmaz.

 

OPERANDLARIN ISLEM SIRASI

 

Hangi operand ilk once islenir? Bu konuda bircok kural vardir, ve

derleyicinin kitabini bunlari uzun uzun anlatir. Fakat, benim tavsiyem,

bunlarla ugrasmak yerine, once islenmesini istediginiz kisimin cevresine

parantez koymanizdir.

 

Ucuncu gruptaki orneklere devam ederek, dorduncu ornekte, uc tane basit

degiskenin birbiri ile AND edildigini goruyoruz. Ucunun de degerleri

sifirdan degisik oldugundan, sonuc EVET oluyor, ve z nin degeri 11 e

esitlenir.

 

Bundan sonraki ornekte ise, uc tane atama islemi gorunuyor. Sayet daha

onceki ornekleri anladiysaniz, bu 'if' komutunun dort tane degeri

degistirdigini gorebilirsiniz.

 

BIR HILE

 

Ucuncu grubun en son orneginde ise, bir hile var. Ilk once, (x==2) nin

HAYIR la sonuc verdigini goruyoruz. Ve daha once gordugumuz gibi, C dili,

sonuctan emin oluncaya kadar if komutunu isler. Yani, hepsi AND oldugu

icin, vede ilk ifade HAYIR (FALSE) oldugu icin, islemi o noktada keser,

ve y,z ve r nin degerleri degismez.

 

Dorduncu gruptaki orneklerin hicbiri calismaz. Bu grup, basinizi derde

sokabilecek komutlardir. ilk ornekte, x == x komutu daima dogrudur, fakat

hemen arkasindan gelen noktali virgul yuzunden, bundan sonra gelen

z=27.345 komutu ayri bir komut olarak her zaman islenir.

 

ikincisi daha kolay - x daima x e esit olacagindan, denklem daima yalnis

olacaktir. Son olarak, x e sifir degeri atanir, ve parantezin sonucu sifir

oldugundan, z ye atama yapilmaz.

 

C NIN CABUK TARAFLARI

 

C de 3 tane, bakinca hicbir seye benzemeyen, fakat programlarken hiz

saglayan kestirme yol vardir. Bu metodlar iyi C programcilari tarafindan

cok SIK kullanildigindan, ogrenmenizde fayda vardir.

 

KESTIRME.C:

=================================================

 

main()

{

int x = 0,y = 2,z = 1025;

float a = 0.0,b = 3.14159,c = -37.234;

 

/* Arttirma */

x = x + 1; /* Bu x i bir arttirir */

x++; /* Bu da.. */

++x; /* Bu da.. */

z = y++; /* z = 2, y = 3 */

z = ++y; /* z = 4, y = 4 */

 

/* Azaltma */

y = y - 1; /* Bu y nin degerini bir azaltir */

y--; /* Bu da.. */

--y; /* Buddah.. */

y = 3;

z = y--; /* z = 3, y = 2 */

z = --y; /* z = 1, y = 1 */

 

/* aritmetik islemler */

a = a + 12; /* a ya 12 eklemek */

a += 12; /* 12 daha eklemek.. */

a *= 3.2; /* a yi 3.2 ile carpmak */

a -= b; /* b yi a dan cikarmak */

a /= 10.0; /* a yi ona bolmek */

 

/* sartli islemler */

a = (b >= 3.0 ? 2.0 : 10.5 ); /* Bu islem....... */

 

if (b >= 3.0) /* ve bu islemler.. */

a = 2.0; /* birbiri ile aynidir */

else /* ve ayni sonucu */

a = 10.5; /* saglarlar. */

 

c = (a > b?a:B); /* c, a yada b nin max ini alir */

c = (a > b?b:a); /* c, a yada b nin min ini alir. */

}

================================================== =

 

KESTIRME.C ye bakin. Bu programda, ilk komutta, x in degeri bir tane

arttiriliyor. Ikinci ve ucuncu komutlar da ayni seyi yaparlar. Yani, iki

tane arti isareti, degiskenin degerini bir arttirir. Ayrica, sayet ++

isareti degiskenin onunde ise, degisken kullanilmadan once degeri

arttirilir, sayet ++ isareti degiskenin arkasinda (saginda) ise,

kullanildiktan sonra degeri arttirilir.

 

Dorduncu komutta ise, y nin degeri, z ye atanir, ve daha sonra da y nin

degeri bir arttirilir. Bundan sonraki komutta ise, y nin degeri ilk once

arttirilir, daha sonra bu deger z ye verilir.

 

Ikinci grupta, azaltici operatorleri goruyoruz. Ayni arttirici operatorler

gibi, bu gruptaki ornekler de bir oncekiler ile aynidir.

 

Ucuncu grupta, aritmetik kestirme metodlari goruyoruz. ilk ornekte, a ya

12 eklenir. Bunun altindaki satirda ise, tekrar ayni sey yapilir. Yani, +=

operatoru, soldaki degiskene, sag tarafin sonucunun eklenecegini belirtir.

Yine ayni sekilde, bu is carpma, cikarma, ve bolme islemleri icin de

yapilabilir.

 

Dorduncu grupta ise, a ya, karmasik bir degerin atandigini goruyoruz.

Bunun hemen altindaki if... satirlari ise, bu tek satir ile es anlamdadir.

Bu karsilastirma operatoru, uc parcadan olusmustur. Bu parcalar

birbirinden soru, ve iki nokta isaretleri ile ayrilirlar. Ilk once soru

isaretinden onceki kisim degerlendirilir, sonuc EVET cikar ise, soru

isaretinden hemen sonraki deger, dondurulur, sayet sonuc HAYIR cikar ise,

iki nokta isaretinden sonraki deger dondurulur.

 

Bundan sonra ise, bu karsilastirma operatorunun c ye atama yapmakta

kullanildigini goruyoruz. Ilk once, a ile b nin hangisinin degeri buyukse,

o degere c ye atanir, ve ikincide ise, hangisi daha kucuk ise, o c ye

atanir.

 

ODEV:

 

1. Birden onikiye sayacak bir program yazin. Bu program, sayarken

rakamlari ve bu rakamlarin karelerini ekrana yazsin.

 

1 1

2 4

3 9 gibi..

 

2. Birden onikiye sayan programi biraz degistirerek, sayimi yazan, ve 1 in

inversini, bes haneli alan bir program yazin. Yani:

 

1 1.00000

2 .50000

3 .33333

4 .25000 gibi..

 

3. Birden yuze kadar sayan, fakat 32 ila 39 arasindaki degerleri yazan bir

program yazin. Her satira bir rakam yazilsin..

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

Fonksiyonlar ve degiskenler

 

KARETOPL.C:

================================================== ==

 

int toplam; /* Global degisken */

 

main()

{

int index;

 

baslik(); /* Baslik isimli fonksiyonu cagirir */

 

for (index = 1;index <= 7;index++)

kare(index); /* Bu, kare fonksiyonunu cagirir. */

 

bitis(); /* Bu da, bitis isimli fonksiyonu cagirir */

}

 

baslik() /* Bu fonksiyonun tanimidir */

{

toplam = 0; /* "Toplam" isimli degiskene 0 degeri atanir.. */

printf("Bu, kare programinin basligidirnn");

}

 

kare(rakam) /* Bu, kare fonksiyonunun baslangicidir */

int rakam;

{

int karesi; /* Yerel degisken tanimlaniyor */

 

karesi = rakam * rakam ; /* Karesini olusturuyor. */

toplam += karesi; /* Bulunan deger, toplama ekleniyor */

printf("%d nin karesi %d dir.n",rakam,karesi);

}

 

bitis() /* Bitis fonksiyonu tanimlaniyor. */

{

printf("nKarelerin toplami: %d dir..n",toplam);

}

================================================== ==

 

 

KARETOPL.C isimli programa bir bakin. Bu program, fonksiyonlu ilk

programimiz. Goreceginiz gibi C de fonksiyon tanimlamak o kadar kolaydir

ki, programlarin fonksiyonlara parcalanmasi neredeyse istemeden olur.

Aslinda, biz fonksiyonlari kullanip duruyorduk, ornegin kullandigimiz

printf komutu, bir fonksiyondur. Printf fonksiyonu, derleyici ile gelen

fonksiyon kutuphanesinin bir parcasidir.

 

Bu programin calisan kismina bir bakin. baslik() isimli bir satir ile

basliyor. Iste C de, herhangi bir fonksiyon, bu sekilde cagirilir: ismi,

parantez, ve sayet varsa bu fonksiyona gonderilmesi istenen degerler

yazilir. Programin calismasi bu satira gelince, baslik isimli fonksiyona

atlanir, ve buradaki islemler yapilir. Bitince, program geri doner, ve

ana programda kaldigi yerden isleme devam eder, ve "for" dongusune gelir.

Burada, yedi kere "kare" isimli bir fonksiyonu cagirir, daha sonra "bitis"

fonksiyonunu cagirir ve program sona erer.

 

FONKSIYONUN TANIMLANMASI

 

main'den sonra ayni main'in ozelliklerini tasayan bir program

goreceksiniz. Sadece bunun ismi "baslik()" olarak tanimlanmistir. Bu

basligin ilk satirinda "toplam" degiskeninin degeri 0 a atanir, ve bir

baslik satiri yazilir. Dikkat ederseniz, "toplam" degiskenini,

fonksiyonlarin disinda, programin basinda tanimlamistik. Bu sekilde

tanimlanan bir degisken, o programdaki herhangi bir fonksiyondan

cagirilabilir. Bu tip degiskenlere "global" denir.

 

Bu iki satiri main() in icine de koymamiz mumkundur. Bu ornek sadece

fonksiyonlarin kullanimini gostermektedir.

 

FONKSIYONA DEGER GECIRMEK

 

Ana programda, "for" dongusunde, "index++" deyimini goruyorsunuz. Ilk

olarak gecen konuda ogrendigimiz birer birer arttirma metoduna alismaya

bakin, cunku C programlarinda cok karsilasacaksiniz.

 

"kare" isimli fonksiyonu cagirirken, bir yenilik kattik. Yani, parantez

icindeki "index" deyimini. Bu da derleyiciye, o fonksiyona gidince,

"index" in o andaki degerini de beraberimizde goturmek istedigimizi

belirtir. "Kare" isimli fonksiyonun basligina baktigimizda ise,

parantezler icinde bir baska degisken ismi goruyoruz: "rakam." Ana

programdan "kare(index)" dedigimizde gelen index'in degerine, bu fonksiyon

icinde 'rakam' diyecegimizi belirtiyoruz. Buna rakam demek yerine

istedigimiz herhangi bir ismi verebilirdik - C nin degisken isim

kurallarina uymasi sarti ile. Fonksiyon, ona ne tip bir deger

gecirilecegini bilmesi icinde, hemen alt satirda, "int rakam" diyerek,

gelecek bu degerin bir integer olacagini belirtiyoruz.

 

Kume isaretinden sonra, "int karesi" deyimi ile, sadece bu fonksiyonun

icinde tanimli olan bir degisken daha tanimlandigini goruyoruz. Bundan

sonra, "karesi" degiskenine 'rakam' in karesini atiyoruz, ve "toplam"

degiskenine de "karesi" degiskeninin degerini ekliyoruz.

 

BIR FONKSIYONA DEGER ATAMA HAKKINDA DAHA BILGI

 

Aslinda "index" in degerini fonksiyona gecirdigimizde, anlattigimdan biraz

daha fazla sey oldu. Gercekte, "index" in degerini gecirmedik bu

fonksiyona, o degerin bir kopyasini gecirdik. Bu sayede, "index" in asil

degeri, fonksiyon tarafindan kazara zarar goremez. "rakam" isimli

degiskenimizi fonksiyon icinde istedigimiz gibi degistirebilirdik, fakat

ana programa geri dondugumuzde, "index" in degeri yine ayni kalirdi.

 

Boylece, degiskenin degerinin zarar gormesini onlemis oluyoruz, fakat ayni

zamanda, ana programa bir deger dondurmemize de mani oluyoruz. Pointers

kisimina gelince, cagiran fonkisyona degeri dondurmek icin, iyi tanimli

bir metod gorecegiz. O zamana kadar ana programa deger dondurmenin yegane

yolu, global degiskenler kullanaraktir. Global degiskenlerden biraz

bahsetmistik, bu konu icersinde, daha da bahsedecegiz.

 

Programa devam ederek, bitis() isimli bir fonksiyonun cagirilisina

geliyoruz. Bu cagirma da, hicbir yerel degiskeni olmayan fonksiyonu

cagirir. "toplam" degiskeninin degerini yazdiktan sonra ana kesime donen

program, yapacak baska birsey olmadigini gorunce durur.

 

UFAK BIR YALANI ITIRAF ETME ZAMANI

 

Biraz once size bir fonksiyondan bir deger dondurmek icin yegane yolun

global degiskenler ile olabilecegini soylemistim. Fakat bir baska metod

daha var. Lutfen KARELER.C isimli programa bakin...

 

KARELER.C:

================================================== =====

 

main() /* Ana program burada. */

{

int x,y;

 

for(x = 0;x <= 7;x++) {

y = squ(x); /* x*x i hesaplayalim.. */

printf("%d nin karesi %d dir...n",x,y);

}

 

for (x = 0;x <= 7;++x)

printf("%d nin karesi %d dir...n",x,squ(x));

}

 

squ(in) /* Bir rakamin karesini bulan fonksiyon */

int in;

{

int kare;

 

kare = in * in;

return(kare); /* Yeni buldugumuz deger donduruluyor.. */

}

 

================================================== ===

 

Bu program, tek bir deger dondurmenin kolay oldugunu gosteriyor. Fakat,

birden fazla deger dondurmek icin, baska metodlara gerek oldugunu

hatirlamanizda fayda var.

 

ana programda, iki tane tamsayi degiskeni tanimliyoruz, ve 8 kere islenen

bir "for" dongusu baslatiyoruz. Dongudeki ilk satir, "y = squ(x);", yeni

ve tuhaf gorunuslu bir satir. Onceki programlarda gordugumuz gibi, squ(x)

kisimi, squ isimli fonksiyonu, x parametresi ile cagirmaktadir. Fonksiyona

baktigimizda, bu gecen degiskenin orada 'in' isminde oldugunu, ve kare

ismindeki yerel degiskene, gecirdigimiz degerin karesinin atandigini

goruyoruz. Daha sonra, yeni "return" komutunu goruyoruz. Parantezler

icindeki bu deger, fonksiyonun kendisine atanir, ve ana programa bu deger

dondurulur. Yani, "squ(x)" fonksiyonu, x in karesine atanir, ve bu deger,

ana programa atanir. Ornegin, x in degeri 4 ise, y nin degeri, "y=squ(x)"

satirindan sonra 16 olacaktir.

 

Bir baska dusunme sekli de, "squ(x)" sozcugunu, "x" in karesi degerinde bir

degisken olarak dusunmektir. Bu yeni degisken de, degiskenlerin

kullanildigi herhangi bir yerde kullanilabilir. Baska bir degisken olarak

gormeye bir ornek olarak bu programda ikinci bir dongu vardir. Burada,

y degiskenine atamak yerine, printf'in icinde, bu fonksiyonu cagiriyoruz.

 

Bir fonksiyondan donecek degiskenin tipi, derleyiciye bildirilmelidir.

Fakat, bizim yaptigimiz gibi sayet belirtmezsek, derleyici donecek degerin

tam sayi (integer) olacagini kabul edecektir. Baska tiplerin tanimlanmasini

ise, bundan sonraki programda gorecegiz..

 

 

KAYAR NOKTA FONKSIYONLARI

 

KAYARKAR.C:

================================================== =

 

float z; /* Bu bir global degiskendir */

 

main()

{

int index;

float x,y,sqr(),glsqr();

 

for (index = 0;index <= 7;index++){

x = index; /* int'i float yapalim */

y = sqr(x); /* x'in karesini alalim.. */

printf("%d in karesi %10.4f dir.n",index,y);

}

 

for (index = 0; index <= 7;index++) {

z = index;

y = glsqr();

printf("%d in karesi %10.4f dir.n",index,y);

}

}

 

float sqr(deger) /* float'in karesini al, float dondur. */

float deger;

{

float karesi;

 

karesi = deger * deger;

return(karesi);

}

 

float glsqr() /* float'in karesini al, float dondur. */

{

return(z*z);

}

================================================== ==

 

KAYARKAR.C isimli programa bir bakin. Ilk once daha sonra kullanacagimiz

bir global degisken tanimlamak ile basliyor. Programin "main" kisiminda,

bir tamsayi degiskeni tanimlaniyor. Bunun altinda, iki tani tamsayi

degiskeni, iki tane de tuhaf gorunuslu tanimlamalar var. "sqr()" ve

"glsqr()" isimli iki fonksiyon gibi gorunuyorlar, ve oyleler. Bu, C

dilinde "int" yani tamsayi dan baska birsey dondurecek bir fonksiyonun

(float mesela) resmi sekilde tanimlanmasidir. Bu derleyiciye, bu iki

fonksiyondan bir deger donunce, bu degerin float olacagini bildiriyor.

 

Simdi programin ortasinda yer alan "sqr" fonksiyonuna bir bakin. Burada

fonksiyonun isminin basinda bir "float" sozcugu goreceksiniz. Bu

derleyiciye herhangi bir yerden bu fonksiyon cagirilinca, donecek degerin

float olacagini bildiriyor. Simdi bu fonksiyon, ana programdaki cagirma

ile uyumludur. Bunun altinda, "float deger" satirini goruyorsunuz. Bu da,

bu fonksiyona, cagiran tarafindan gecirilecek degerin, bir "float" yani

kayar nokta olacagini bildirir.

 

Bundan sonraki fonksiyon "glsqr" da, bir kayar nokta donduruyor, fakat o,

input icin global bir degikeni (z degiskenini) kullaniyor. Ayrica, yeni

bir degisken tanimlamadan, karesini almayi "return" komutunun icinde

yapiyor.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

DEGISKENLERIN ALANI

 

ALAN.C:

================================================== =

int say; /* Bu bir global degiskendir. */

 

main()

{

register int index; /* Bu degisken sadece "main" icinde kullanilabilir */

 

baslik_1();

baslik_2();

baslik_3();

/* bu programin ana "for" dongusu */

for (index = 8;index > 0;index--)

{

int birsey; /* Bu degisken sadece bu kume isaretleri arasinda tanimli */

 

for (birsey = 0;birsey <= 6;birsey++)

printf("%d ",birsey);

 

printf(" index simdi: %d oldu.n",index);

}

}

 

int sayac; /* Bu degisken bu noktadan sonra kullanilabilir. */

 

baslik_1()

{

int index; /* Bu degisken sadece baslik_1 icinde tanimli */

 

index = 23;

printf("Baslik_1 deki degeri %dn",index);

}

 

baslik_2()

{

int say; /* Bu degisken sadece baslik_2 icinde gecerli */

/* ayni isimli global degiskenin yerini alir.. */

 

say = 53;

printf("Baslik_2 deki degeri %dn",say);

sayac = 77;

}

 

baslik_3()

{

printf("Baslik_3 deki degeri ise %dn",sayac);

}

==================================================

 

Ilk tanimlanan degisken "say", butun fonksiyonlardan once tanimlandigi

icin, herhangi biri tarafindan cagirilabilir, ve daima erisilebilir. Daha

sonra, "sayac" isimli bir degisken tanimliyoruz. Bu da global bir

degiskendir, fakat ana programdan sonra tanimlandigi icin, ana program

tarafindan kullanilamaz. Global bir degisken, fonksiyonlarin disinda

tanimlanan degiskenlere denir. Bu tip degiskenlere dissal degiskenler adi

da verilebilir.

 

Ana programa geri donerek, "index" isimli degiskenin tanimina bakalim. Su

an icin "register" sozcugunu goz onune almayin. Bu degisken "otomatik" bir

degiskendir, yani o fonksiyon cagirildiginda olusur, ve fonksiyondan

cikinca kaybolur. Ana program baska fonksiyonlari cagirdiginda bile daima

calisir oldugundan, burada pek manasi yoktur. Tanimlanan diger bir

degisken de, "birsey" degiskenidir. Bu degisken, sadece "for" dongusunun

icinde tanimlidir, ve baska bir yerden erisilemez. Herhangi bir kume

dongusunun basina, degisken tanimlamalari konulabilir. Kumeden cikinca, bu

degisken tanimsiz olacaktir.

 

OTOMATIK DEGISKENLER HAKKINDA...

 

Baslik_1'e bir bakin. "index" isimli bir degisken kullaniyor. Bu

degiskenin ana programdaki "index" ile arasinda, ikisinin de otomatik

degisken olmasi disinda hicbir bag yoktur. Program, bu fonksiyonu

islemezken, bu degisken yoktur bile. Baslik_1 cagirildiginda, bu degisken

yaratilir, ve baslik_1 bitince de bu degisken silinir. Fakat bu, ana

programdaki ayni isimli degiskenin degerini hic etkilemez, cunku ayri

nesnelerdir.

 

Yani otomatik degiskenler, gerektiginde yaratilirlar, ve isleri bitince de

silinirler. Hatirlamaniz gereken bir nokta da, bir fonksiyon birden fazla

kere cagirildiginda, otomatik degiskenlerin eski degerleri saklanmaz, yeni

bastan deger atanmalari gerekir.

 

STATIK DEGISKENLER ?

 

Bir baska degisken tipi ise, statik degiskenlerdir. Degiskeni tanimlarken

basina "static" sozcugunu koyarak, o degisken yada degiskenler,

fonksiyonun tekrar tekrar cagirilmasinda, eski degerlerini tutarlar.

 

Ayni sozcugu bir global degiskenin onune koyarak, o degiskenin sadece o

kutuk icindeki fonksiyonlara tanimli olmasini saglayabiliriz. Bundanda

anlayacaginiz gibi, birkac parcadan olusan kutukler arasinda global

degiskenlerin tanimlanmasi mumkundur. Bunu 14. konuda daha iyi gorecegiz.

 

AYNI ISMI TEKRAR KULLANMAK

 

baslik_2 ye bir bakin. Burada "say" isimli degiskenin tekrar

tanimlandigini ve 53 degerini aldigini goruyoruz. Global olarak

tanimlanmasina karsin, ayni isimde bir otomatik degisken tanimlamak

mumkundur. Bu degisken tumuyle yeni bir degiskendir, ve global olarak,

programin basinda tanimlanan "say" ile arasinda hicbir baglanti yoktur. Bu

sayede kafanizda "acaba global isimlerle karisirmi" sorusu olmadan

fonksiyon yazabilirsiniz.

 

REGISTER DEGISKENLERI NEDIR

 

Sozumu tutarak, register degiskenine donelim. Bir bilgisayar bilgiyi

hafizada yada registerlerde tutabilir. Register sahasina erisim, hafizaya

erisimden cok daha hizlidir, fakat programcinin kullanabilecegi az sayida

register vardir. Bazi degiskenlerin program tarafindan cok kullanilacagini

dusunuyorsaniz, o degiskeni "register" olarak tanimlayabilirsiniz.

Bilgisayar ve derleyici tipinize gore, bir yada birkac degiskeni bu

sekilde tanimlayabilirsiniz. Cogu derleyicilerin hic register degiskenleri

yoktur, ve "register" sozcugunu goz onune almadan derleme yaparlar.

 

Register degiskenleri, sadece tamsayi ve karakter tipi degiskenler ile

kullanilabilir. Sectiginiz derleyiciye gore, unsigned, long yada short

tipleride register olabilir.

 

DEGISKENLERI NEREDE TANIMLAYALIM

 

Bir fonksiyona parametre olarak gecirilmis degiskenler varsa, bunlarin

tanimi, fonksiyon isminden sonra, ve acik kume isaretinden once

yapilmalidir. Fonksiyonda kullanilan diger degiskenler ise, fonksiyonun

basinda, hemen acik kume isaretinden sonra tanimlanir.

 

STANDART FONKSIYON KUTUPHANESI

 

Her derleyici, icinde bircok fonksiyon olan bir kutuphane ile birlikte

gelir. Bunlar genellikle giris/cikis islemleri, karakter ve katar isleme,

ve matemetiksel fonksiyonlari icerir. Bunlarin cogunu sonraki konularda

gorecegiz.

 

Bunun disinda, cogu derleyicinin, standart olmayan, ve kullandiginiz

bilgisayarin ozelliklerini kullanan, ilave fonksiyonlari vardir. Ornegin,

IBM-PC ve uyumlular icin, BIOS servislerini kullanan fonksiyonlar

sayesinde, isletim sistemine komutlar vermeyi, yada ekrana direk yazmayi

saglayan fonksiyonlar olabilir.

 

RECURSION NEDIR ?

 

RECURS.C:

================================================== ==

 

main()

{

int index;

 

index = 8;

geri_say(index);

}

 

geri_say(rakam)

int rakam;

{

rakam--;

printf("rakam degeri %d dir.n",rakam);

if (rakam > 0)

geri_say(rakam);

printf("Simdi rakam %d oldu..n",rakam);

}

 

================================================== =

 

Recursion, ilk karsilasildiginda cok korkutucu gorunen bir kavramdir.

Fakat RECURS.C isimli programa bakarsaniz, recursion'un butun zorlugunu

yenebiliriz. Aslinda fazla basit ve dolayisi ile aptal olan bu program,

bize recursion'un kullanimini gostermesi bakimindan cok yararlidir.

 

Recursion, kendini cagiran bir fonksiyondan baska birsey degildir. Yani,

bitmek icin bir kontrol mekanizmasina ihtiyaci olan bir dongudur.

Karsinizdaki programda "index" degiskeni 8 e atanir, ve "geri_say"

fonksiyonunun parametresi olarak kullanilir. Bu fonksiyon da, bu

degiskenin degerini teker teker azaltir, ve bize bu degeri gosterir. Sonra

tekrar kendisini cagirir, degeri bir kez daha azalir, tekrar, tekrar..

Sonunda deger sifira ulasir, ve dongu artik kendini cagirmaz. Bunun

yerine, daha onceki cagirmada kaldigi yere geri doner, tekrar geri doner,

en sonunda ana programa geri doner, ve program sona erer.

 

 

NE OLDU ?

 

Fonksiyon kendisini cagirdiginda, butun degiskenlerini,ve cagirilan

fonksiyonun islemesi bittiginde donmesi gereken yeri hafizaya sakladi.

Bir dahaki sefere kendinin tekrar cagirdiginda, yine ayni seyi yapti, ta

ki kendisini tekrar cagirmasi bitene kadar. Daha sonra tekrar bu

bilgileri, ayni koyus sirasi ile geri okudu.

 

Hatirlamaniz gereken nokta, recursion'un bir noktada bitmesi gerektigidir,

sayet sonsuz bir donguye girerseniz, bilgisayarin hafizasi bitecek ve bir

hata mesaji cikacaktir.

 

ODEVLER

 

1. Daha once yazdigimiz Santigrad'dan Fahrenheit'a karsilik tablosundaki

derece hesaplamasini bir fonksiyona geciriniz.

2. Ekrana isminizi 10 kere yazan bir program yaziniz. Yazma isini yapmak

icin bir fonksiyon cagiriniz. Daha sonra bu fonksiyonu main() in basina

alarak, derleyicinin bunu kabul edip etmedigini kontrol ediniz.

 

c++ dersleri 5.bölüm

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

C Dili - 6. Konu

 

==================================================

 

#define BASLA 0 /* Dongunun baslangic noktasi */

#define BITIR 9 /* Dongunun bitis noktasi */

#define MAX(A,B) ((A)>(B)?(A) B)) /* Max makro tanimlanmasi */

#define MIN(A,B) ((A)>(B)?(B) A)) /* Min makro tanimlanmasi */

 

main()

{

int index,mn,mx;

int sayac = 5;

 

for (index = BASLA;index <= BITIR;index++) {

mx = MAX(index,sayac);

mn = MIN(index,sayac);

printf("Max simdi %d ve min de %d ..n",mx,mn);

}

}

 

==================================================

 

Bu programda, ilk defa define lara ve makrolarla tanisacaksiniz. Ilk dort

satirdaki "#define" sozcuklerine dikkat edin. Butun makrolar ve define'lar

bu sekilde baslar. Derleme baslamadan, on-derleyici (preprocessor) bu

tanimlari alir, ve programda bu sembolleri gercek degerleri ile

degistirir. Ornegin, BASLA sembolunu heryerde sifir ile degistirir.

Derleyicinin kendisi, bu BASLA yada BITIR sembollerini gormez bile.

 

Boyle ufak bir programda bu sekilde semboller tanimlamak luzumsuzdur,

fakat ikibin satirlik bir programda, yirmiyedi yerde BASLA olsa idi,

sayede #define'i degistirmek, programdaki rakamlari degistirmekten daha

kolay olurdu.

 

Ayni sekilde on-derleyici, BITIS sembolu gordugu heryere 9 rakamini

koyar.

 

C de alisilmis bir teknik de, BASLA yada BITIR gibi sembolik sabitlerin

buyuk harfle, ve degisken isimlerinin de kucuk harfle yazilmasidir.

 

MAKRO NEDIR ?

 

Makro, bir #define satirindan baska birsey degildir. Fakat icinde islemler

yapabildigi icin, ona ozel bir isim verilmistir. Ornegin ucuncu satirda,

iki rakamin hangisi buyukse onu donduren MAX isimli bir makro

tanimliyoruz. Bundan sonra on-derleyici ne zaman MAX termini ve arkasindan

parantezi gorurse, bu parantezlerin arasinda iki tane deger bulacagini

farz eder, ve tanimda bulunan deyimi, buraya koyar. Ornegin, onikinci

satira gelindiginde, "A" yerine "index" ve "B" yerine de "sayac" konur.

 

Ayni sekilde "MIN" isimli makro da kendisine gecirilen iki rakamin

hangisi daha kucukse, o degeri dondurur.

 

Bu makrolarda bir suru fazlalik parantez goreceksiniz. Bunlarin nedeni,

bir sonraki programda anlasilacak..

 

YALNIS BIR MAKRO

 

================================================== =

 

#define HATALI(A) A*A*A /* Kup icin hatali makro */

#define KUP(A) (A)*(A)*(A) /* Dogusu ... */

#define KARE(A) (A)*(A) /* Karesi icin dogru makro */

#define START 1

#define STOP 9

 

main()

{

int i,offset;

 

offset = 5;

 

for (i = START;i <= STOP;i++) {

printf("%3d in karesi %4d dir, ve kubu ise %6d dir..n",

i+offset,KARE(i+offset),KUP(i+offset));

 

printf("%3d in HATALIsi ise %6d dir.n",i+offset,HATALI(i+offset));

}

}

 

================================================== =

 

Ilk satira baktiginiza, HATALI isimli makronun bir rakamin kubunu

aldigini goruyoruz. Gercektende, bu makro bazen dogru calismaktadir.

 

Programin kendisinde,i+offset 'in KUP unun hesaplandigi yeri

inceleyelim. Sayet i 1 ise, offset de 5 olduguna gore, 1+5 = 6 olacaktir.

KUP isimli makroyu kullanirken, degerler:

 

(1+5)*(1+5)*(1+5) = 6*6*6 = 216

 

olacaktir. Halbuki, HATALI yi kullanirsak, carpmanin onceligi, toplamadan

fazla oldugundan, degerleri:

 

1+5*1+5*1+5 = 1+5+5+5 = 16

 

seklinde buluyoruz. Yani, parantezler, degiskenleri dogru bir sekilde

birbirinden ayrimak icin gereklidir.

 

Programin gerisi basittir, ve sizin incelemenize birakilmistir..

 

ODEV:

 

1. 7 den -5 e dogru sayan bir program yaziniz.

 

--------------------------------------------------------------------------

 

KELIME KATARI (STRING) NEDIR?

 

Bir katar, genellikle harflerden olusan karakterler dizisidir. Ciktinizin

guzel ve manali gorunmesi icin, icinde isimler ve adresler olabilmesi

icin, programlarinizin katarlar kullanmasi sarttir. C dilinde tam tanimi,

"char" tipi bilgilerin, NULL karakter (yani sifir) ile sonlandirilmasidir.

 

C bir katari karsilastiracagi, kopyalayacagi yada ekrana yansitacagi

zaman, bunlari gerceklestiren fonksiyonlar, NULL gorunene dek bu islemi

yapmak uzere programlanmistir.

 

ARRAY (dizi) NEDIR?

 

dizi, ayni tip verilerin birbiri arkasina tanimlanmasidir. Kelime katari,

bir cins dizidir.

 

CHRSTRG.C:

=================================================

 

main()

{

char isim[7]; /* Bir karakter dizisi tanimlayalim */

 

isim[0] = 'T';

isim[1] = 'u';

isim[2] = 'r';

isim[3] = 'g';

isim[4] = 'u';

isim[5] = 't';

isim[6] = 0; /* Bos karakter - katarin sonu */

 

printf("Isim %s dur. n",isim);

printf("Icinden bir karakter: %cn",isim[2]);

printf("Ismin bir parcasi: %s n",&isim[3]);

}

 

==================================================

 

Bu programda, ilk once, "char" tipi bir tanimlama goruyoruz. Koseli

parantezler icinde, kac hanelik bir dizi tanimlanacagini belirtiyoruz. C

dilinde butun diziler sifirdan basladigi icin, bu tanimlama ile

kullanabilecegimiz en yuksek index degeri 6 dir.

 

KATAR NASIL KULLANILIR

 

Demek ki, "isim" degiskeni, icinde 7 tane karakter tutabilir. Fakat en son

karakterin sifir olmasi zorunlugu oldugu icin, kullanilabilecek olan alan

6 karakterliktir. Bu katarin icine manali birsey yuklemek icin, yedi tane

komut veriyoruz - her biri, katara bir karakter atamaktadir. En sonunda

da, katarin sonunu belirten sifir rakamini koyuyoruz. (Bir "#define" ile

NULL karakteri, programin basinda sifir olarak tanimlayabiliriz.)

 

printf komutundaki %s isareti, printf'e "isim" isimli katardan, sifira

rastlayincaya kadar ekrana yazmasini belirtir. Dikkat etmeniz gereken bir

nokta, "isim" degiskeninin indexinin yazilmasinin gerekmedigidir.

 

KATARIN BIR KISMININ YAZILMASI

 

Ikinci printf komutu ise %c ile, katarin icinden sadece bir karakter

(harf) yazilmasini gosterir. Istedigimiz karakterin index numarasini da,

"isim" degiskeninin yanina, koseli parantezler arasinda gosterebiliriz.

 

Son printf komutunda ise, katarin 4. karakterinden itibaren yazmanin bir

ornegidir. "isim" degiskeninin onundeki & (ampersand) isareti, isim[3]'un

hafizada saklandigi adresin printf'e gecirilmesini belirtir. Adresleri 8.

konuda gorecegiz, fakat ufak bir ornek ile size bizleri nelerin

bekledigini gostermek istedim.

 

BAZI KATAR FONKSIYONLARI

 

KATAR.C

================================================

 

main()

{

char isim1[12],isim2[12],karisik[25];

char baslik[20];

 

strcpy(isim1,"Rosalinda");

strcpy(isim2,"Zeke");

strcpy(baslik,"Bu bir basliktir.");

 

printf(" %snn",baslik);

printf("isim 1: %s n",isim1);

printf("isim 2: %s n",isim2);

 

if(strcmp(isim1,isim2)>0) /* sayet isim1 > isim2 ise, 1 dondurur */

strcpy(karisik,isim1);

else

strcpy(karisik,isim2);

 

printf("Alfabetik olarak en buyuk isim %s dir.n",karisik);

 

strcpy(karisik,isim1);

strcat(karisik," ");

strcat(karisik,isim2);

printf("Iki isim birden %sn",karisik);

}

=================================================

Ilk once 4 tane katar tanimliyoruz. Daha sonra, "strcpy" isimli cok pratik

bir fonksiyona geliyoruz. Yaptigi is, bir katari, bir digerine, ta ki

sifir bulunana kadar kopyalamak. Hangi katarin hangisine kopyalancagini

hatirlamak icin, bir atama komutunu dusunun ("x=23" gibi). Veri,

sagdakinden, soldakine kopyalanir. Bu komutun yapilmasindan sonra, isim1

in icinde, "Rosalinda" olacaktir - den-densiz olarak. Den-denler,

derleyicinin sizin bir katar tanimladiginizi anlamasi icin gereklidir.

 

KATARLARIN ALFABETIK OLARAK SIRAYA KONMASI

 

Ilginizi cekebilecek diger bir fonksiyonda, "strcmp" dur. Sayet kendisine

gecirilen birinci katar ikinciden daha buyukse, 1 dondurur, ayni ise 0, ve

ikinci daha buyukse -1 dondurur. "Zeke" katarinin kazanmasi, sizi herhalde

sasirtmaz. Burada katarin boyu onemli degildir, sadece icindeki

karakterler. Ayrica harflerin buyuk yada kucuk harf olmasi da fark

ettirir. C de bir katarin butun harflerini kucuk yada buyuge ceviren

fonksiyonlar da vardir. Bunlari daha ileri kullanacagiz.

 

KATARLARI BIRBIRINE EKLEMEK

 

En son satirda, "strcat" isimli yeni bir fonksiyon goreceksiniz. Gorevi,

bir katarin sonuna diger katari eklemektir. Bunu yaparken NULL karakterin

de yerli yerinde olmasini saglar. Burada, "isim1", "karisik" 'a

kopyalanir, daha sonra "karisik" a iki bosluk ve "isim2" eklenir.

 

Katarlar zor degildir, ve son derece faydalidirlar. Onlari kullanmayi

iyice ogrenmenizde fayda vardir.

 

 

BIR TAMSAYI DIZISI

 

INTDIZIN.C:

================================================

main()

{

int degerler[12];

int index;

 

for (index = 0;index < 12;index++)

degerler[index] = 2 * (index + 4);

 

for (index = 0;index < 12;index++)

printf("Index = %2d deki degeri %3d dir..n",index,degerler[index]);

 

}

===============================================

 

Bu programda, bir tamsayi dizisi tanimliyoruz. Gordugunuz gibi, ayni katar

tanimlama gibi.. Bu sayede, index degiskeni haric oniki tane degiskenimiz

oluyor. Bu degiskenlerin isimleri "degerler[0]" , "degerler[1]" ,vs. dir.

Ilk "for" dongusunde, bunlara deger atiyoruz, ikincisi ise, index

degiskeni ve "degerler" dizisinin icindekileri ekrana yaziyor.

 

BIR KAYAR NOKTA DIZINI

 

BUYUKDIZ.C:

=================================================

char isim1[] = "Birinci Program basligi";

 

main()

{

int index;

int ivir[12];

float tuhaf[12];

static char isim2[] = "Ikinci Program Basligi";

 

for (index = 0;index < 12;index++) {

ivir[index] = index + 10;

tuhaf[index] = 12.0 * (index + 7);

}

 

printf("%sn",isim1);

printf("%snn",isim2);

for (index = 0;index < 12;index++)

printf("%5d %5d %10.3fn",index,ivir[index],tuhaf[index]);

}

================================================

 

Burada, "float" olarak tanimli bir kayar nokta dizisi goruyorsunuz.

Ayrica bu program, katarlara nasil baslangic degeri atanabilecegini

gosteriyor. Koseli parantezlerin icini bos birakarak, derleyicinin o

veriyi saklamak icin yeteri kadar yer ayarlamasini sagladik. Programin

icinde, bir katar daha ilk degerini veriyoruz. Burada onune "static"

koymak zorunlugumuz var. Baska yeni birsey yok bu programda. Degiskenler

rastgele degerlere atanir, ve sonra da bu degerler ekrana yazdirilir.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

BIR FONKSIYONDAN DEGER DONDURME

 

GERIDOND.C:

=================================================

main()

{

int index;

int matrix[20];

 

for (index = 0;index < 20;index++) /* veriyi uretelim */

matrix[index] = index + 1;

 

for (index = 0;index < 5;index++) /* orjinal veriyi, ekrana. */

printf("Baslangic matrix[%d] = %dn",index,matrix[index]);

 

yapbirsey(matrix); /* fonksiyona gidip, deger degistirme */

 

for (index = 0;index < 5;index++) /* degismis matrix i yazalim */

printf("Geri donen matrix[%d] = %dn",index,matrix[index]);

}

 

yapbirsey(list) /* Veri donusunu gosterir */

int list[];

{

int i;

 

for (i = 0;i < 5;i++) /* print original matrix */

printf("Onceki matrix[%d] = %dn",i,list);

 

for (i = 0;i < 20;i++) /* add 10 to all values */

list += 10;

 

for (i = 0;i < 5;i++) /* print modified matrix */

printf("Sonraki matrix[%d] = %dn",i,list);

}

==================================================

 

Bir fonksiyondan deger dondurmenin bir yolu da, diziler kullanmaktir.

Buradam 20 hanelik bir dizi tanimladiktan sonra, icine degerler atiyoruz,

bu degerlerin ilk besini ekrana yazdiktan sonra, "yapbirsey" isimli

fonksiyona atliyoruz. Burada goreceginiz gibi, bu fonksiyon "matrix"

isimli diziye "list" demeyi tercih ediyor. Fonksiyona, ne cins bir dizi

gececegini bildirmek icin, "int" olarak "list"i tanimliyoruz. Fonksiyona

kac elemanlik bir dizi gecegini soylememize luzum yok, fakat istenirse

belirtilebilir. Bu nedenle bos koseli parantezler kullaniyoruz.

 

Bu fonksiyon da, kendisine gecen degerleri gosterdikten sonra, bu

degerlere 10 ekliyor, ve yeni degerleri gosterip, ana programa geri

donuyor. Ana programda goruyoruz ki, fonksiyonun yaptigi degisiklikler,

"matrix" degerlerini de degistirmis.

 

Dizilerin, normal degiskenlerin aksine, fonksiyondaki degerleri degisince,

cagiran programdaki dizinin degerlerinin degismesini garipsiyebilirsiniz.

Pointerlar konusuna gelince butun bunlar daha manali olacaktir.

 

BIRDEN FAZLA BOYUTLU DIZILER

 

COKLUDIZ.C:

=================================================

main()

{

int i,j;

int buyuk[8][8],dev[25][12];

 

for (i = 0;i < 8;i++)

for (j = 0;j < 8;j++)

buyuk[j] = i * j; /* Bu bir carpim tablosudur */

 

for (i = 0;i < 25;i++)

for (j = 0;j < 12;j++)

dev[j] = i + j; /* Bu da bir toplama tablosudur */

 

buyuk[2][6] = dev[24][10]*22;

buyuk[2][2] = 5;

buyuk[buyuk[2][2]][buyuk[2][2]] = 177; /* bu, buyuk[5][5] = 177; demek */

 

for (i = 0;i < 8;i++) {

for (j = 0;j < 8;j++)

printf("%5d ",buyuk[j]);

printf("n"); /* Her i nin degeri artinca, bir RETURN */

}

}

=================================================

 

Burada iki tane iki boyutlu dizi kullaniyoruz. "buyuk" adli 8 e 8 lik

dizinin elemanlari [0][0] dan [7][7] ye kadar, toplam 64 tanedir. Diger

tanimli "dev" dizi ise, kare degildir, fakat dizinin kare olmasinin sart

olmadigini gosteren bir ornektir.

 

Iki dizi de biri carpim tablosu, digeri de toplama tablosu ile doldurulur.

 

Dizi elemanlarinin tek tek degistirilebilecegini gostermek icin, once

"buyuk" un elemanlarinda birine, "dev" in bir elemani ile, 22 ile

carpildiktan sonra atanir. Ikinci atamada ise, "buyuk[2][2]" elemani 5

degerine atanir. Herhangi bir islemin index olarak kullanilabilecegini

gosteren ucuncu atama ise, aslinda "big[5][5] = 177;" dir.

 

ODEVLER

 

1. Herbiri yaklasik 6 karakter uzunlugunda uc kisa katarin icine "strcpy"

ile iclerine "bir", "iki" ve "dort" kelimelerini kopyalayan bir program

yazin. Daha sonra, bu katarlari, daha buyuk bir katarin icine, uc kelimeyi

bir araya getirerek yerlestirin. Cikan sonucu on kere ekrana yazdirin.

 

2. Herbiri 10 elemanli olan "dizi1" ve "dizi2" isimli iki tamsayi dizisi

tanimlayin, ve iclerine bir dongu ile, ivir zivir bilgi doldurun. Daha

sonra her bir elemanini, ayni boydaki bir baska diziye ekleyin. Bu cikan

sonucu da "diziler" isimli 3. bir diziye atayin. Sonuclari ekrana

yazdirin:

 

1 2 + 10 = 12

2 4 + 20 = 34

3 6 + 30 = 36 gibi..

 

Ipucu: printf komutu soyle gorunecek:

printf("%4d %4d + %4d = %4dn",index,dizi1[index],dizi2[index],

diziler[index]);

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

c++ dersleri 7.bölüm

 

C Dili - 8. Konu

 

POINTER NEDIR?

 

Basitce, pointer, bir adrestir. Bir degisken olmak yerine, bir degiskenin

hafizadaki adresini tasiyan bir 'ok isareti'dir.

 

=================================================

 

main() /* Pointer kullanimi ornegi */

{

int index,*pt1,*pt2;

 

index = 39; /* herhangi bir deger */

pt1 = &index; /* 'index' in adresi */

pt2 = pt1;

 

printf("Deger simdi %d %d %d dir.n",index,*pt1,*pt2);

 

*pt1 = 13; /* 'index' in degerine degisiklik yapalim */

 

printf("Degistikten sonra ise %d %d %dn",index,*pt1,*pt2);

}

 

=================================================

 

Su an icin, programin index degiskenini ve iki tane astrisk ile baslayan

terimlerin tanimlandigi yere bakmayin. Aslinda astrisk denilen bu isarete,

biz simdilik 'yildiz' diyelim.

 

Programda ilk once, index degiskenine 39 degerini atiyoruz. Bunun

altindaki satirda ise, pt1'e tuhaf bir deger atanmasini goruyoruz - index

degiskeni, ve onunde bir & ampersand isareti ile. Bu ornekte, pt1 ve pt2

pointer dir, ve index de basit bir degiskendir. Simdi bir problemle karsi

karsiyayiz. Bu programda pointer kullaniliyor, fakat nasil kullanilacagini

ogrenmedik.

 

Bu gorecekleriniz biraz aklinizi karistiracak, fakat bunlari anlamadan

gecmeyin.

 

IKI ONEMLI KURAL

 

1. Onune ampersand isareti konmus bir degisken, o degiskenin adresini

belirtir. Yani altinci satir, soyle okunabilir: "pt1, index isimli

degiskenin adresini alir."

 

2. Onune yildiz konmus bir pointer, kendisinin tuttugu adreste bulunan

degeri gosterir. Programin dokuzuncu satiri, soyle okunabilir: "pt1

pointer'inin gosterdigi yere, 13 degeri atandi."

 

HAFIZA YARDIMCISI

 

1. & 'i bir adres olarak dusunun.

2. * 'i adresteki deger olarak dusunun.

 

pt1 ve pt2 pointer olarak, kendileri bir deger tasimazlar, fakat

bellekteki bir adresi gosterirler. Bu programda, 'index' degiskenini

gosteren pointer'lar oldugu icin, degiskenin degerini hem index ile, hemde

onun adresini tasiyan pointer'lar ile degistirebiliriz.

 

Dokuzuncu satirda, index degiskeninin degeri, pt1 pointer'i ile

degistiriliyor. Program icinde 'index' i kullandigimiz herhangi biryerde,

(pt1 baska birseye atanincaya kadar), '*pt1' i de kullanmamiz

mumkundur, cunku pt1, index'in adresini tasimaktadir.

 

BIR BASKA POINTER

 

Programa degisklik katmak icin, birbaska pointer daha tanimladim. "pt2"

isimli bu pointer, yedinci satirda "pt1"'in tasidigi adresi almaktadir. Bu

atamadan once, ayni henuz deger atanmamis degiskenler gibi icinde rastgele

bilgiler vardir. Bundan sonra, "pt2" de "index" degiskeninin adresini

tasimaktadir. Ornegin, dokuzuncu satirda "*pt1" i "*pt2" ile degistirsek

de, sonuc ayni olacaktir - cunku iki pointer da ayni adresi tasimaktadir.

 

SADECE BIR DEGISKEN

 

Bu programda uc tane degisken var gibi gorunse de, aslinda bir tane

degisken tanimlidir. Iki pointer ise, bu degiskenin adresini tutmaktadir.

Bu durum, "printf" komutunun hep 13 degerini yazmasindan da anlasilabilir.

 

Bu gercekten anlamasi zor bir kavramdir, fakat en kucuk C programlari

disinda hepsi tarafindan kullanildigi icin, ogrenmeniz gereklidir.

 

POINTER NASIL TANIMLANIR

 

Programin ucuncu satirinda, ilk once "index" isimli degisken tanimlanir,

daha sonra da iki tane pointer tanimlamasi goreceksiniz. Ikinci tanim, su

sekilde okunabilir: "pt1'in gosterecegi adres, bir tamsayi degiskenine ait

olacak." Yani, "pt1", tamsayi bir degiskeninin pointer'i olur. Ayni

sekilde, "pt2" de, yine bir tamsayi degiskeninin pointer'i olur.

 

Bir pointer, bir degiskenin adresini tasimak icin tanimlanir.

Tanimlandigindan baska bir degisken tipi icin kullanimi "uyumsuz veri

tipi" hatasinin olusmasina sebep olur. Ornegin, "float" tipi bir pointer,

"int" tipli bir degiskenin adresini alamaz.

 

POINTER'LI IKINCI PROGRAMIMIZ

 

POINTER2.C:

=================================================

main()

{

char katar[40],*orada,bir,iki;

int *pt,list[100],index;

 

strcpy(katar,"Bu bir karakter kataridir.");

 

bir = katar[0]; /* bir ve iki ayni degeri tasirlar */

iki = *katar;

printf("Ilk cikti %c %cn",bir,iki);

 

bir = katar[8]; /* bir ve iki ayni degeri tasirlar */

iki = *(katar+;

printf("Ikinci cikti %c %cn",bir,iki);

 

orada = katar+10; /* katar+10 ve katar[10] aynidir. */

printf("Ucuncu cikti %cn",katar[10]);

printf("Dorduncu cikti %cn",*orada);

 

for (index = 0;index < 100;index++)

list[index] = index + 100;

pt = list + 27;

printf("Besinci cikti %dn",list[27]);

printf("Altinci cikti %dn",*pt);

}

================================================

 

Bu programda, iki tane pointer, iki tane dizi ve uc tane degisken

tanimliyoruz. "orada" isimli pointer, karakter tipi, ve "pt" ise, tamsayi

tipindedir.

 

BIR KATAR DEGISKENI ASLINDA BIR POINTER DIR

 

C programlama dilinde, bir katar degiskeni, o katarin baslangicini

gosteren bir pointer olarak tanimlanmistir. Programda bir bakin: once

"katar" isimli diziye sabit bir katar atiyoruz. Daha sonra, "bir" isimli

degiskene, "katar" in ilk harfini atiyoruz. Sonra, "iki" isimli degiskene,

ayni degeri atiyoruz. Ikinci satirda "*katar[0]" yazmak yalnis olurdu,

cunku yildiz isareti, koseli parantezlerin yerini almaktadir.

 

"katar" i neredeyse tam bir pointer gibi kullanabilirsiniz, yegane farki,

tuttugu adres degistirilemez, ve daima o katarin baslangic adresini

gosterir.

 

Onkinci satira gelince, katarin dokuzuncu karakterinin (sifirdan

basladigimiz icin), iki ayri sekilde "bir" ve "iki" isimli degiskenlere

atandigini goruyoruz.

 

C programlama dili, pointer'in tipine gore, index ayarlamasini

otomatik olarak yapar. Bu durumda, "katar" bir "char" olarak tanimlandigi

icin, baslangic adresine 8 eklenir. Sayet "katar" "int" (tamsayi) olarak

tanimlanmis olsa idi, index iki ile carpilip, "katar" in baslangic

adresine eklenirdi.

 

"orada" bir pointer oldugu icin, 16. satirda "katar" in 11. elemaninin

adresini tasiyabilir. "orada" gercek bir pointer oldugu icin, herhangi bir

karakter degiskeninin adresini gosterebilir.

 

POINTER VE ARITMETIK

 

Her cesit islemler, pointer'lar ile mumkun degildir. Pointer bir adres

oldugundan, ona bir sabit rakam ekleyip, daha ilerideki bir adrese

erismek mumkundur. Ayni sekilde, pointer'in adresinde bir rakam cikartip,

daha onceki hafiza bolgelerine erismek mumkundur. Iki pointer'i toplamak

pek mantikli degildir, cunku bilgisayardaki adresler sabit degildir.

Cikacak rakamin tuhaf olacagi icin pointer ile carpma da yapilamaz. Ne

yaptiginizi dusunurseniz, yapabilecekleriniz ve yapamayacaklariniz kendini

belli edecektir.

 

TAMSAYI POINTER'I

 

"list" isimli tamsayi dizisine, 100 den 199 a kadar degerler verilir. Daha

sonra, 28. elemanin adresini, "pt" isimli pointer'a atiyoruz. Daha sonra

ekrana yazdigimizda, gercektende, o degeri aldigini goruyoruz.

 

Daha onceki konularda, bir fonksiyondan veri degerlerini dondurmek icin

iki metod oldugunu soylemistim. Ilki, bir dizi kullanarakti. Ikincisini

herhalde tahmin edersiniz. Sayet tahmininiz "pointer sayesinde" idiyse,

tebrikler.

 

CIFTYON.C:

================================================== ==

main()

{

int cevizler,elmalar;

 

cevizler = 100;

elmalar = 101;

printf("Baslangic degerleri %d %dn",cevizler,elmalar);

 

/* "degistir" i cagirinca, */

degistir(cevizler,&elmalar); /* cevizlerin DEGERI ve, */

/* elmalarin adresini geciriyoruz */

 

printf("Bitis degerleri ise, %d %d dir..n",cevizler,elmalar);

}

 

degistir(kuru_yemis,meyvalar) /* kuru_yemis tamsayidir */

int kuru_yemis,*meyvalar; /* meyvalar bir tamsayi pointer'idir */

{

printf("Degerler %d %dn",kuru_yemis,*meyvalar);

kuru_yemis = 135;

*meyvalar = 172;

printf("Sonraki degerler %d %dn",kuru_yemis,*meyvalar);

}

=================================================

Burada, iki tane tamsayi degiskeni (pointer degil) tanimliyoruz:

"cevizler" ve "elmalar". Once bunlara birer deger atiyoruz, ve "degistir"

isimli fonksiyonu cagiriyoruz. Cagirirken, "cevizler" in degeri (100), ve

"elmalar" degiskeninin adresini geciriyoruz. Fakat, fonksiyona da, bir

deger ve bir adres gelecegini haber vermemiz gereklidir. Bunun icin,

fonksiyonun parametreleri tanimlanirken, bir adres tasiyacak olan sembolun

basina bir yildiz koymamiz yeterlidir.

 

 

Fonksiyonun icinde, bu iki degeri degistirip, eski ve yeni degerleri

ekrana yaziyoruz. Bu program calistiginda, ana programdaki "cevizler" in

degerinin ayni kaldigini fakat "elmalar" in yeni degerlerini aldigini

goreceksiniz.

 

"cevizler" in degerinin ayni kalmasinin nedeni, fonksiyona bir

deger gecirildiginde, C dilinin o degerin bir kopyasini fonksiyona

gecirmesi yuzundendir. Programa geri dondugunuzde, degerin bir kopyasini

kullandigimiz icin asil degerin degismedigini goreceksiniz.

 

"elmalar" in degerinin degismesi ise, yine fonksiyona "elmalar"

degiskeninin adresinin bir kopyasi gecirildigi halde, bu adres ana

programdaki "elmalar" a karsilik geldigi icin, fonksiyonda bu adresteki

degeri degistirir degistirmez, "elmalar" in da degeri degismis olur.

 

ODEV

 

1. Bir karakter katari tanimlayin, ve icine "strcpy" ile bilgi koyun. Bir

dongu ve pointer ile katari harf-harf (teker teker) ekrana yazin.

Programin basinda pointer'i katarin ilk elemanina atayin, daha sonra cift

arti isareti ile pointer'in degerini arttirin. Ayri bir tamsayi degiskeni

ile kac karakter yazilacagini kontrol edin..

 

2. 1. deki programi, pointeri katarin sonuna atayip, cift eksi isaretini

kullanarak sondan basa dogru yazmasi icin degistiriniz.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

c++ dersleri 8.bölüm

 

C Dili - 9. Konu

 

Standart Input/Output

 

BASITIO.C:

=================================================

#include <stdio.h> /* input/output icin standard header */

 

main()

{

char c;

 

printf("Herhangi bir tusa basin. X = Programi durdurur. n");

 

do {

c = getchar(); /* klavyeden bir tus okuyalim */

putchar©; /* ekranda gosterelim. */

} while (c != 'X'); /* ta ki okunan bir X oluncaya dek... */

 

printf("nProgramin sonu.n");

}

================================================

 

Standart I/O deyimi, verinin girildigi ve ciktigi en normal yerleri,

klavyeyi ve ekrani kast eder. Bu kutuge ilk baktiginizda, "#include

<stdio.h>" komutunu goreceksiniz. Bu komut on-derleyiciye, kucuktur ve

buyuktur isaretleri arasinda yer alan kutuk isminin programa eklenmesini

soyler. Bazen, < > isaretleri yerine den-den " " isaretleri de

gorebilirsiniz. Aralarindaki fark, <> isaretlerinin on-derleyiciye, su

anda calistiginiz diskte / dizinde degil de, bu tip kutuklerin konuldugu

yerde aramasini bildirir. Halbuki den-den isaretleri ile belirlenmis bir

kutuk ismi, sizin su anda bulundugunuz disk / dizinde aranir. Genellikle,

"bu tip kutuklerin konuldugu yer", derleyiciye daha onceden belirtilir.

Ornegin, Quick C derleyicisinde, derleyiciye girmeden once:

SET INCLUDE=C:INCLUDE

yazmak, derleyicinin bundan sonra butun 'include' edilecek, yani eklenecek

kutuklerin C: diskinin INCLUDE dizininde aranmasini belirtir.

 

Sonu .h ile biten kutuklerin, ozel bir fonksiyonu vardir. Bunlara header

yada baslik kutukleri denir. Genellikle iclerinde, bazi fonksiyonlari

kullanmak icin gereken tanimlamalar yer alir. Bu kullandigimiz "stdio.h"

kutugu ise, bir suru "#define" komutundan olusur.

 

C DE INPUT/OUTPUT ISLEMLERI

 

C dilinde lisanin bir parcasi olarak tanimlanmis input/output komutlari

yoktur, bu nedenle bu fonksiyonlarin kullanici tarafindan yazilmasi

gereklidir. Her C kullanan kisi, kendi input/output komutlarini yazmak

istemediginden, derleyici yazarlari bu konuda calisma yapmislar, ve bize

bir suru input/output fonksiyonlari saglamislardir. Bu fonksiyonlar

standart hale gelmislerdir, ve hemen her C derleyicisinde ayni

input/output komutlarini bulabilirsiniz. C nin lisan tanimi, Kernigan ve

Richie tarafindan yazilmis bir kitaptir, ve onlar bu gorecegimiz

input/output fonksiyonlari bu kitaba katmislardir.

 

Bu "stdio.h" isimli kutugu incelemenizde fayda vardir. Icinde bircok

anlamadiginiz nokta olacaktir, fakat bazi kisimlar tanidik olacaktir.

 

DIGER INCLUDE KUTUKLERI

 

C de buyuk programlar yazmaya basladiginizda, programlari ufak parcalara

ayirip ayri ayri derlemek isteyebilirsiniz. Bu degisik parcalarin ortak

kisimlarini tek bir kutukte toplayip, bir degisiklik gerektiginde sadece o

ortak kutukten yapmayi isteyebilirsiniz (ornegin global degisken

tanimlari.) Bu gibi durumlarda "#include" kutukleri cok faydali olacaktir.

 

"BASITIO" YA GERI DONELIM

 

"c" isimli degisken tanimlanir, ve ekrana mesaj yazilir. Daha sonra,

kendimizi "c", buyuk harf X e esit olmadigi surece devam eden bir dongunun

icinde buluyoruz. Bu programdaki iki yeni fonksiyon, su an icin ilgi

noktamiz. Bunlar klavyeden bir tus okumak, ve ekrana bir karakter yazmayi

saglarlar.

 

"getchar()" isimli fonksiyon, klavyeden okudugu tusu dondurur, bu deger

"c" ye atanir. "putchar()" fonksiyonu ise, bu degeri ekrana yansitir.

 

Bu programi derleyip calistirdiginizda, bir surpriz ile karsilasacaksiniz.

Klavyeden yazdiginizda, ekrana herseyin iyi bir sekilde yansitildigini

goreceksiniz. RETURN tusuna bastiginizda ise, butun satirin tekrar ekrana

yazildigini goreceksiniz. Her karakteri teker teker ekrana getirmesini

soyledigimiz halde, programimiz sanki butun satiri sakliyor gibi.

 

DOS BIZE YARDIMCI OLUYOR (YADA ISE KARISIYOR)

 

Bu durumu anlayabilmek icin, DOS un nasil calistigini anlamamiz

gereklidir. Klavyeden tuslar DOS kontrolu ile okundugu zaman, RETURN tusu

basilana dek, basilan tuslar bir sahada saklanir. RETURN basilinca da,

butun satir programa dondurulur. Tuslara basilirken, karakterler ekrana da

yansitilir. Bu duruma da "eko" ismi verilir.

 

Simdi anlatilanlari goz onunde bulundurarak, programimiz calisirken ekrana

eko edilenlerin, DOS tarafindan yapildigini anlayabilirsiniz. Siz RETURN e

basinca da, bu saklanan tuslar, programa gonderilir. Bunu daha iyi anlamak

icin, icinde buyuk harf X olan bir satir yazin. DOS, buyuk X in ozel bir

tus oldugundan habersiz, siz RETURN e basana kadar tuslari kabul etmeye

devam eder. RETURN e basinca ise, bu katar programa gecirilir, ve program

X e rastlayincaya kadar ekrana karakterleri birer birer yazar.

 

Isletim sisteminin bu tuhafliklari karsisinda yilmayin. Bazi

programlarinizda, bu ozellik isinize yarayabilir. Fakat simdi biz, az once

yazdigimiz programin, dusundugumuz gibi calismasini saglayalim.

 

TEKIO.C:

=================================================

 

#include <stdio.h>

 

main()

{

char c;

 

printf("Herhangi bir tusa basin. X = Programi durdurur. n");

 

do {

c = getch(); /* bir tus oku */

putchar©; /* basilan tusu goster */

} while (c != 'X'); /* ta ki c == 'X' olana dek */

 

printf("nProgramin sonu.n");

}

=================================================

 

Bu programdaki yegane degisiklik olan yeni fonksiyon "getch()", yine

klavyeden tek bir karakter okur. Farki, "getchar" gibi DOS'a

takilmamasidir. Bir karakter okur, ve ekrana yansitmadan bu tusu programa

dondurur.

 

Bu programi calistirdiginizda, bir oncekindeki gibi tekrarlanan satirlar

olmadigini goreceksiniz. Ayrica program artik 'X' e basar basmaz

durmaktadir. Burada baska bir problemimiz var. RETURN'e basinca cursor,

ekranin soluna gitmektedir, ama bir alt satira inmemektedir.

 

SATIR ATLAMAMIZ LAZIM

 

Cogu uygulama programi siz RETURN e basinca, program o RETURN e ek olarak

bir de "Line Feed" yani satir atlama karakteri ilave eder. Satir atlama

otomatik olarak yapilmaz. Bundan sonraki programda, bu sorunu da halletmis

olacagiz.

 

IYIIO.C:

================================================

#include "stdio.h"

#define CR 13 /* CR sembolunu 13 olarak tanimlar */

#define LF 10 /* LF sembolunu 10 olarak tanimlar */

 

main()

{

char c;

 

printf("Tuslara basin. Durmak icin X e basin.n");

 

do {

c = getch(); /* Bir karakter oku */

putchar©; /* basilan tusu ekrana yaz */

if (c == CR) putchar(LF); /* sayet basilan RETURN tusu ise,

bir SATIR ATLAMA karakteri yolla */

} while (c != 'X');

 

printf("nProgramin sonu.n");

}

================================================

Programin ilk basinda CR 'nin artik 13 e esit oldugunu ve LF nin de 10

oldugunu belirtiyoruz. Sayet ASCII tablosundan bakarsaniz, RETURN tusuna

karsilik gelen kodun 13 oldugunu gorursunuz. Ayni tabloda, satir atlama

kodu da 10 dur.

 

Ekrana basilan tusu yazdiktan sonra, sayet bu tus RETURN tusu ise, bir

satir atlayabilmemiz icin, satir atlama kodunu ekrana yaziyoruz.

 

Programin basindaki "#define" lar yerine "if (c == 13) putchar(10);"

diyebilirdik, fakat ne yapmak istedigimiz pek belirgin olmazdi.

 

HANGI METOD DAHA IYI?

 

Burada ekrandan bir harf okumanin iki yolunu inceledik. Her ikisinin de

avantajlari ve dezavantajlari var. Bunlara bir bakalim.

 

Ilk metodda, butun isi DOS ustlenmektedir. Programimiz baska islerle

ugrasirken, DOS bizim icin satiri hazirlayabilir, ve RETURN'e basilinca bu

satiri programa dondurebilir. Fakat, bu metodda karakterleri basildiklari

anda fark etmemiz imkansizdir.

 

Ikinci metodda, tuslari teker teker fark etmemiz mumkundur. Fakat,

program bu okuma sirasinda butun zamanini okumaya harcar ve baska bir is

yapamaz, ve bilgisayarin tum zamanini bu isle almis oluruz.

 

Hangi metodun uzerinde calistiginiz program icin daha uygun oldugunu

programci olarak siz karar vereceksiniz.

 

Burada, "getch()" fonksiyonun tersi olan "ungetch()" isimli bir fonksiyon

daha oldugunu da belirtmeliyim. Sayet bir karakteri "getch()" le okuduktan

sonra fazla okudugunuzu fark ederseniz, bu fonksiyon ile okunan tusu geri

koyabilirsiniz. Bu bazi programlarin yazilimini kolaylastirmaktadir cunku

bir tusu istemediginizi onu okuyuncaya kadar bilemezsiniz. Sadece bir tek

tusu "ungetch" edebilirsiniz, fakat genellikle bu yeterlidir.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

BIRAZ TAMSAYI OKUYALIM

 

TAMOKU.C:

=================================================

#include <stdio.h>

 

main()

{

int deger;

 

printf("0 ila 32767 arasinda bir rakam yazin, durmak icin 100 girin.n");

 

do {

scanf("%d",°er); /* bir tamsayi oku (adresi ile) */

printf("Okunan deger %d idi. n",deger);

} while (deger != 100);

 

printf("Programin sonun");

}

===============================================

 

Alistigimiz tip bir program olan TAMOKU'da, "scanf" isimli yeni bir

fonksiyon goruyoruz. Cok kullandigimiz "printf" fonksiyonuna cok benzeyen

bu fonksiyonun gorevi, istenilen tip verileri okuyup, degiskenlere atamak.

 

"printf" den en buyuk farki, "scanf" in degisken degerleri yerine,

adreslerini kullanmasidir. Hatirlayacaginiz gibi, bir fonksiyonun

parametrelerinin degerlerini degistirebilmesi icin, degiskenin adresine

ihtiyaci vardir. "scanf" fonksiyonuna adres yerine deger gecirmek, C

dilinde en SIK rastlanan hatalardan biridir.

 

"scanf" fonksiyonu, girilen satiri, satirdaki bosluklara bakmadan, ve bu

sekilde kullanildiginda, rakam olmayan bir karakter bulana kadar bir

tamsayi okur.

 

Sayet 32766 den buyuk bir rakam girerseniz, programin hata yaptigini

gorursunuz. Ornegin 65536 girerseniz, programin 0 degerini dondurdugunu

gorursunuz. Buna sebep, tamsayilarin hafizada saklanisinda onlara 16

bitlik bir saha ayrilmasindandir. Programinizda daha buyuk rakamlar

kullanacaksaniz, 'long' yada 'float' tiplerini secebilirsiniz.

 

KARAKTER KATARI GIRISI

 

KATARIN.C:

================================================

#include <stdio.h>

 

main()

{

char big[25];

 

printf("Karakter katari girin, en fazla 25 karakter.n");

printf("Birinci kolonda X yazarak programi bitirin.n");

 

do {

scanf("%s",big);

printf("Yazdiginiz katar -> %sn",big);

} while (big[0] != 'X');

 

printf("Programin sonu.n");

}

==================================================

 

Bu program bir oncekine cok benzer, fakat bu sefer bir kelime katari

giriyoruz. 25 elemanli bir dizi tanimlanmistir, fakat en son deger bir '0'

olmasi gerektiginden, kullanilabilen kisimi 24 dur. "scanf" deki

degiskenin onune & ampersand isareti gerekmez cunku, koseli parantezleri

olmayan bir dizi degiskeni, C dilinde o dizinin baslangicini gosteren

bir adrestir.

 

Calistiginizda, sizi bir supriz bekliyor. Yazdiginiz cumleyi, program ayri

satirlarda gosterir. Bunun sebebi, "scanf" bir katar okurken, satirin

sonuna yada bir bosluga rastlayincaya kadar okumasina devam eder. Bir

dongu icinde oldugumuzdan, program tekrar tekrar "scanf" i cagirarak,

DOS'un giris sahasinda kalan butun karakterleri okur. Cumleleri kelimelere

boldugunden, X ile baslayan herhangi bir kelimeye rastlayinca, bu program

durur.

 

24 karakterden daha fazlasini girmeye calisin. Ne olduguna bakin. Size bir

hata mesaji verebilir, yada programiniz aleti kilitleyebilir. Gercek bir

programda, boyle seylerin sorumlulugu sizlerin omuzlarinizdadir. C dilinde

yazdiginiza size cok sey duser, fakat ayni zamanda bircok kolaylik da

saglar.

 

C DE INPUT/OUTPUT PROGRAMLAMA

 

C dili cok miktarda input/output yapan programlar icin degil de, bir

bircok icsel islemler yapan sistem programlari icin yazilmistir.

Klavye'den bilgi alma rutinleri cok kullanislidir, fakat C size az

yardimci olur. Yani, yapmaniz gereken I/O islemlerinde sorun cikmasini

onlemek icin detaylarla sizin ugrasmaniz lazimdir. Fakat genellikle

herhangi bir program icin bu tip fonksiyonlari bir defa tanimlamaniz

yeterlidir.

 

HAFIZADA.C:

=================================================

main()

{

int rakam[5], sonuc[5], index;

char satir[80];

 

rakam[0] = 5;

rakam[1] = 10;

rakam[2] = 15;

rakam[3] = 20;

rakam[4] = 25;

 

sprintf(satir,"%d %d %d %d %dn",rakam[0],rakam[1],

rakam[2],rakam[3],rakam[4]);

 

printf("%s",satir);

 

sscanf(satir,"%d %d %d %d %d",&sonuc[4],&sonuc[3],

(sonuc+2),(sonuc+1),sonuc);

 

 

for (index = 0;index < 5;index++)

printf("Sonuc %d dir. n",sonuc[index]);

 

}

=================================================

 

Bu programda, birkac tane degisken tanimliyoruz, ve "rakamlar" isimli

diziye de, "sprintf" fonksiyonunu incelemek icin rastgele sayilar

atiyoruz. Bu fonksiyon, "printf" e cok benzer. Yegane farki, ciktisini

ekrana yazmak yerine, bir karakter dizisine yazmasidir. Bunu da, ilk

parametresi olarak veriyoruz. Yani program bu fonksiyondan dondukten

sonra, "satir" dizisinin icinde, bes tane rakam olacaktir. Ikinci ile

ucuncu rakamlar arasindaki bosluk, "sscanf" fonksiyonunun bunlarin

uzerinden atlamasini gormek icindir.

 

Bunun altinda "printf" i kullanarak bu hazirladigimiz satiri yaziyoruz.

Daha sonra gordugunuz, "sscanf" fonksiyonu ise, "scanf" gibi ekrandan

okumak yerine, bizim "satir" dizimizden degerleri okur. Gordugunuz gibi,

"sscanf" e rakamlarin konacagi dizinin adreslerini cok degisik sekillerde

verebiliyoruz. Ilk ikisi, sadece dizideki 5. ve 4. elemanlarin adreslerini

index vererek tanimliyorlar, sonraki ikisi ise, dizinin baslangic adresine

bir offset (bir rakam) ekleyerek buluyorlar. Sonuncusu ise, koseli

parantezi olmayan bir dizinin, o dizinin baslangic elemaninin adresini

gostereceginden, hicbir sey gerektirmiyor.

 

Bazen, bir programin ciktilarini, standart ciktidan (ekrandan), bir baska

kutuge yoneltmek istenir. Fakat, hata mesajlarini gibi bazi mesajlari hala

ekrana yollamak isteyebilirsiniz:

 

OZEL.C:

=================================================

#include <stdio.h>

 

main()

{

int index;

 

for (index = 0;index < 6;index++) {

printf("Bu satir, standart ciktiya gidiyor.n");

fprintf(stderr,"Bu satir ise standart hataya gidiyor.n");

}

 

exit(4); /* Bu komut, DOS 'un ERRORLEVEL komutu ile bir batch file'da

(yigit kutugunde) kontrol edilebilir. Bu programin

d”nd£rd£g£ deger, soyle kontrol edilebilir:

 

A> COPY CON: DENE.BAT <RETURN>

 

OZEL

IF ERRORLEVEL 4 GOTO DORT

(Dortten kucukse, buraya devam eder..)

.

.

GOTO BITTI

ORT

(dort yada buyukse, buraya devam eder)

.

.

:BITTI

 

<F6> <RETURN>

 

*/

}

==================================================

 

Bu program, bir dongu, ve icinde iki satirdan olusur. Bu satirlardan bir

tanesi standart ciktiya, bir tanesi de standart hataya gider. Burada

gordugunuz "fprintf" komutu, "printf" e cok benzer, fakat ciktinin nereye

gidecegini de belirtmenizi saglar. Bu alanda bir sonraki konuda daha uzun

duracagiz.

 

Program calisinca, ekranda on iki tane satir goreceksiniz. Sayet bu

programi:

 

A> OZEL > CIKTI

 

seklinde calistirirsaniz, ekranda sadece alti tane standart hataya giden

mesajlari goreceksiniz. Geri kalan (standart ciktiya giden) alti tanesi

ise, "cikti" isimli kutukte yer alacaktir.

 

YA exit(4) KOMUTU ?

 

Bu programdaki en son satir olan "exit(4)" komutu, programi sona erdirir,

ve dort degerini DOS a dondurur. Parantezlerin arasinda 0 ila 9 degerleri

kullanilabilir. Sayet bir "batch" (yigit) kutugu icinde bu programi

calistiriyorsaniz, bu degeri ERRORLEVEL komutu ile kontrol edebilirsiniz.

 

ODEV

 

1. Bir dongu icinde bir harf okuyun ve ekrana bu harfi normal "char"

tipinde gosterin. Bu harfi bir rakam olarak da gosterin. Programi

durdurmak icin, dolar sembolunu bekleyin. "getch" fonksiyonunu kullanarak

programin tusa basilir basilmaz islemesini saglayin. F tuslari gibi ozel

tuslara basarak ne oldugunu kaydedin. Her fonksiyon tusundan iki tane

deger donecektir. Birincisi sifir olup, ozel bir tusa basildigini haber

verecektir.

 

--------------------------------------------------------------------------

 

BIR KUTUGE YAZMAK

 

ONSATIR.C:

=================================================

#include <stdio.h>

main()

{

FILE *fp;

char ivir[25];

int index;

 

fp = fopen("ONSATIR.TXT","w"); /* yazmak icin acalim */

strcpy(ivir,"Bu bir ornek satirdir.");

 

for (index = 1;index <= 10;index++)

fprintf(fp,"%s Satir no: %dn",ivir,index);

 

fclose(fp); /* Kutugu kapayalim */

}

================================================

 

Bir kutuge yazan ilk programimiz. Herzamanki gibi, "stdio.h" i programa

ekliyoruz, ve daha sonra cok tuhaf bir degisken tanimliyoruz.

 

"FILE" tipi, bir kutuk degiskenidir, ve "stdio.h" in icinde

tanimlanmistir. Kullanacagimiz kutuge erismek icin bir 'kutuk pointeri'

tanimlamaktadir.

 

KUTUGUN ACILMASI

 

Bir kutuge yazmadan once, onu acmamiz gereklidir. Acmak demek, sisteme o

kutugun ismini bildirmek, ve yazmak istedigimizi belirtmektir. Bunu,

"fopen" fonksiyonu ile yapiyoruz. "fp" isimli kutuk pointer'i, bu acilan

kutuge ait bazi bilgileri tutar. "fopen" ise, iki parametre gerektirir.

Birincisi, kutugun ismidir. Buyuk harf, kucuk harf, yada karisik fark

etmez.

 

OKUMAK "r"

 

"fopen" in ikinci parametresi ise, acilacak kutuk ile ne yapilacagini

belirtir. Buraya, "r" "w" yada "a" yazabiliriz. "r" kullanildiginda, kutugun

okuma icin acilacagini belirtir. "w", kutuge yazilacagini, ve "a" ise

zaten var olan bir kutuge bilgi ekleyeceginizi belirtir. Bir kutugu okumak

icin acmak icin, o kutugun diskte var olmasini geretirir. Sayet kutuk yok

ise, "fopen", geriye NULL degerini dondurur.

 

YAZMAK "w"

 

Bir kutuk yazmak icin acilinca, sayet diskte yoksa yaratilir, sayet varsa,

icindeki bilgiler silinir.

 

EKLEMEK "a"

 

Bir kutuk eklemek modunda acildiginda, sayet yoksa yaratilir, varsa, veri

giris pointer'i bu kutugun sonuna ayarlanir. Bu sayede yeni bilgi

yazilinca, kutugun sonuna yazilmis olur.

 

KUTUGE YAZMAK

 

Bir kutuge yazmak, ekrana yazmak ile neredeyse aynidir. En onemli farklar,

yeni fonksiyon isimleri, ve kutuk pointer'inin bu fonksiyonlara parametre

olarak eklenmesidir. Ornek programda, "fprintf" komutu "printf" komutunun

yerini alir.

 

KUTUGU KAPATMAK

 

Bir kutugu kapatmak icin, sadece "fclose" komutunu kullanmak yeterlidir.

Parametre olarak da kutugun pointer'ini gecirmek yeterlidir. DOS, program

sona erince kullandigi kutukleri kapattigindan, "fclose" u kullanmak sart

degildir, fakat bir aliskanlik yapmasi icin, kullandiginiz kutukleri

kapatmanizi tavsiye ederim.

 

Bu programi calistirdiginizda, ekranda hicbir sey cikarmaz. Program

bittikten sonra, "ONSATIR.TXT" isimli kutugu inceleyin. Icinde programin

yazdigi on satirlik ciktiyi goreceksiniz.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

KARAKTERLERI TEKER TEKER YAZMAK

 

KAROUT.C:

==================================================

#include <stdio.h>

main()

{

FILE *kutukpoint;

char digerleri[35];

int index,say;

 

strcpy(digerleri,"Ek satirlar.");

kutukpoint = fopen("onsatir.txt","a"); /* eklemek icin acmak */

 

for (say = 1;say <= 10;say++) {

for (index = 0;digerleri[index];index++)

putc(digerleri[index],kutukpoint); /* bir karakter yaz */

putc('n',kutukpoint); /* bir de <RETURN> */

}

fclose(point);

}

==================================================

 

Normal "include" kutugumuzden sonra, "kutukpoint" isimli bir kutuk

pointeri tanimliyoruz. Yazacagimiz bilgileri tutmasi icin, "digerleri"

isminde bir karakter dizisi tanimliyoruz. Daha sonra bu actigimiz sahaya,

"strcpy" fonksiyonu ile "Ek satirlar." sozcugunu yaziyoruz. Bundan sonra,

yine ayni kutugu "append" yani eklemek icin aciyoruz.

 

Bu program iki tane ic ice donguden olusuyor. Distaki dongu, sadece birden

ona kadar sayiyor.. Icindeki dongu ise, yazilan karakter sifir olmadigi

surece, "putc" fonksiyonunu cagirir.

 

"putc" FONKSIYONU

 

Bu programin ilgimizi ceken yonu, "putc" fonksiyonudur. Belirtilen kutuge

bir karakter yazan bu fonksiyon, ilk parametre olarak yazilacak karakteri,

ikinci olarak da kutuk pointer'ini veriyoruz. "Digerleri" isimli dizi

bitince satirin sonuna bir <RETURN> karakteri koymak icin "putc" yi tekrar

cagiriyoruz.

 

Dis dongu on kere tekrarlandiktan sonra, program kutugu kapatip sona

eriyor. Bu program calistiktan sonra kutugu incelerseniz, gercektende

sonuna 10 satir eklendigini gorursunuz.

 

BIR KUTUGU OKUMAK

 

 

KAROKU.C:

=================================================

#include <stdio.h>

 

main()

{

FILE *tuhaf;

int c;

 

tuhaf = fopen("ONSATIR.TXT","r");

 

if (tuhaf == NULL) printf("Boyle bir kutuk yokn");

else {

do {

c = getc(tuhaf); /* Bir karakter oku */

putchar©; /* ekranda goster */

} while (c != EOF); /* Kutuk sonuna (END OF FILE) a kadar devam */

}

fclose(tuhaf);

}

===============================================

 

Bir kutuk okuyan ilk programimiz! "stdio.h" ve iki degisken tanimindan

sonra, "fopen" fonksiyonunda okumak icin "r" parametresini veriyoruz. Daha

sonra, kutuk acmanin basarili olip olmadigini kontrol ediyoruz. Sayet

basarili degilse, geriye NULL degeri donecektir.

 

Program, bir "do while" dongusunun icinde tek bir karakter okuyup, ekrana

yaziyor. Bu dongu, ta ki, "getc" fonksiyonu kutugun sonunu belirten EOF

dondurene kadar surer. EOF donunce de, kutuk kapatilir, ve program sona

erer.

 

DIKKAT DIKKAT DIKKAT

 

Bu noktada, C nin en sasirtici ve en cok yapilan hatasina rastliyoruz.

"getc" fonksiyonundan geri donen degisken bir karakterdir, dolayisi ile

bunu "char" tipi bir degiskene atayabiliriz. Hatirlayalim ki, bir "char"

degiskeni 0 ila 255 arasindaki degerleri alabilir.

 

Fakat, cogu C derleyicilerinde EOF karakteri, -1 olarak tanimlanmistir -

yani, "char" degiskeninin disinda - Bu nedenle sayet char kullanirsak,

program kutugun sonunun geldigini bulamaz, ve sonsuz bir dongude takilir.

Bunun onune gecmesi kolaydir: EOF karakteri donmesini beklediginiz

durumlarda, daima "int" tipi bir degisken kullanin.

 

Sayet sizin derleyiciniz icin EOF karakterinin ne oldugunu ogrenmek

isterseniz, "stdio.h" isimli header'i okuyabilirsiniz.

 

 

KELIME KELIME OKUMAK

 

TEXTOKU.C:

=================================================

#include "stdio.h"

 

main()

{

FILE *fp1;

char birkelime[100];

int c;

 

fp1 = fopen("ONSATIR.TXT","r");

 

do {

c = fscanf(fp1,"%s",birkelime); /* kutukten bir kelime okuyalim */

printf("%sn",birkelime); /* ekrana yazalim */

} while (c != EOF); /* ta ki EOF olana kadar */

 

fclose(fp1);

}

================================================

 

Bu program, nerdeyse bir oncekinin aynisidir. Burada, kelime kelime okumak

icin "fscanf" fonksiyonunu kullaniyoruz, cunku "fscanf" fonksiyonu, bir

bosluga gelince, okumayi birakir.

 

FAKAT BIR PROBLEM VAR

 

Programi inceleyince, verinin kutukten okundugunu, ekrana yazildigini ve

daha sonra EOF olup olmadiginin kontrol edildigini goruyoruz. Bu nedenle,

istemedigimiz birsey ekrana yazilmis oluyor. Buyuk ihtimalle, programin

sonunda, en son kelimeyi bir daha yaziyoruz - cunku zaten "birkelime" nin

icinde idi o deger.

 

Buna mani olmak icin, bir baska program gorelim. Ismi IYIOKU.C olsun:

 

IYIOKU.C:

================================================

#include "stdio.h"

 

main()

{

FILE *fp1;

char birkelime[100];

int c;

 

fp1 = fopen("onsatir.txt","r");

 

do {

c = fscanf(fp1,"%s",birkelime); /* kutukten bir kelime oku... */

if (c != EOF)

printf("%sn",birkelime); /* ekrana yaz... */

} while (c != EOF); /* ta ki EOF olana dek.. */

 

fclose(fp1); /* kutugu kapa */

}

================================================

 

Gordugunuz gibi, bir "if" komutu ile, sayet kutugun sonuna gelip

gelmedigimize bakiyoruz. Aslinda bu problem KAROKU.C da da vardi, fakat

orada pek gorunmuyordu.

 

SONUNDA, BUTUN BIR SATIR OKUYORUZ

 

SATIROKU.C:

=================================================

 

#include "stdio.h"

 

main()

{

FILE *fp1;

char birkelime[100];

char *c;

 

fp1 = fopen("ONSATIR.TXT","r");

 

do {

c = fgets(birkelime,100,fp1); /* bir satir okuyalim */

if (c != NULL)

printf("%s",birkelime); /* ekrana yazalim */

} while (c != NULL); /* ta ki NULL olana kadar.. */

 

fclose(fp1);

}

 

===============================================

 

Bu program, simdiye de gorduklerimize benziyor, fakat NULL isimli yeni bir

nesne de katildi.

 

"fgets" fonksiyonu ile, bir butun satiri, ve sonundaki yeni satir

karakterini (n), bir diziye okur. Ilk parametre olarak, donen

karakterleri koyacagimiz yerin adresi tanimlanir, ikinci parametrede en

fazla kac karakter okunmasina izin verecegimizi belirtiyoruz, ve son

olarak da kutuk degiskeninin ismini veriyoruz.

 

o Yani bu fonksiyon, ya bir yeni satir karakterine rastlayana kadar, yada

izin verilen karakter sayisi eksi bir kadar okur. Eksi birin sebebi ise,

katarin sonunu belirten () sifir degerine yer birakmasidir.

 

Tabi sonunda, kutugu kapatiyoruz..

 

DEGISKEN BIR KUTUK ISMI

 

HERKUTUK.C:

================================================

#include "stdio.h"

 

main()

{

FILE *fp1;

char birkelime[100],kutukismi[25];

char *c;

 

printf("Kutuk ismini girin -> ");

scanf("%s",kutukismi); /* istenilen kutuk ismini alalim */

 

fp1 = fopen(kutukismi,"r");

 

do {

c = fgets(birkelime,100,fp1); /* kutukten bir satir okuyalim */

if (c != NULL)

printf("%s",birkelime); /* ekrana yazalim */

} while (c != NULL); /* ta ki NULL olana kadar */

 

fclose(fp1);

}

===============================================

 

Burada, ilk once kullanicidan "scanf" ile kutuk ismini kullanicidan

aliyoruz, daha sonra kutugu acip, satir satir ekrana yaziyoruz.

 

YAZICIYA NASIL BIRSEY YOLLAYABILIRIZ

 

PRINTDAT.C:

================================================

#include "stdio.h"

 

main()

{

FILE *guzel,*printer;

int c;

 

guzel = fopen("onsatir.txt","r"); /* kutugu acalim */

printer = fopen("PRN","w"); /* printeri acalim */

 

do {

c = getc(guzel); /* kutukten bir karakter okuyoruz */

if (c != EOF) {

putchar©; /* ekranda goruntuleyelim */

putc(c,printer); /* ve yaziciya yollayalim */

}

} while (c != EOF); /* ta ki (End Of File) kutuk bitene kadar */

 

fclose(guzel);

fclose(printer);

}

===============================================

 

Okumak icin, "onsatir.txt" yi actiktan sonra, yazmak icin "PRN" isimli

kutugu aciyoruz. Printere bir bilgi yollamak, ayni bir kutuge yazmak

gibidir, fakat standart bir kutuk ismi kullanmak zorundayiz. Bu konuda

kesin standartlar yoktur, fakat genellikle bu isimler "PRN" , "LPT",

"LPT1" yada "LPT2" dir.

 

Bazi yeni derleyicilerin, "stdprn" diye, onceden tanimli bir kutuk

tanimliyicilari vardir. Bu sayede, siz printer'i bir kutuk gibi acmadan,

ona veri yollayabilirsiniz.

 

Program, birer birer butun kutugu okuyup, ekranda gosterir, ve printer'e

yollar. EOF , kutuk sonu bulundugunda, kutukler kapanir, ve programv

biter.

 

ODEVLER:

 

1. Okunacak, yazilacak kutuklerin isimlerini kullaniciya soran, daha

sonra bu ikisini ve printer kutugunu acan bir program yazin. Program

bunlari actiktan sonra, kutuk sonu gelinceye kadar okunacak kutugu harf

harf okuyup, yazilacak kutuge ve yaziciya bu karakteri yollamalidir.

 

2. Programiniz, kullaniciya bir kutuk ismi sorsun, cevabi alinca da, bu

kutugu ekranda, satir numaralari ile birlikte gostersin..

 

c dersleri 10.bölüm

 

Structure ve Union'lar

 

STRUCTURE NEDIR?

 

Not: Structure'un tam tercumesi herhalde 'Yapi' olacak..

 

Bir structure, kullanici tarafindan tanimlanmis bir veri tipidir. Su ana

kadar kullandigimiz veri tiplerinden cok daha karmasik olanlari,

tanimlayabilirsiniz. Bir structure, daha once tanimlanmis olan veri

tiplerinin bir araya gelmis halidir - ki bu veri tiplerine, daha once

tanimladigimiz structure'lar da dahildir. Bu tanimi rahat anlamanin bir

yolu, structure'un, veriyi kullaniciya yada o programi kullanacak olan

kisiye daha rahat bir sekilde gruplamak icin kullanildigini

belirtebiliriz. Her zamanki gibi, bir seyi anlamanin en iyi yolu,

orneklere bakmaktir...

 

STRUCT1.C:

================================================

 

main()

{

 

struct {

char bas_harf; /* Soyadin bas harfi */

int yas; /* cocugun yasi */

int not; /* okulda not ortalamasi (100 uzerinden) */

} oglan,kiz;

 

oglan.bas_harf = 'R';

oglan.yas = 15;

oglan.not = 75;

 

kiz.yas = oglan.yas - 1; /* o, oglandan bir yas kucuk */

kiz.not = 82;

kiz.bas_harf = 'H';

 

printf("%d yasindaki %c'nin aldigi not, %d dir.n",

kiz.yas, kiz.bas_harf, kiz.not);

 

printf("%d yasindaki %c'nin aldigi not, %d dir.n",

oglan.yas, oglan.bas_harf, oglan.not);

}

================================================

 

Program, bir structure tanimi ile basliyor. "struct" kelimesinden sonra,

kume isaretleri arasinda bazi basit degiskenler goruyorsunuz. Bu

degiskenler, bu structure'i olusturan parcalardir. Kapanan kume

isaretinden sonra, iki tane degisken ismi goruyorsunuz: "oglan" ve "kiz".

Bu structure'un tanimina gore, "oglan" artik, 3 elemandan olusan bir

degiskendir. Bunlar "bas_harf", "yas", ve "not" dur, ve herbiri, kendi

tiplerinde bir veriyi saklayabilirler. "kiz" degiskeninin de ayni 3

elemani vardir, fakat bu baska bir degiskendir. Yani, 6 tane basit

degisken tanimlamis olduk..

 

TEK BIR BIRLESIK DEGISKEN

 

"oglan" degiskenini daha yakindan izleyelim. Daha once soyledigimiz gibi,

"oglan" in her elemani, basit birer degiskendir, ve bu tip bir degiskenin

kullanilabilecegi heryerde kullanilabilir. Ornegin, "yas" elemani, bir

tamsayi degiskenidir, dolayisiyla, bir C programinda bir tamsayi

degiskeninin kullanilabilecegi her yerde kullanilabilir. Hesaplamalarda,

bir sayac olarak, I/O islemlerinde vs. Yegane problem, bu "yas" isimli

basit degiskeni "oglan" ile beraber kullanmamiz gerekir. Bunu yapmak

icinde, ikisini de yaziyoruz, ve arasina bir nokta isareti koyuyoruz.

Oyleyse, tum degisken ismi olan "oglan.yas", "oglan" degiskeninin "yas"

sahasi oluyor.. Bu yapiyi, bu sahaya erismek istedigimiz heryerde

kullanabiliriz. Hatta, sadece "oglan" yada "yas" dememiz, kabul

edilmeyecektir. Tek baslarina, isimlerin bir manasi yoktur.

 

 

DEGISKENLERE DEGER ATAMA

 

Yukardaki tanimlamayi kullanarak, "oglan" ve "kiz" 'in her uc sahasina

("bas_harf","yas","not") degerler ayabiliriz. Dikkat etmeniz gereken bir

nokta, "oglan.bas_harf"'in bir "char" tipi oldugudur. Bu nedenle,

programda karakter verisine atanmistir. "oglan" in geri kalan iki sahasi

da, tanimlandiklari 'tiplerde', degerlere atanir.. Sonra, "kiz" isimli

degiskenin 3 sahasi da, degerlere atanir. Burada atama sirasinin fark

etmeyecegini gosterebilmek icin, farkli bir sira izlenmistir.

 

BU DEGERLERI NASIL KULLANABILIRIZ??

 

Alti basit degiskenimizin her elemanina veri atadiktan sonra, onlarla

diledigimizi yapabiliriz. Bu ilk ornegi basit tutmak icin, biz sadece

degerlerini ekrana yazdiriyoruz. "printf" satirinin alistigimizdan farkli

olmadigini goreceksiniz.

 

Structure'lar, programi daha kolay yazmak ve anlamak icin, cok faydali bir

gruplama metodudur. Bu ilk ornek cok basit oldugundan, size structure'un

gercek degerini gostermekten acizdir, fakat okumaya devam ederseniz,

structure'un gercekten faydali oldugunu goreceksiniz..

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

BIR STRUCTURE DIZISI

 

STRUCT2.C:

===============================================

main()

{

struct {

char bas_harf;

int yas;

int not;

} cocuklar[12];

 

int indeks;

 

for (indeks = 0;indeks < 12;indeks++) {

cocuklar[indeks].bas_harf = 'A' + indeks;

cocuklar[indeks].yas = 16;

cocuklar[indeks].not = 84;

}

 

cocuklar[3].yas = cocuklar[5].yas = 17;

cocuklar[2].not = cocuklar[6].not = 92;

cocuklar[4].not = 57;

 

for (indeks = 0;indeks < 12;indeks++)

printf("%c , %d yasindadir ve notu %d dur.n",

cocuklar[indeks].bas_harf, cocuklar[indeks].yas,

cocuklar[indeks].not);

}

==============================================

 

Bu programda, bir oncekinin ayni structure tanimini kullaniyor. Fakat

tanimladigi, 12 tane "cocuklar" isimli degisken oluyor. Yani bu program

12 * 3 = 36 tane basit degiskenden olusuyor. Bunlarin herbiri, kendi

tiplerinde veri tasiyabilirler. Ayrica for dongulerinde kullanmak icin

"indeks" isimli bir basit degisken de tanimliyoruz.

 

Her sahaya bir deger atamak icin, bir for dongusu kullaniyoruz, ve

donguden her gecis, bu 3 sahaya deger atanmasini sagliyor. Gercek hayatta

bu metod, veri atanmasi icin pek uygun olmayacaktir. Ornegin veriler

kutukten okunup, degerlerine atanabilir. Bunu basit bir veri tabani

uygulamasi olarak gorebilirsiniz, gercekten de oyledir.

 

Bundan sonra, birkac elemana, nasil atanacagini gostermek amaci ile,

degerler atiyoruz.

 

PASCAL PROGRAMCILARINA NOT:

 

Pascal dilinde bir butun RECORD'un tek bir komut ile kopyalayabilirsiniz.

Bu, C de mumkun degildir. Structure'un her elemanini tek tek kopyalamaniz

lazimdir. Lisan gelismelere ugradikca, bu da degisecek bir noktadir.

Hatta, bazi yeni derleyiciler, structure'un atanmasini yapabiliyor.

Derleyicinizin kilavuzuna bir bakin..

 

 

SONUNDA BUTUN NETICELERI GOSTERIYORUZ

 

Son birkac satirda da, formatlanmis bir sekilde verilerin yazilmasini

goruyorsunuz.

 

POINTER'LAR VE STRUCTURE'LARI BIR ARADA KULLANMAK

 

STRUCT3.C:

================================================

main()

{

struct {

char bas_harf;

int yas;

int not;

} cocuklar[12],*point;

 

int index;

 

for (index = 0;index < 12;index++) {

point = cocuklar + index;

point->bas_harf = 'A' + index;

point->yas = 16;

point->not = 84;

}

 

cocuklar[3].yas = cocuklar[5].yas = 17;

cocuklar[2].not = cocuklar[6].not = 92;

cocuklar[4].not = 57;

 

for (index = 0;index < 12;index++) {

point = cocuklar + index;

printf("%c , %d yasindadir ve notu %d dur.n",

(*point).bas_harf, cocuklar[index].yas,

point->not);

}

}

===============================================

 

Bu program, bir once gordugumuz programin neredeyse aynisi, fakat bu, bazi

islemler icin pointer'lardan yararlaniyor.

 

Ilk fark, structure'un tanimlanmasindan sonraki degisken tanimlarinda goze

carpiyor. Burada, "point" isimli bir pointer tanimliyoruz, ve tipine de,

bu pointer'in tipi olarak veriyoruz. Bu pointer'in herhangi baska bir cins

degisken tipini 'gostermesine' calismak, yalnis olur. C dilinde bu

kisitlama icin cok yerinde bir neden vardir, ve bunu gelecek paragraflarda

gorecegiz.

 

Daha sonraki degisiklik ise, veri sahalarina erismek icin pointer

kullandigimiz dongude ortaya cikiyor. "cocuklar" kendi basina bir pointer

gorevi yaptigindan, "point" i "kids" in adresine atayabiliriz.

 

POINTER ARITMETIGI

 

"point" e bir ekledigimiz zaman, "cocuklar" dizisindeki ikinci elemanini

gosteriyoruz. Sistem, bu structure'un 3 tane degiskenden olustugunu ve

butun structure'u hafizada tutmak icin ne kadar yer gerektigini bilir. Bu

sayede, "point"e bir ekle dedigimizde, dizideki bir sonraki elemana varmak

icin kac hafiza elemani a$ilmasi gerekiyorsa, o kadar ekler. Ornegin,

"point" e 4 ekleseydik, sistem, "point" e 4 kere structure'un boyu kadar

yer adres atlatirdi. Bu sebeple, pointerlar, tanimlandiklari tipten baska

bir tip icin kullanilamazlar.

 

Simdi programimiza geri donelim. Bir onceki paragraftan da

anlayabileceginiz gibi, dongunun icinde ilerledikce, pointer'in degeri

artarak her dizi elemaninin baslangicini teker teker gosterecektir. Bu

sayede, pointer ile bu structure'un degisik elemanlarina erisebiliriz. C

dilinde bir structure'un elemanlarina pointer ile erismek o kadar cok

kullanilir ki, bunu gostermek icin ozel bir metod gelistirilmistir.

"point->bas_harf" metodunu kullanmak, "(*point).bas_harf" metodunu

kullanmak ile ayni manadadir. "->" sembolu, bir eksi isareti ve bir

buyuktur isareti ile elde edilir.

 

Pointer, bir structure'u gosterdigine gore, kullanirken, o structure'un

hangi degiskenine erismek istedigimizi belirtmemiz gereklidir. Gordugunuz

gibi, bir structure'un elemanlarina erismek icin degisik yollar vardir, ve

programin sonunda, ciktiyi saglayan "for" dongusunde, 3 degisik metod

goruyorsunuz. Bu kotu bir programlama teknigi olarak kabul edilirdi, fakat

burada size her ucunun de ayni neticeyi verdigini gostermek amaci ile

yapilmistir. Bu program, tam olarak kavrayabilmeniz icin, herhalde bir

sure incelemenizi gerektirecektir.

 

IC ICE VE ISIMLI STRUCTURE'LAR

 

ICICE.C:

===============================================

main()

{

struct insan {

char isim[25];

int yas;

char durum; /* E = Evli , B = Bekar */

} ;

 

struct tumveri {

int not;

struct insan ozellikler;

char yemek[25];

} ogrenci[53];

 

struct tumveri hoca,asistan;

 

hoca.not = 94;

hoca.ozellikler.yas = 34;

hoca.ozellikler.durum = 'E';

strcpy(hoca.ozellikler.isim,"Mary Smith");

strcpy(hoca.yemek,"Salamli sandvic");

 

asistan.ozellikler.yas = 87;

asistan.ozellikler.durum = 'E';

strcpy(asistan.ozellikler.isim,"Old Lady Brown");

asistan.not = 73;

strcpy(asistan.yemek,"Yogurt ve ekmek");

 

ogrenci[1].ozellikler.yas = 15;

ogrenci[1].ozellikler.durum = 'B';

strcpy(ogrenci[1].ozellikler.isim,"Billy Boston");

strcpy(ogrenci[1].yemek,"Findik ezmesi");

ogrenci[1].not = 77;

 

ogrenci[7].ozellikler.yas = 14;

ogrenci[12].not = 87;

 

}

=================================================

 

Simdiye kadar gordugumuz structure'lar basit fakat kullanisli idi.

Yuzlerce yada binlerce elemandan olusan structure'lar tanimlamak

mumkundur, fakat butun hepsini siradan tanimlamak yerine hierarsik bir

duzen kullanmak, programcinin lehine olur.

 

Ilk structure'da 3 eleman vardir, fakat arkasindan bir degisken ismi

gelmemektedir. Yani, biz sadece bir structure tanimladik, ve hicbir

degisken tanimlamadik. Basina "insan" ismini koydugumuzdan, bu

structure'un ismi de "insan" dir. Bu isim, bu structure duzenini kullanmak

istedigimizde kullanilir, fakat bu structure degiskenlerinden biri, bu

isimle kullanilamaz. Dolayisi ile, yeni bir tip tanimlamis olduk - ayni

"char" yada "int" gibi, ve neredeyse ayni sekilde, bu yeni tipi

kullanabiliriz.

 

Bundan sonraki structure tanimlamasi, 3 sahadan olusuyor. Ikinci sahasi,

daha once tanimladigimiz "insan" structure'unu kullaniyor. "insan" tipi

degiskenin ismine "ozellikler" ismini veriyoruz. Yeni structure, iki tane

basit degisken de kullaniyor, "not" isimli tamsayi degiskeni,

"yemek[25]" isimli bir karakter dizisi, ve "ozellikler" isimli bir

structure. "ozellikler" in icinde 3 degisken oldugu icin, bu structure 5

degisken tanimlamis oluyor. Bu structure'a da, "tumveri" ismini veriyoruz,

ki bu da bir baska tip tanimlanmasidir. Sonunda, 53 degiskenlik, ve

"tumveri" tipinde bir dizi tanimliyoruz, ve buna "ogrenci" ismini

veriyoruz. Sayet bunlar sizin icin anlasilir idi ise, her birine deger

atanabilen toplam olarak 53 kere 5 degisken tanimladigimizi gorursunuz.

 

IKI DEGISKEN DAHA

 

Bir degisken tipi tanimimiz olduguna gore, onu iki degisken daha

tanimlamada kullanabiliriz. "hoca" ve "assistan" isimli degiskenler de

"tumveri" tipindedir, her birinin icine bilgi konulabilecegimiz , 5 er

sahadan olusurlar.

 

BU SAHALARIN BAZILARINI KULLANALIM

 

Bundan sonraki bes satirda, "hoca" 'nin her sahasina bilgi yaziyoruz. Ilk

saha olan "not", daha once gordugumuz diger structure'lar gibi kullanilir,

cunku ic ice structure taniminda degildir. Daha sonra, bu hocanin yasini

kaydetmek istiyoruz, ve bu ise ic ice structure'da bulunuyor. Bu sahaya

erismek icin, "hoca" degiskeni ile baslayip, "ozellikler" grup ismini

ekliyoruz, ve hangi sahasi ile ilgilendigimizi belirtmek icin, "yas"

ismini de ekliyoruz. "durum" ise ayni "yas" gibi kullanilir, fakat son iki

sahaya deger atama ise, karakter katari olduklarindan, "strcpy" fonksiyonu

ile gerceklestirilir.

 

"strcpy" nin icindeki degisken isimlerinin, bircok parcadan olusmasina

ragmen, hala degisken isimleri olduguna dikkat edin..

 

"assistan" degiskeni ise, ayni sekilde rastgele bilgilere atanir, fakat

degisik bir sirada. Son olarak bazi "ogrenci" degiskenlerine de atama

yapilir, ve program sona erir.

 

Bu programi derlediginizde, "stack overflow" hatasi ile

karsilasabilirsiniz. C dili, otomatik degiskenlikleri stack sahasina

gecirerek kullanir, ve cogu derleyici (sayet belirtmezseniz) 2048 byte lik

bir stack sahasi kullanir. Dolayisi ile, stack boyunu degistirmeniz

gerekecektir. Nasil yapilacagi ise, derleyiciden derleyiciye degisir.

 

 

STRUCTURE'LAR HAKKINDA DAHA BILGI

 

Structure'lari, ta ki iyice kafaniz karisincaya kadar ic ice tanimlamak

mumkundur. Duzgun bir sekilde tanimlarsaniz, bilgisayar karistirmaz -

cunku C de buna bir SINIR yoktur.

 

Structure'lar, baska structure tanimlarindan olusabilir. Bu diger

structure'lar ise, basit degiskenlerden olusmus olabilir. Structure

kullanirken once tutucu, onlari kullanmaya alistikca, daha cesur davranin.

 

UNION NEDIR?

 

UNION1.C:

================================================

main()

{

union {

int deger; /* Union'un birinci parcasi */

struct {

char ilk; /* Bu iki deger ise, ikinci.. */

char ikinci;

} yarim;

} rakam;

 

long index;

 

for (index = 12;index < 300000;index += 35231) {

rakam.deger = index;

printf("%8x %6x %6xn",rakam.deger, rakam.yarim.ilk,

rakam.yarim.ikinci);

}

}

===============================================

 

Basitce, bir union sayesinde ayni veriye degisik tipler ile, yada ayni

veriye degisik isimlerle erismenize izin verir.

 

Bu ornekte, union'un iki parcasi var. Ilki, hafizada iki bytelik bir

degisken olarak saklanan "deger" isimli bir tamsayidir. Ikinci eleman ise,

"ilk" ve "ikinci" isimli iki karakter degiskeninden olusur. Bu iki

degisken, "deger" in saklandigi ayni sahada tutulur - cunku union'un amaci

budur. Bir union ile, hafizada ayni yerde, degisik tip veriler

saklanabilmesini saglar. Bu durumda, "deger" in icine bir tamsayi

koyabilirsiniz, ve bu degeri iki parca halinde "ilk" ve "ikinci" isimli

degiskenler ile alabilirsiniz. Bu teknik genellikle veri bytelarini bir

araya getirip beraber okumak icin kullanilir, ornegin, bir mikroislemcinin

registerlerini beraber okumak icin.

 

Bir union'daki sahalara erismek, bir structure'un sahalarina erismege cok

benzer, ve bunu ornekten incelemeyi size birakiyoruz.

 

Bu program calistiginda cogu derleyici, veriler iki tane f ile baslar

gorunecektir. Bu da, heksadesimal ciktinin, karakter degiskeni integer'a

degistirmesi ve +/- bitini sola kaydirmasi yuzunden olur. Ekrana

gostermeden once "char" veri tiplerini "int" tiplerine degistirmek, "ff"

lere mani olacaktir. Bunu yapmak icin, iki yeni "int" tipi degisken

tanimlamaniz gerekecektir, ve onlara "char" tipi degisken degerleri

atamaniz gerekecektir.

 

Calistirdiginizda, verinin "int" olarak ve iki tane "char" olarak

yazildigini goreceksiniz. "char" tipi degiskenlerin sirasi

degistirilmistir, cunku hafizada bu sekilde saklanmaktadir. Bu konuyu

kendinize dert etmeyin, fakat incelemek isterseniz, cok ilginc bir konu

olabilir.

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

BIR UNION ORNEGI DAHA

 

UNION2.C:

================================================

#define OTO 1

#define TEKNE 2

#define UCAK 3

#define GEMI 4

 

main()

{

struct otomobil { /* bir otomobil icin structure */

int tekerlekler;

int camurluklar;

int kapilar;

};

 

typedef struct { /* bir gemi yada tekne icin structure */

int su_kesimi;

char boyu;

} TEKNEDEF;

 

struct {

char tasit; /* ne cins tasit ? */

int agirlik; /* tasitin gros agirligi */

union { /* tipe-bagimli bilgi */

struct otomobil oto; /* union'un birinci kismi */

TEKNEDEF tekne; /* union'un ikinci kismi */

struct {

char motorlar;

int kanat_acikligi;

} ucak; /* union'un 3uncu kismi */

TEKNEDEF ship; /* union'un 4uncu kismi */

} tasit_tip;

int deger; /* tasitin bin TL olarak degeri */

char sahibi[32]; /* sahibinin ismi */

} ford, sun_fish, piper_cub; /* 3 structure degiskeni */

 

/* birkac sahayi tanimlayalim */

 

ford.tasit = OTO;

ford.agirlik = 2742; /* deposu dolu iken */

ford.tasit_tip.oto.tekerlekler = 5; /* istepne dahil */

ford.tasit_tip.oto.kapilar = 2;

 

sun_fish.deger = 3742; /* trailer haric */

sun_fish.tasit_tip.tekne.boyu = 5;

 

piper_cub.tasit = UCAK;

piper_cub.tasit_tip.ucak.kanat_acikligi = 9;

 

if (ford.tasit == OTO) /* evet , oyle */

printf("Ford'un %d tekerlegi var.n",ford.tasit_tip.oto.tekerlekler);

 

if (piper_cub.tasit == OTO) /* hayir,degil */

printf("Ucagin %d tekerlegi var.n",piper_cub.tasit_tip.

oto.tekerlekler);

}

==============================================

 

Bu ornekte, union'larin cok rastlanilan bir kullanim tarzini goruyorsunuz.

Dusunun ki, bircok tip tasittan olusan bir veri bankasi (veri tabani)

olusturmak istiyoruz. Bir arabadaki pervane sayisi yada bir teknedeki

tekerlek sayisini koymak, komik olurdu. Verimli bir veri tabani olusturmak

icin, bir kismi her cins tasit icin degisik, bir kismi ayni tip kalan

verileri saklamaniz gerekecektir.

 

Burada, bir structure tanimliyoruz, ve bunun icine gidebilecek degisik

tiplere karar veriyoruz. Ilk once #definelarla, bazi sabitler

tanimliyoruz, daha sonra icindekilerin size hic te yabanci gelmeyecegi

"otomobil" isimli bir structure tanimliyoruz, fakat degisken

tanimlamiyoruz.

 

TYPEDEF KOMUTU

 

Daha sonra, "typedef" ile yeni bir cins veri tanimliyoruz. Bu da, "int"

yada "char" gibi kullanilabilecek tumuyle yeni bir tip tanimliyoruz.

Structure'un ismi olmadigini, fakat degisken tanimlanacagi yerde,

"TEKNEDEF" ismini goruyorsunuz. Artik, "TEKNEDEF" diye bir tipimiz vardir,

ve bununla istedigimiz heryerde bir structure tanimlayabiliriz. Bu komut,

degisken tanimlamasi yapmiyor, fakat sadece tipi tanimliyor.

 

Buyuk harf kullanmak sadece sahsi tercih icindir, fakat bir C standarti

degildir. Sadece, "typedef" i, bir degisken isiminden ayri tutmaktadir.

 

Daha once yarattigimiz parcalari kullanan buyuk kesime geldik. Bu

structure, 5 parcadan olusmustur, iki "tasit" ve "agirlik" isimli basit

degisken, bir union, ve "deger" ve "sahibi" isimli iki basit degisken

daha. Tabii ki, burada onemle bakmamiz gereken, union tanimlanmasidir.

 

Bakinca, bunun 4 parcadan olustugunu goreceksiniz. Ilk parcasi "oto"

isimli, ve daha once tanimladigimiz bir tipte olan degiskendir. Ikinci

kismi, "tekne" ismindedir, ve daha once tanimladigimiz "TEKNEDEF"

tipindedir. Ucuncu kesimi ise, "ucak" isimli, ve union icinde tanimlanan

bir structure'dur. Sonunda, union'un en son parcasi olan "gemi" isimli

degisken de "TEKNEDEF" tipindedir.

 

Umarim bu dordunun gosterilen 3 mettoddan biri ile tanimlanabilecegi,

sizin icin aciktir. Normalde, herhalde en "temiz" tanim, her birinin

"typedef" ile tanimlanmasi sayesinde olacaktir.

 

SIMDI NE OLDU?

 

Simdi, icine dort cins veri saklayabilecegimiz bir yapimiz var. Her

kayitin uzunlugu, en buyuk union'u tasiyan kayitin uzunlugunda olacaktir.

Bu durumda, birinci kesim, en buyugudur, cunku 3 tamsayi degiskeninden

olusmaktadir. Digerleri ise, bir karakter ve bir tamsayidan

olusmaktadirlar. Yani, bu union'un ilk parcasi, bu tipteki butun

structure'larin boyunu belirleyecektir. Elde edilen structure, her dort

tip veriden birini saklamasi icin kullanilabilir, fakat bu tip bir bir

degiskenin icinde neler saklandigini kontrol etmek, programcinin isidir.

"tasit" isimli degisken, orada ne tip bir tasit saklandigini belirtmek

icin kullanilmistir. Programin basindaki dort #define satiri, "tasit" in

icinde saklanabilecekleri belirtir.

 

Ortaya cikan yapinin kullanimini gostermek icin, birkac ornek de vardir.

Bazi degiskenlere degerler atanmis, birkac tanesinin degeri ekrana

yazilmistir.

 

Union'lar, hele yeni programlamaya baslayanlar tarafindan, cok SIK

kullanilmaz. Bazen rastlayabilirsiniz, ve ne ise yaradiklarini bilmenizde

fayda vardir. Su an icin detaylarini ogrenmenize luzum yoktur, ve bu

nedenle, bu ornekte fazla vakit harcamayin. Sayet bir gun saha tanimlari

degisen bir yapiya ihtiyaciniz olursa, o zaman ogrenebilirsiniz. Fakat

kendi igiliginiz icin, structure'lara alismaya bakin - onlar daha SIK

kullanilirlar.

 

ODEV

 

1. Icinde "isim" icin bir karakter dizisi, "ayaklar" icin bir tamsayi

degiskeni, ve "kollar" icin bir baska tamsayi degiskeni olan ISIMLI bir

structure tanimlayin. Bu structure ile, 6 elemanlik bir dizin tanimlayin.

Bu sahanin icine, degisik bilgiler atayin, ve ekrana suna benzer bir cikti

saglayin:

 

Bir insanin 2 kolu ve 2 ayagi vardir.

Bir kopegin 0 kolu ve 4 ayagi vardir.

Bir televizyonun 0 kolu ve 4 ayagi vardir.

Bir sandalyenin 2 kolu ve 4 ayagi vardir.

vs.

 

 

2. Birinci programi tekrar yazip, verileri ekrana yazmak icin bir

pointer'dan yararlanin.

 

--------------------------------------------------------------------------

 

DINAMIK YER ACMA

 

Dinamik yer acma, ilk karsilastiginizda korkutucu bir tanimdir, fakat

aslinda o kadar zor degildir. Su ana kadar kullandigimiz tum degiskenler,

statik degiskenler idiler. Yani, derleyici tarafindan, derleme yada link

etabinda kendilerine yer ayrilmisti. (Aslinda bazilari "otomatik"

degiskenler olduklarindan, derleyici tarafindan dinamik olarak yer

ayrilmisti, fakat bu bize gorunmuyordu). Dinamik degiskenler, program

yuklendiginde var olmayan, fakat gerektiginde kendilerine hafizada yer

tahsis edilen degiskenlerdir. Bu metod ile, diledigimiz kadar degiskeni

tanimlamak, kullanmak, ve baska degiskenlerin o sahayi kullanmasi icin,

o sahayi tekrar serbest birakabiliriz.

 

DINLIST.C:

=================================================

main()

{

struct hayvan {

char ismi[25];

char cinsi[25];

int yasi;

} *evcil1, *evcil2, *evcil3;

 

evcil1 = (struct hayvan *)malloc(sizeof(struct hayvan));

strcpy(evcil1->ismi,"General");

strcpy(evcil1->cinsi,"Karisik Birsey");

evcil1->yasi = 1;

 

evcil2 = evcil1; /* evcil2 simdi yukaridaki veri

yapisina karsilik geliyor */

 

evcil1 = (struct hayvan *)malloc(sizeof(struct hayvan));

strcpy(evcil1->ismi,"Bobi");

strcpy(evcil1->cinsi,"Labrador");

evcil1->yasi = 3;

 

evcil3 = (struct hayvan *)malloc(sizeof(struct hayvan));

strcpy(evcil3->ismi,"Kristal");

strcpy(evcil3->cinsi,"Alman Coban");

evcil3->yasi = 4;

 

/* Yukardaki bilgiyi yazalim */

 

printf("%s, bir %sdir ve %d yasindadir.n", evcil1->ismi,

evcil1->cinsi, evcil1->yasi);

 

printf("%s, bir %sdir ve %d yasindadir.n", evcil2->ismi,

evcil2->cinsi, evcil2->yasi);

 

printf("%s, bir %sdir ve %d yasindadir.n", evcil3->ismi,

evcil3->cinsi, evcil3->yasi);

 

evcil1 = evcil3; /* evcil1 simdi evcil3 un gosterdigi

yapiyi gosteriyor */

 

free(evcil3); /* bir structure'u siliyor */

free(evcil2); /* bu da bir baska structure'u siliyor */

/* free(evcil1); bu yapilamaz - niye? anlatacagim! */

}

==================================================

 

"hayvan" isimli bir structure tanimlama ile basliyoruz. Bu tanimladigimiz

tip ile bir degisken tanimlamiyoruz, sadece 3 tane pointer tanimliyoruz.

Bu programin dev***** da bakarsaniz, hicbir yerde bir degisken tanimina

rastlayamazsiniz. Guzel. Veriyi saklayabilecegimiz hicbir yer yok.

Elimizdeki yegane sey, 3 tane pointers dir. Birseyler yapabilmek icin,

degiskenler tanimlamamiz gerekli, o zaman dinamik olarak tanimlayalim.

 

DINAMIK DEGISKEN TANIMLAMAK

 

Programin ilk satiri, "evcil1" isimli pointer'a birsey atayarak 3

degiskenden olusan bir dinamik yapi tanimliyor. Programin kalbi, satirin

ortasinda gomulu bulunan "malloc" fonksiyonudur. Bu, baska bilgilere

ihtiyaci olan "hafiza ayir" fonksiyonudur. "malloc" fonksiyonu, normalde,

hafizanin "heap" denilen kesiminde, "n" karakter boyunda, ve karakter

tipinde bir yer ayiracaktir. "n", fonksiyona gecirilen yegane

parametredir. "n" hakkinda birazdan konusacagiz, fakat ilk once "heap":

 

HEAP NEDIR?

 

Her derleyicinin calisacak kodun boyu, kac degisken

kullanilabilecegi, kaynak kodun boyu gibi sinirlari vardir. IBM-PC ve

uyumlular icin bu sinir cogu derleyici icin 64K lik bir calisacak kod

boyudur. (Calisacak koddan kastim, ismi EXE yada COM ile biten

kutuklerdir.) Bunun sebebi, IBM-PC nin 64K lik segman boyuna sahip bir

mikroisleyiciye sahip olmasindandir. Daha "uzakta" yer alan veriye ise,

ozel erisme yontemleri gerektirmektedir. Programi kucuk ve verimli tutmak

icin, bu yontemler kullanilmamakta, ve program, cogu programlar icin

yeterli olan 64K lik bir sahaya sigmak zorunlulugundadir.

 

Heap sahasi, bu 64K lik sahanin disinda bulunan ve programlarin veri ve

degisken saklamak icin kullanilabilecekleri bir yerdir. Veriler ve

degiskenler, sistem tarafindan "malloc" cagirilinca heap'e konur. Sistem,

verinin nereye kondugunu takip eder. Istedigimizde, bir degiskeni tanimsiz

yaparak, heap de bosluklar yaratiriz. Sistem bu bosluklara, yeni "malloc"

tanimlari oldugunda baska veriler koyarak kullanir. Yani, heap'in yapisi

son derece dinamiktir - surekli degisir..

 

SEGMANLAR HAKKINDA

 

Daha pahalli derleyiciler, kullanmak istediginiz hafiza tipini secmenizi

saglarlar. Lattice yada Microsoft'un derleyicileri ile, program boyunun

64K nin altinda kalmasini, ve programin daha verimli calismasi ile

programin 640K sinirinda kalmasi, daha uzun adresleme metodu ile daha az

verimli calismasi arasinda bir secim yapabilirsiniz. Uzun adresleme,

segmanlar arasi erisimi gerektireceginden, biraz daha yavas calisan

programlara sebep olacaktir. Yavaslama, cogu programlar icin onemsiz

olacaktir.

 

Sayet bir programin kodu ve hafiza gereksinimi toplam 64K yi asmiyorsa, ve

stack'i kullanmiyorsa, bir .COM kutugu haline getirilebilir. Bir .COM

kutugu hafizanin bir kopyasi seklinde oldugu icin, cok hizli bir sekilde

yuklenebilir. Halbuki .EXE tipindeki bir kutugun adreslerinin hafizada

yeniden yerlestirilmesi gereklidir. Dolayisi ile ufak hafiza modeli, daha

hizli yuklenen programlar yaratabilir. Bunun hakkinda endiselenmeyin,

birkac programcinin endiselendigi ufak bir detaydir.

 

Dinamik tanimlama ile, verileri "heap" e saklamak mumkundur. Tabii, lokal

degiskenleri, ve indeks sayaclari tipindeki degisenleri heap de saklamak

istemezsiniz - sadece buyuk dizileri ve structure'lari..

 

Kucuk hafiza modelinde kalmaktan daha onemli birsey, bilgisayarin

hafizasinin sinirlarinda kalmaktir. Sayet programiniz cok buyuk birkac

saha tanimliyorsa, fakat bunlari ayni zamanda kullanmiyorsa, bir parcasini

dinamik olarak tanimlayip, kullanip, silebilirsiniz. Sonra, ayni sahayi

bir baska veri parcasi icin kullanabilirsiniz.

 

"malloc" A GERI DONUS

 

Umarim, "heap" hakkindaki parca, size "malloc" ile ne yaptigimizi

gostermistir. Sadece, sisteme kendisine bir parca hafiza verilmesini talep

edip, bu sahanin ilk elemanina (baslangicina) bir pointer dondurmektedir.

Parantezler arasinda gerekli olan yegane parametre, istenilen blok'un

boyudur. Bu programda, basinda tanimladigimiz structure'u saklayabilecek

bir yere ihtiyacimiz vardir. "sizeof", yeni bir fonksiyondur, en azindan

bize, ve parantezlerinin icindeki parametresinin boyunu byte cinsinden

dondurmektedir. Yani, "hayvan" structure'unun boyunu byte olarak

dondurmektedir. Bu deger "malloc" a dondurulur. Fonksiyonu cagirinc

Yoruma sekme
Diğer sitelerde paylaş

Katılın Görüşlerinizi Paylaşın

Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Eğer ÜYE iseniz, ileti gönderebilmek için HEMEN GİRİŞ YAPIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.

Misafir
Maalesef göndermek istediğiniz içerik izin vermediğimiz terimler içeriyor. Aşağıda belirginleştirdiğimiz terimleri lütfen tekrar düzenleyerek gönderiniz.
Bu başlığa cevap yaz

×   Zengin metin olarak yapıştırıldı..   Onun yerine sade metin olarak yapıştır

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Önceki içeriğiniz geri getirildi..   Editörü temizle

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Yeni Oluştur...

Önemli Bilgiler

Bu siteyi kullanmaya başladığınız anda kuralları kabul ediyorsunuz Kullanım Koşulu.