"Turklerden daha faziletli bir toplum gormedim. Oyuna ve eglenceye vakitleri yoktur. (...) Yemeklerini cabuk ve konusmaksizin yerler. Yemek isteyen kim varsa; tanidik, yabanci ayrilmaz, sofraya cagrilir. (...) Askerler dahil sehirde silah tasimak yasaktir. Duello bilmezler; dovusmeyi medeni terbiyeden mahrumiyet sayarlar. Arada kavga edenler cikar; fakat kavgayi devam ettirmeleri mumkun degildir; ilk gorenler derhal mudahale edip sustururlar. Zaten sehirlerde buyuk sukunet vardir. Kumar ve ickinin dinlerinde yasak olmasi kavga cikmamasinin sebeplerindendir. Ama icki icen, esrar ceken Turklere tesaduf edilir; cogu sosyal durumlarini bu sebeple kaybetmislerdir. Karaborsa ve tefecilik gunah ve mechuldur. (Cristobal de Villalon, s. 160-161 )"
"Bundan baska sunu soylemek istiyorum ki Turkler bir satoyu veya kaleyi aldiklari zaman her seyi ve resimleri bulduklari gibi aynen birakiyorlar, onlari tahrip etmek gibi bir adetleri asla yoktur. (Belon, s. 90)"
Turkler iyi niyetli insanlardir. Birbirlerine baglidirlar. Birbirlerine iyilik yapmaktan hoslanirlar. Bunlari Tanri'nin serefi icin yaziyorum; yoksa Turklerin bizim imanimizin disinda kaldiklarini biliyorum. (...) Turkler sozlerinin esiridirler. Ancak olu bir Turk sozunu tutmayabilir. Samimi ve sadik insanlardir. (Bertrandon de la Broquière
"Isteyen Turk, gerek cuma, gerekse bayram namazinda, cami icinde veya avlusunda, cemaat ortasinda, dusmani kim ise ondan af diler. Affi yas ve makamca kucuk olan ister. Muhatabi, kesin sekilde ve cemaat onunde affettigini soylemeye mecburdur. Sonra elini opturur ve kucaklasirlar. Bir kere barismis olan iki dusman, eski anlasmazliklarindan dolayi birbirlerine kotuluk edemezler. Boyle bir seye cesaret eden kisi, hem toplumla, hem Allah'la alay etmis sayilir ve lanetlenir; fena muamele gorur, kendisine inanilmaz. (Villamont, s. 252) "
