Olmayacak sanıyordum. Beceremeyiz. Bunca yıldır, tekil seslerin dışında sesi çıkmayan insanlar gurubuyduk. Çoğumuz duyarsızdık. Bir çoğumuzda “beylik laflar edip” kendi sırça köşklerine çekilmişlerdi. Her şeyden memnundular. Ortak fikir daha da can yakıcıydı: “Dur bakalım, bu kadar tez canlı olma, çözülür.” Zaman hep tersine işleyince, halkalar daralınca, canlar yanmaya başlayınca sonunda oldu. Biriken enerji ortaya çıkmak için mutlak bir gedik buluyor. Gedik yoksa yaratıyor. Sistemin bilinçli saldırıları üst üste gelip bastırınca tekil sesler birlikte olmaya karar verdi. Türkiye tiyatro tarihinde bir ilk gerçekleşti: Meslek alanımızın örgütlü olan yaratıcıları, 26 Mart Pazartesi bir araya geliyorlar.
“Türkiye tiyatrosu direniyor” başlıklı çağrı metni, umulanın ötesinde destek buldu. Alanımızda söz sahibi, on bir kurum ve kuruluş söyleyecek sözleri için buluşuyorlar. Ülkemizin dört bir yanından tiyatro yaratıcıları İstanbul’a gelmeye hazırlanıyorlar. Sesimizin gür çıkması konusundaki ortak kanının içimizi yeşerttiğini söylemek doğru olur. Kendi çıkarları için bile mücadele geleneği olmayan bir temel sanat alanından, azımsanmayacak bir çoğul ses yükseliyor.
Ülkemin yaşadığı kaotik sürecin içinden, çok daha önceleri sıyrılıp gelmesi gereken bu alan aslında geç kalmıştır. Sorunlar böylesi kapkara yumak halini almadan, orta çıkmayı becerebilmeliydi. İnsanlık tarihinin yaşadığı en amansız emperyalist kuşatmalar yıllarındayız. Bu alan, hiçbir emperyalist saldırıdan korkmadığını, sanatın korkakların işi olmadığını ilan etmeliydi. Kesilen her ağaç, yanan her orman, kıyılan her can replik replik canımızı yakıyor demeliydik. Üç kapı, üç kilit, ölüme yatmak, işkenceler, düşüncelerin önündeki karartı, faşizm, dinci gericilik replik replik, tiradlar dolusu haykırılmalıydı. Emperyalist kuşatmanın her adımının izi sürülmeliydi. Sokakta kan varken konuşmalıydık, insanlar ateşe atılırken konuşmalıydık, yazarlar kurşuna dizilirken, oyunlar yasaklanırken, kitaplar yakılırken, filmler sansürlenirken, ceza evleri tıka basa doldurulurken susmamalıydık. Özelleştirmelerle, ülke satışa çıkartılırken bağırmalıydık. AB’nin yalanlarına inanmadığımızı, ABD’nin kulu kölesi olmayacağımızı önce biz söylemeliydik. Özgürleşmeliydik.
Bu geç kamışlık duygusu fena sarıyor insanın içini. Düşünsenize, ülkemde onlarca yaratıcısı olan, yüzlerce guruptan oluşmuş tiyatrolar var ama ortak tek bir metinleri bile yok. Oysa yeryüzünde ortak yapılan en önemli sanat alanından söz ediyoruz. Bunu da aşmanın ilk adımlarını atmaya çabalıyoruz. Orta Oyuncular ile Nazım Oyuncuları’nın ortaklaşa kaleme aldığı metin önemli bir yanıt gördü. En önemli tiyatro gurupları ve kurumları imzalarını koydular. Karşı bildiri kendine onlarca dost buldu. Bir kez daha anlıyoruz ki, gerçek hiçbir zaman yalnız değildir.
Bu satırların okuyucuları, eğer 26 Mart Pazartesi İstanbul’da iseniz ve de sabah on bir otuz gibi AKM’nin önünden size doğru gelen aryalar, şiirler, şarkılar duyarsanız kulak verin. Türkiye tiyatrosunun başını kaldırdığına, sanatın sanatçının korkak olmadığına tanıklık etmek istiyorsanız elinizi uzatmanız yetecektir.
soL’un bana tanığı bu yazı alanını böylesi değerlendirmek ne kadar doğru, doğrusu tartamıyorum, ama ben de bir ilki gerçekleştirerek bu yazıyı size sözünü ettiğim bu etkinliğin duyurusu ile karşı bildiriyi yayımlayarak bitirmek istiyorum.
Türkiye tiyatrosu direniyor
Biz tiyatro oyuncuları ve yaratıcıları açısından, 27 Mart 2007 her yıl olduğundan daha sorunlu bir tarihtir.
Mesleğimize ve sanat kurumlarımıza karşı yürütülen sistemli saldırılardan korkmuyoruz.
Seyircilerimizi; oyunlarımıza, danslarımıza, şiirlerimize ve şarkılarımıza eşlik etmeye ve birlikte yanıt oluşturmaya davet ediyoruz.
26 Mart 2007 Pazartesi günü, saat 11.30’da Taksim AKM önünde söyleyecek sözümüz var.
KARANLIĞA KARŞI SANAT CEPHESİ BULUŞUYOR
Çağrı Yapan Kültür - Sanat Kurumları:
TOMEB (Tiyatro Oyuncuları Meslek Birliği)
TOBAV GENEL MERKEZİ ( Devlet Tiyatroları; Opera ve Balesi Çalışanları Vakfı)
NAZIM HİKMET KÜLTÜR MERKEZİ
KÜLTÜR SANAT - SEN ( İstanbul Şubesi)
DETİS (Devlet Tiyatrosu Sanatçıları Derneği)
OYÇED (Oyun Yazarları ve Çevirmenleri Derneği)
İŞTİSAN (İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları Sanatçıları Derneği)
ÇOGED (Çocuk ve Gençlik Tiyatroları Derneği)
ULUSLARARASI TİYATRO ELEŞTİRMENLERİ BİRLİĞİ (AİTC) TÜRKİYE GENEL MERKEZİ (TEB)
GENÇLİK TİYATROLARI OLUŞUMU
OPERA KLUP
Dünya Tiyatro Günü Karşı Bildirisi
27 Mart, tiyatrocular için bir bayram günü değildir. Pazartesiye denk gelirse tiyatrocuların tatil günüdür, tiyatro kapalıdır.
Tiyatroyu unutmuş kalabalığa onu hatırlatmak, bildirilerle tiyatronun altını çizmek için düşünülmüş bir gündür. Her yıl evrensel bir bildiri ve ulusal bildiriler yayınlanır. Evrensel bildiri tiyatronun erdemini, değerini ve olmazsa olmazlığını dile getirir. Ulusal bildiriler de evrenselden geri kalmamak derdiyle ülke tiyatrosunun sorunlarına pek değinmez.
27 Mart 2007’de Türkiye tiyatrosunun bildirisi farklı olmak zorundadır.
Tiyatromuzun başına örülen çorabın farkında mısınız?
Geçtiğimiz tiyatro mevsimi sonunda, Devlet Tiyatrosu Genel Müdürü Lemi Bilgin’in görevden alınmasının ardından özel tiyatrolara yapılan yardımın ortadan kaldırılması, İstanbul Şehir Tiyatroları’nın bilet fiyatlarının 1 lira 50 kuruş gibi fiyatlara indirilmesi, özel tiyatroların turnelerde sembolik bir kira ödeyerek oynadığı devlete ait salonların kiralarının fahiş fiyatlara çıkarılması, yasaklanan oyunlar birbirini izleyen halkalar. Devlet Tiyatrosu ve Şehir Tiyatrolarında yaşananlarsa, akıl alır bir aymazlıktır. Sistem bu kurumları gözden çıkarmıştır. Yeni yasalar hazırlatarak sözcüklerimizi ezip, yok etmeyi hesaplıyorlar.
Bunlara başka halkalar da eklendiğinde, özel tiyatrolar bir bir kapanacak, kurum tiyatroları çökertilecek ve son halka ilk halkayla birleşince, birileri tesbih çekecek.
Amaç açıktır; ya siyasi iktidarın yani emperyalizmin dümen suyunda tiyatro yapılacak ya da gereği yapılacak. Yağma yok! Tiyatro başı dik ve onurlu yoluna devam edecektir. Tiyatroda neyin nasıl yapılacağına tiyatrocular karar verir.
Bugün 27 Mart 2007 Dünya Tiyatro Günü. Dünya ve ülkemiz üzerinde oynanan kirli oyunların farkındayız. Bizler, perdelerimizi her zamankinden daha çok bağımsızlık için, eşitlik için, özgürlük için açacağız. Seslerimiz uçuşup gitse de, sözcüklerimiz bilenip kalacak yeryüzünde. Sahnelerimiz barışın ve kardeşliğin çiçek bahçesi olacak.
Ülkemizde, tiyatroya savaş açmış bir anlayış iktidardadır.
Savaş karşılıklıdır.
Türkiye tiyatrocuları direnecektir.
Yalnız olmadığımızı biliyoruz.
İzleyiciler, halkaları birleştirip tesbih etme telaşını fark ettiğinde direnişe katılacaktır.
Yaşasın direnen Türkiye Tiyatrosu!
ORTA OYUNCULAR - NÂZIM OYUNCULARI - DOSTLAR TİYATROSU-AST(Ankara Sanat Tiyatrosu) TOBAV (Genel Merkez) - TOMB (Tiyatro oyuncuları meslek birliği) - TİYATRO TİYATRO DERGİSİ - TİYATRAL İSTANBUL - SEMAVER KUMPANYA – TİYATRO Z - DON KİŞOT TİYATRO - BİZİM TİYATRO - NAZIM HİKMET KÜLTÜR MERKEZİ - OYÇED(Oyun Yazarları ve Çevirmenleri Derneği)TİYATRO ALKIŞ - MASK-KARA TİYATROSU - TİYATRO SİMURG - TİYATRO KARŞI KIYI - BEYAZ TEBEŞİR TİYATROSU - DENEME OYUNCULARI(İstanbul) - DENEME OYUNCULARI(Ankara) - SINIR TANIMAYAN OYUNCULAR - BEYAZ TEBEŞİR TİYATROSU-İŞTİSAN –OYÇED-TOBAV(İİst.Şub.)
Bu bildiriye imza koymak isteyen tüm tiyatrolar ve meslek kuruluşları,
[email protected] ile bağlantı kurabilirler.
http://www.sol.org.tr/index.php?yazino=9092 'dan alintidir...
