Bazen dur durak bilmeden
Ağlasa da gözlerim
Nerde susması gerektiğini çok iyi biliyor
Bazen uğrunda ölürcesine sevse de kalbim
Aklım hepsi gelip geçecek diyor
Can ım gidenlerin arkasından yansada
Yüreğim bir gün geri gelecek diye
Hep ümit ediyor
Ama büyüdükçe görüyorumki
Hepsi yalan
Ne gidenler dönüyor
Ne kalanlar kıymet biliyor
ama yine de yüreğim unutmuyor
ben doğrularımla başa çıkamazken
yüreğim yanlışlara doğru sürükleniyor
ben kaçtıkça aşk hep bir yerlerde karşıma çıkıyor
ben sevmiyorum desem de yüreğim hiç söz dinlemiyor
ben kocaman bir çocuk gibiyim
o kocaman çocuk yüreğine söz geçiremiyor
yanlışlara doğru bilinmezliklere doğru kaçtıkça sürükleniyor
yüreğimin bir dosta ihtiyacı var
kendini bilen ama asla gelmeyen
yerini yurdunu bilmediği bir dostu
o benim yerimi biliyor da kapımı çalmıyor bir türlü
oysa o kadar ihtiyacım var ki
onun sevgisine beni dinlemesine
omzuna yaslanıp içimi dökmem gerek
yoksa ben kendi omuzumdaki bu yükle
batıcam çıkamayacağım bir bataklığa saplanıp kalıcam
başımın omzuna,
dertlerim bulacağın çözümlere
ve içimdeki bu küçük kızın sana ihtiyacı var
hayattaki ilk dostumm
senden önce dinleyenim yoktu
senden sonrada olmadı
ve sen biliyorsunki
benim çok derdim var
her gün ayrı bir terane
her gün başka bir dert
ve ben bunları içimde tutarsam ölürüm
hatırlarmısın "içindeki bütün öfkeyi kimse yoksa bile dağlara tepelere
kuşlara böceklere haykır biri elbet duyar sesini
ve bana haber ederler dostun darda git yetiş ona.
ben duyar feryadını gelirim sana koşa koşa
yanında olurum o anda
sen yeter ki bağır çağır dök içindeki bütün öfkeyi
dök ki rahatla
yoksa bu öfke seni mahvfeder
benide senden önce toprağa gömer
sakın dökme gözyaşlarını benden habersiz
gözyaşların bırak omzuma aksın
sabret azıcık yetişirim ben sana
bu gün olmasa da yarın
yarın olmasa da elbet başka bir gün
sen yeter ki dök içindeki bütün öfkeyi
ben sana gelirim koşa koşa ""
sözünü tutmadın be dostum
oysa ben seni ne kadar bekledim
oysa ne kadar haykırdım duy sesimi gel diye
ihtiyacım var sana
herşeyden çok herşeyden fazla
sana ihtiyacım var dostum sesimi duymasanda
sela okunurken duyarsan adımı
bir camii avlusunda
bir dua oku bana
bir fatiha çok görme seni çok seven
seni çok özleyen
seni hep bekleyen
ve senden başka kimseyi içini dökemeyen bu dostun dostuna ihtiyacı
var duy sesimi yetiş feryadıma
feryadıma yetişemesende
tabutumun ucundan tut
elin son kez değsin yüreğime
hiç gelmesen de
mezarımın başına gel bir kerecik
ben görürüm seni bu bile bana yeter
şimdi kim bilir sen ne haldesin
senin de ihtiyacın var bana bilirim
yüreğim sıkışıyor bazen
sebepsiz yok yere
içimde bir yerlerde yokluğunu hissediyorum
canım daha bir acıyor
yoksa seninde mi başın dertte
senin de dostuna mı ihtiyacın var yoksa
can dostummm
bana hiç birşey söylemden gittin uzaklara çok uzaklara
ne bir adres ne bir telefon
hiç bir şey yok elimde
dua ediyorum duy sesimi gel diye
ama hiç gelmiyorsunn
ben özlüyorum ağlıyorum
sen hiç duymuyorsunn
ben seni bekliyorum ağlamqk içimi dökmek için ama hiç GELMİYORSUNNN
