TANİA HAYDE

Yandık avazlarda, kavrulduk halkım Varıp Pir Sultanı, analım dedik Aşkın dolusuna, kanalım dedik Meydanda bir semah, dönelim dedik ***** tuzaklarda, vurulduk halkım.. Salyalı ağızlar, kirli yürekler Elde ateş, dilde Allahu-Ekber İnsan yakmak için, olmuş seferber İsli dumanlara, savrulduk halkım Yüzbin yobaz, bir Akarsu eder mi? Öldürülen, bu kaçıncı Nesimi, Özlem, Nurcan, Serpil, Belkız Gülsüm´ü Verdik, birer birer, kırıldık halkım Metin, Asaf, Behçet, Asım Bezirci, Menekşe, Sehergül, Gülender, İnci, Asuman, Yasemin, Erdal Ayrancı, Et kemik bir yerde, derildik halkım Hasret Gültekin´im, Serkan Doğan´ım Huriyem, Yeşim´im, özbe öz Özkan´ım İki Metin ölüm, Sait, Handan´ım Hep birlikte yan, yana serildik halkım Yandı özyurdun da, Özyurt Ahmet´im Kaynar ateşlerde Uğur Mehmet´im Güpe gündüz ışıktı, Güdüz Murat´ım Cem olduk güneşe, verildik halkım Muhlis´ine muhip olan, Muhibe´m Sulariden arda kalan Edibe´m Cümlesi insana derki, Kâbem Kanlı kefenlere sarıldık halkım Karınna Cuanna, Hollanda´lı can Yanın da Muammer Hakan ve Kenan Bin beterdi Sivas, Ol Kerbeladan Hüseyin´ce ölüp dirildik halkım Koray Kaya´m, onbirin de dal fidan Ahmet Öztürk ile adası alan Din için yakıldık 33 can Kara topraklara, karıldık halkım Madımak´ta yanan 33 can Artık her birisi bir Pir Sultan Hızır´ın dölleri yazsın bin ferman Gönnüller içinde yer aldık halkım Kızılgülüm, söz düşürse dilime Mızzrabım isyankâr, vurur telime Bir gün olup hesap sorsam zalime Yobazlar elinden zar olduk halkım Sivas’ta yitirdim, 33 goncaydı gülüm. Elimden aldı bak, ateşle ölüm. Bende dostlar ile, yere gömüldüm Çalardı sazım, söylerdi dilim Aldı onları aramızdan, ölüm.... PİR SULTANLAR ÖLMEZ ...... Dar gören, didar göre, ağıtlarımız umuda döne.... Hasan Hüseyin, “Kör olma da gör beni diyordu” Keşke kör olsaydık da görmeseydik. Sağır olsaydı kulaklarımız da işitmeseydik. Düşmeseydi o büyük utancın gölgesi bu ülkenin üstüne. Dönüşmeseydi Madımak denilen yer, yakılan insanlar büstüne. İnsanlarımız yakıldı diri diri. ve son olarak...... Belediye Başkanı'nın "Gazanız mübarek olsun" diyen sesi yankılandı hopörlörden.... 13 yıl önce birileri "İslam'da kin yoktur. İslam'dan insana zarar gelmez" diye konuşmalar yaparken başkaları da "Allah adına" Sivas'ta ateşe verilmiş bir oteli sarmış kimse kaçıp canını kurtaramasın diye "cihat" halindeydiler. Her 2 temmuz da kan sızıyor yananlardan... Oysa herkes bilmeli ki, bu Türkiye'nin utancıdır. Üzerine ne kadar film çekilse, ne kadar roman yazılsa, kaç ağıt yakılsa azdır. Ve sıkılarak boğulmaya çalışıldığı sürece bu yara yıllarca oluk oluk kanayacaktır İleti gönderme izni kaldırılan MOHİCAN'dan Gerici faşist yobazların tezgahında ve devletin gözetiminde; ogün insan kılığına bürünmüş binlerce gözü dönmüş çakal ağızlarından salyalar akıtarak diri diri yaktılar 33 aydın ve otelde görevli 2 canı 2 temmuz bu ülkenin alnına sürülmüş kara bir lekedir ve Utancıdır insanım diye sokakara çıkanların. Utancıdır Gözleri önünde insanlar yanarken dışarda tekbir getirerek alkışlayan yamyamları izleyen sözüm ona laikliğin bekcisi devlet kurumlarının, askerlerin Utancıdır O gün orada insanları yakanların avukatlığını yapanları bugün meclise taşıyanların... sivası unutmadık unutturmayacağız unutmak ihanettir Sen hic ateş`de semaha döndünmü...? Biz ateş`de semaha döndük... gerekirse yine döneriz... Ayrıca insanların diri diri devletin gözleri önünde yakıldığı Madımak Otelinin MÜZE olması talebi TBMM de reddedildi. Siyasi bir vurdumduymazlık örneği yine sergilendi AKP Hükümeti tarafından. Büyük çoğunluğu HAYIR oyu kullanan AKP ye şaşırmamak gerek.Ve bu katliam kadar utanç vericidir Madımak Otelinin Kebabçı dükkanı olarak kullanılması. AKP nin içinde gizlediği tercihlerin bilincindeyiz.Katiamı gerçekleştiren yobazların ideolojik tercihlerine EVET demektir bu çünkü. senin zihniyetinde olan tek bir kişinin bile bu katliamı kınayacağını zaten ummuyordum.Her ne olursa olsun insanların ölmesini hemde yanarak ölmesini böyle cümleler kurarak mutlu olduğunu göstermen YOBAZlığının GERİCİliğinin ne kadar İNSANLIK DIŞI biri olduğunu zaten gösteriyor. Birde çıkıp ben türk milliyetçisiyim demiyormusun. Milliyetçilik demek bu. İnsanların yanarak ölmesinden mutluluk duymak.Kesin bu yazını yazarken ağzından salyalar akıyordu 2 temmuz 1993 te binlercesinin ağzından aktığı gibi. Evet öğrenin arkadaşlar milliyetçilik ne demekmiş.... Bu başlık açılalı kaç gün olmuş sözüm ona her zaman insanlıktan söz eden gerici yobaz olmadığını savunan ve kendi görüşlerine saygı duyulmadığı için feryatlar koparan ve aynı saygının gösterilmesi gerektiğinde ortadan kaybolan bir çok forum üyesinin burada hiç bir iletisinin olmaması gerçekten çok ilginç.Sessiz kalmak bir nevi onaylamaktır ki bu konuyu görüpte lanetlemeyen en azından tasvip etmediğini söylemeyen kişiler gerçek düşüncelerini de bu şekilde ortaya koyuyorlar. NOT: gönderdiğim iletilerde düzeltme yapmak istediğim halde yapamıyorum.Ve ardı ardına ileti göndermek zorunda kalıyorum.Düzeltme butonu neden bu kadar çabuk kayboluyor.( bunu öneri ve eleştirilere taşıyabilirsiniz )

Kimilerine göre dünyaca ünlü bir şair, kimilerince “kartpostal şairi” ve kimilerince de aşklarıyla, sevdalarıyla ünlü bir şairdir Nazım Hikmet. Oysa Nazım Hikmet’i Nazım Hikmet yapan dahiyane yetenekte bir şair olmasıdır. Yaşamında da ölümünden sonra olduğu gibi bazen yere göğe sığdırılamamış bazen de yerin dibine batırılmıştır. Ama kim ne derse desin Nazım Hikmet eşsiz bir şair olarak yüreklerimizde yaşayacaktır. 1902’de doğdum doğduğum şehre dönmedim bir daha geriye dönmeyi sevmem üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim on dokuzumda Moskova’da komünist Üniversite öğrenciliği kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-Parti konukluğu ve on dördümden beri şairlik ederim kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir ben ayrılıkların kimi insan ezbere sayar yıldızların adını ben hasretlerin… 15 Ocak 1902’de Selanik’te doğan Nazım Hikmet, kendi Otobiyografi’sinde de söylediği gibi bir daha doğduğu şehre dönmemiş, dönememiştir. Kavgayla, mücadeleyle geçen koca bir ömür ona bu fırsatı tanımamıştır. Çocuk denecek yaşlarda şiirle ve resimle uğraşmaya başlamış, ama şiiri ve edebiyatı hiçbir zaman salt sanatsal bir uğraş olarak görmemiş, daima ezilenlerin, sömürülenlerin, haksızlığa karşı dövüşenlerin yanında yer almıştır. Yaşadığı hayata, hayatın getirdiklerine karşı tarafsız olmamış, toplumsal sorunlara karşı duyarlı olmayı, halkını ve ezilenleri aydınlatmayı bir görev olarak kabul etmiştir. Onun durduğu taraf, küçük-burjuva aydınların veya salt entelektüel kaygılarla “sanat” yapanların tarafı değil, tarih bilincine sahip ve fikirleri uğruna mücadeleye girenlerin tarafıdır. Şairim bir yıl yağan yağmur kadar şiir yazdım.. Fakat asıl şaheserime başlamak için Hafızı Kapital olmayı bekliyorum. Maalesef hayatının bu son yıllarında bürokrasinin entrikalarıyla uğraşmak zorunda kalmıştır. Gittikçe artan yurt özlemi ve bir şeyler yapamamanın verdiği acıyla eşi Vera’ya “Ülkemden ayrılmakla hata ettim. Halkının geleceği için mücadele eden insanın halkıyla canlı bir bağ içinde olması gerekir, ülke içinde mücadele etmesi gerekir. Bugün gerçekçi olan tek yol budur. Öldürülürdük. Fakat ne çıkar bundan? Birkaç yüz şiir daha az yazılmış, ne önemi var bunun?” diyecek, hiç değilse ölünce Anadolu’da bir köy mezarlığına gömülmesini isteyecektir: Yoldaşlar nasip olmazsa görmek o günü, Ölürsem kurtuluştan önce yani, Alıp götürün Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni. Yıllarca çektiği acılara, sıkıntılara, hasretliğe yiğitçe göğüs geren Nazım’ın kalbi, sonunda 3 Haziran 1963’te susar… “Oturuk, bacakları uzanık, kolları iki yanına düşük, gazete ve mektuplar önüne saçık, mavi gözleri yarı açık” bir halde bu mavi gözlü dev, hayata veda eder. Moskova’da Novo Deviçiye mezarlığına gömülür. Burası Çehov, Gogol, Mayakovski, Ostrovski gibi pek çok ünlü yazar ve şairin yattığı bir yerdir. Mezarına, üzerinde Nazım Hikmet’in kabartma figürü ve imzası bulunan kara mermerden bir anıt dikilir. Ve senin safında olmakla övündüm…

özellikle AKP çevrelerinde türbanla ilgili bir fetişleştirme, türbanı bir takıntı haline getirme hali mevcut. Başbakan'ın eşi, başka sorunları arka plana atıp türban meselesini takıntı haline getiriyor. Bu psikoloji sağlıklı değil... ANLAYANA......

nice 1 Mayıs larda savaşsız, sömürüsüz, eşitlikçi, özgürlükçü herkesin işi- aşı ve geleceğinin aydınlık olacağı bir dünya içinde yaşamak dileğiyle YAŞASIN 1 MAYIS !!!

deli adam sefere filan çıkmadığı zaman heralde ne yapsam ne yapsam diye düşünmüş hiç biri cesur değilmiş bence metehanı aradan çıkarmak gerekirmiş

albayrak kardeşler___muhabbet bağında

senmişşş_sinnn anladık ama kimsiniz, kimlerden-siniz, nesiniz, nerelerden-sinizzzzz

ÇEMŞİT Yıkık bir saray bu dünya dedikleri Gece ve gündüz atlarının durak yeri Yüz Çemşit'ten arta kalmış bir dünya bu Yüz Behram kendinin sanmış bu gökleri ÖMER HAYYAM

şu bembeyaz güzelim sahifelere güzelim güzelim yazıları yazan ''NAZAN ÖZKAN iftiharla sunarrrrr'' tarzı yazılarını okumayı seviyorum. saygılar :

kopan bir ipi tekrar bağlarsan ne kadar sağlam olur hadi sağlam oldu diyelim inanalım buna ama kopan ve bağlanan yer belli olur her zaman bu da kimsenin hoşuna gitmez sürekli batar göze en iyisi bittiyse bitti demek arkadaşım boşverrrr

bunu sevdim

resimler harika

konuşun soytarılar çalgılar susun daha bitmedi açlar salınır o eski sularda cüzzam yalnızlığı kirliliklerin gözün gözü sömürdüğü topraklarda ayıp ve kara şimdi çoktaaan terekesi o serüven kahramanlığın o bezirgan mutluluk balık tutar şimdi mor kuytularda HASAN HÜSEYİN KORKMAZGİL

VUSLAT Bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar, Ömrün bütün ikbalini vuslatta duyanlar, Bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamanı, Görmezler ufuklarda, şafak soktuğu ani... Gördükleri Rusya ezeli bahçedir aşka; Her mevsimi bir yaz ve esen rüzgarı başka. Bülbülden o eğlencede feryada işitilmez; gül solmayı; mehtaba, azalıp gitmeyi bilmez... gök kubbesi her lahza, bütün gözlere mavi... Zenginler o cennette fakirlerle müsavi; Sevdaları hülyalı havuzlarda serinler, Sonsuz gibi, bir fıskiye ahengini dinler. Bir ruh, o derin bahçede bir defa yasarsa Boynunda Onun kolları, koynunda O varsa, Dalmışsa Onun saclarının rayihasiyle, Sevmekteki efsunu duyar her nefesiyle. Yıldızları, boydan boya doğmuş gibi, varlık Bir mucize halinde o gözlerdendir artık. Kanmaz, en uzun buseye, öptükçe susuzdur Zira, susatan zevk, o dudaklardaki tuzdur. İnsan ne yaratmışsa yaratmıştır o tuzdan... Bir sır gibidir azcık ilah olduğumuzdan. Onlar ki bu güller tutuşan bahçededirler. Bir gün nereden hangi tesadüfle gelirler? Aşk, onları sevkettigi günlerde, kaderden rüzgar gibi bir sevk alır, oldukları yerden. Geldikleri yol, Ömrün ışıktan yoludur o! Alemde bir aksam ne semavi koşudur o! Dört atlı o gerdune, gelirken dolu dizgin, Sevmiş iki ruh ufku görürler daha engin, Simaları her lahza parıldar bu zefirle; gök, her tarafından, donanır mes'alerle! Bir uykuyu cananla beraber uyuyanlar, Varlıkta bütün zevki o cennette duyanlar Dünyayı unutmuş bulunurken o sularda, -Zalim saat ihmal edilen vakti çalar da- Bir an uyanırlarsa leziz uykulardan, Baştanbaşa, herler kesilir kapkara, zindan... Bir faciadır böyle bir alemde uyanmak... Günden güne, hicranla bunalmış gibi, yanmak... Ey tali! ölümden ne beterdir bu karanlık! Ey Aşk! O gönüller sana mal oldular artık! Ey vuslat! O asıkları efsuna Rafet! Ey tatlı ve ulvi gece! yıllarca devam et! YAHYA KEMAL BEYATLI

NE DİYE/bil-irim Kİİİİ saygılar fanlarından biri