Benimki bir düşünce sadece, biz sanattan nasıl bu kadar uzaklaştık? Her birimizde aynı eksikliği görüyorum. Başta kendimde olmak üzere. Bir dünya klasiğimiz yok mesela, bir dünya klasik müzik piyanistimiz var Fazıl Say. Ama onuda dövmediğimiz kaldı. Bizim toplum olarak bu saldırgan yanımızın altında yatan en önemli neden sanat yoksunluğudur.

 

Çünkü sanat insanı meşgul eder, eğitir ve olgunlaştırır. Kaslarından daha çok beynin çalışır. Daha çok düşünür daha az konuşursun. Hayata dair soruların artar, seni ve toplumu olumluya dönüştürür.

 

 

Sanat Türkiye'de elitistlerin elinde bir hobi gibi duruyor. Kendi öz kaynaklarımızı beslemiyoruz ve onlardan beslenmiyoruz.

 

Dünyada sanatsal yaratıcılık konusunda kendini tekrar etmeye başladı son yüzyılın teknoloji işgali ile birlikte gelen bir girdap. Ancak biz çok uzun zamandır sanatı belli kısır alanlara hapsetmekten başka şey yapmamışız.

 

Çocukken bir hayalim vardı, çok ünlü bir jimlastikçi olmayı istiyordum. Bunun için çok uygun bir fiziksel yapımda vardı, çok esnektim ancak ne yazık ki ülkemde bu benim için sadece bir hayal olarak kalmak zorundaydı buna ne sosyal imkan vardı ne de başka bir imkan.

 

Bir sporcu olamadım.

 

Bir ara gitar çalmaya heveslendim ama oda sadece heves olarak kaldı. Yani bende genelimiz gibi sanatı bir izleyici, dinleyici olarak yaşamaya çalıştım.

 

Bir sanatçı olamadım.

 

Şimdi biz büyüdük ama çocuklarımız oldu, aynı imkansızlıklar onlar içinde ne yazık ki devam ediyor.

 

Ve şimdi düşünüyorum, biz sanattan neden bu kadar yoksunuz?

Onu neden bu kadar hafife alıyoruz?

Hayat bizim için çalışmak, kazanmak ve temel ihtiyaçlarımızı karşılamaktan öteye neden geçemiyor?

 

Bu bizim tercihimiz mi? Bilmiyorum.

 

Bizi korkunç müziklere, (aslında onlara müzik demek haksızlık gürültü demek daha doğru) kötü bestelere, berbat filmlere, sanattan kopuk felsefesi olmayan gösterilere mahkum eden ne?

 

Yoksa yeterince olgunlaşamamızın asıl nedeni ruhumuzu doyuramamış olmamız mı?

 

Sağlıcakla ama en çokta sanatla.

 

http://www.gaziantephaberler.com/sibel-onbasioglu&sanat-mahrumiyeti-yazisi-6071.html