Ahlak,insanın genel olarak toplumsal konumlanışını,yaşama bakışını,insan ve çevresiyle olan ilişkilerindeki değerlerini;kısacası yaşama karşı duruşunu belirleyen bir öze sahiptir.Ahlakı insandan ve insanın yaşama karşı duruşundan bağımsız olarak ,ideolojiler üstü görmek olanak dışıdır.Ya da böyle ele alınması bilimsel,tutarlı ve doğru değildir.

İnsanı insan yapan değerlerin insan merkezli ve toplumsal olarak duruşunun ifadesidir ahlak.Doğruluk,dürüstlük,namusluluk,onurluluk,hak ve hukuk bilirlik,sorumluluk duygusu,paylaşımcılık,insana özgü ve insanca yaşama uygun duruş,sosyal-kültürel anlamda toplumsallığı öne çıkaran bakış açısı vs gibi özellikler iyi ahlaklı,iyi insan olmayı tarif eder genel olarak..Yukarıdakileri çoğaltmak ve uzatmak olanaklıdır.Ama öz aynıdır.

Birey olarak insanı toplumdan ayrı,kopuk ve bağımsız ele almak nasıl insanın yaşamaması ile eş anlamlı ise;birey olarak insanın yaşamının anlamı elbette ve kesinlikle toplumsallığı ile belirlenir.İnsanı yaşamda varlığı ile anlamlı kılan toplumdur,toplumsallığıdır.

Ahlakı;sınıfsal özünden bağımsız;ekonomik-siyasal toplumsal yapıdan azade değerlendirmek kesinlikle aldatıcıdır.Yukarıdaki tanım sınıfsal özü ile birlikte ele alınmadığı sürece ,soyut-yaşamın gerçeğinden uzak sadece felsefi bir tanım olarak göreli bir kavram olarak kalacaktır,kalmaya da mahkumdur.Oysa bireyler veya toplumlar içine doğdukları ya da varlıklarını sürdürdükleri ekonomik-siyasal sistemin birer parçalarıdırlar.Doğal olarak ta sistem insanların siyasal-sosyal-kültürel-insani-felsefi bakışlarını belirlemektedir.

Felsefi ve toplumsal olarak,ekonomik alt yapı sistemin üst yapısı olarak bilinen siyaset,kültür,sosyal ilişkiler,üretim ilişkileri,insan ve insana özgü her şeyi etkilemek ve belirlemektedir.Sınıflı toplumlarda,egemen-hakim olan sınıf ekonomik-siyasal-sosyal çıkarlarını sürdürmek için kendisi dışındaki sınıfları kaçınılmaz olarak yukarda ifade ettiğimiz alanlarda da şekillendirmek ve sisteme bağlamak zorundadırlar.Bu ikili ilişkiyi doğru kuramazlar ise,sistemlerinin devamlılığını sağlayamazlar.

Sınıflı toplumların ezen-ezilen,sömüren-sömürülen ilişkisi bağlamında sonuncusu olan kapitalizmde de durum aynen böyledir.(Sınıflı toplumların aslında sonuncusu komünizmin birinci aşaması olan sosyalizmdir.Ama sosyalizmi ezen-ezilen,sömüren-sömürülen ilişkisi bağlamında ele alınmayacağı ön kabulünden kaynaklı ve de sosyalizmi sadece bir geçiş aşaması olarak görüldüğünden dolayı kapsam dışında tuttuğumuz belirtmeliyiz.)Kapitalizm;her şeyi para-kar ve çıkar hırsına bağlı olarak ele aldığından bunun toplumsal ahlaki boyutta bireycilik-bencillik-çıkarcılık-insan özgü olan her şeye yabanlaşma,hak ve hukuk tanımama,her şeyi ve her olguyu kendi merkezli olarak tanımlama vs olarak yansıması kaçınılmazdır.Şöyle bir çevreye göz atmak bile bunun net örneklerini görmek için yeter de artar bile...

Kapitalist ahlak anlayışı,tam bir ahlaksızlıktır esasta.İnsana özgü olan ne varsa ona düşmanlıktır.Ki bu ahlaksızlığı derinleştirip her şey yabancı insanı ürettiği ve de toplumsal-siyasal-ekonomik alternatifi olan komünizm zayıftır ki;ömrünü bir o kadar uzatmıştır ve hala ciddi sarsıntılara uğramadan en azında şimdilik yoluna devam etmektedir.

Bu ahlaksızlığın karşısına tam tersine ,sosyalist-komünist devrimci bir ahlaki özle ve de ideolojik duruşla karşı çıkmak,durmak,mücadele etmek;içselleştirmek ve yaşamak;ciddi bir iradi duruşu ,kararlılığı,her açıdan insana özgü değerleri egemen alan bir anlayışı zorunlu kılmaktadır.

Sosyalizm(komünizmin birinci aşaması olarak) kendisinden önceki sistemler ya da toplumsal düzenler gibi kapitalizmin bağrında doğup,büyüyüp,gelişip sonra da iktidarı fethetmez.Tam tersine;sosyalizmin kurucu sınıfı kapitalizmde ortaya çıkmasına rağmen,iktidarın fethiyle birlikte yukardan aşağıya kurulan bir sistemdir sosyalizm.Bu anlamıyla siyasal-sosyal-kültürel üst yapı elemanlarından başlayarak,ekonomik alt yapı kurulacaktır.Bu anlamda,komünist devrimci ahlak ve ya kısaca insanlık düzeninin insana özgü her şeyinin nüveleri,sınıfın siyasal örgütünün,tek tek militanlarının ve de giderek genel olarak tün sınıfın egemen yaşam biçimi haline getirilmelidir.

Kapitalizmin doğal sonucu olan yabancılaşmaya,insanı insan olmaktan çıkaran tüm ahlaksız dayatmalara,ahlaksızlığı yücelten yapılanmaya karşı komünist devrimci tutarlılık,kararlılık ile ideolojik ve pratik mücadeleyi keskinleştirmek gereklidir.Esasen kapitalizmi ayakta tutan bu temel ideolojik hakimiyetin dayandığı güçlü yerdir.Zira kapitalizm bunu iyi bilip kavradığındandır ki,milyarlarca doları bu ideolojik hegemonya uğruna -basın-yayın-TV-sanal alem-sanal yaşam-futbol,ahlaki-sosyal-kültürel yozlaşma araçlarına aktarmakta ve harcamaktadır.Kapitalizmin dibi belirsiz ahlaksızlık çukurunda debelenenlere ışık,sadece insanlık düzeni olan komünizmin yüce ideallerinde,yaşam biçiminde,ideolojik-teorik-politik-sosyal ve kültürel yapısında vardır.

Bütün sorun,komünist devrimcilerin çelikten iradeleriyle bütünleşmiş,bilimsel inançla kuşanılmış,tümüyle insani değerleri rehber edinip yaşam tarzı haline getirmişlerin ,geleceğin temsilcisi olan sınıfı örgütleyip mücadeleye sevk etmesi ve sosyalizmi elle avuçla tutulur bir gerçek haline getirmesindedir.Sınıfın burjuva hakim kültüründen kopartılıp,kendisi için sınıf olmasının sağlanmasındadır.Bunun için ideolojik ve teorik mücadelenin yükseltilmesi,pratik mücadele ile bağlarının doğru kurulup yaşama geçirilmesi temel zorunluluktur.

Komünist devrimci ahlak,bir yaşam biçimidir.İnsani olan her tür değerin yaşamda karşılığını bulup cisimleşmesidir.Dipsiz çukurların karşısında,yüce dağlar bulunmaktadır.Tünelin ucundaki ışık komünist devrimin yol gösterici feneridir.Her türden yozlaşmaya,yabancılaşmaya ,insandan uzak ahlaksızlık ve düşkünlüğe karşı;topyekun mücadele bayrağını taşımak ve bu bayrak altında birleşmek varlık ile yokluk sorunudur.Sosyalizm ve insanlık düzeni olan komünizm bir ütopya değ ilidir.Bu yolda görev herkesindir.Hep birlikte ideolojik ve pratik mücadeleyi yükseltelim..