Bazen dur durak bilmeden

Ağlasa da gözlerim

Nerde susması gerektiğini çok iyi biliyor

Bazen uğrunda ölürcesine sevse de kalbim

Aklım hepsi gelip geçecek diyor

Can ım gidenlerin arkasından yansada

Yüreğim bir gün geri gelecek diye

Hep ümit ediyor

Ama büyüdükçe görüyorumki

Hepsi yalan

Ne gidenler dönüyor

Ne kalanlar kıymet biliyor

ama yine de yüreğim unutmuyor

ben doğrularımla başa çıkamazken

yüreğim yanlışlara doğru sürükleniyor

ben kaçtıkça aşk hep bir yerlerde karşıma çıkıyor

ben sevmiyorum desem de yüreğim hiç söz dinlemiyor

ben kocaman bir çocuk gibiyim

o kocaman çocuk yüreğine söz geçiremiyor

yanlışlara doğru bilinmezliklere doğru kaçtıkça sürükleniyor

yüreğimin bir dosta ihtiyacı var

kendini bilen ama asla gelmeyen

yerini yurdunu bilmediği bir dostu

o benim yerimi biliyor da kapımı çalmıyor bir türlü

oysa o kadar ihtiyacım var ki

onun sevgisine beni dinlemesine

omzuna yaslanıp içimi dökmem gerek

yoksa ben kendi omuzumdaki bu yükle

batıcam çıkamayacağım bir bataklığa saplanıp kalıcam

başımın omzuna,

dertlerim bulacağın çözümlere

ve içimdeki bu küçük kızın sana ihtiyacı var

hayattaki ilk dostumm

senden önce dinleyenim yoktu

senden sonrada olmadı

ve sen biliyorsunki

benim çok derdim var

her gün ayrı bir terane

her gün başka bir dert

ve ben bunları içimde tutarsam ölürüm

hatırlarmısın "içindeki bütün öfkeyi kimse yoksa bile dağlara tepelere

kuşlara böceklere haykır biri elbet duyar sesini

ve bana haber ederler dostun darda git yetiş ona.

ben duyar feryadını gelirim sana koşa koşa

yanında olurum o anda

sen yeter ki bağır çağır dök içindeki bütün öfkeyi

dök ki rahatla

yoksa bu öfke seni mahvfeder

benide senden önce toprağa gömer

sakın dökme gözyaşlarını benden habersiz

gözyaşların bırak omzuma aksın

sabret azıcık yetişirim ben sana

bu gün olmasa da yarın

yarın olmasa da elbet başka bir gün

sen yeter ki dök içindeki bütün öfkeyi

ben sana gelirim koşa koşa ""

sözünü tutmadın be dostum

oysa ben seni ne kadar bekledim

oysa ne kadar haykırdım duy sesimi gel diye

ihtiyacım var sana

herşeyden çok herşeyden fazla

sana ihtiyacım var dostum sesimi duymasanda

 

sela okunurken duyarsan adımı

bir camii avlusunda

bir dua oku bana

bir fatiha çok görme seni çok seven

seni çok özleyen

seni hep bekleyen

ve senden başka kimseyi içini dökemeyen bu dostun dostuna ihtiyacı

var duy sesimi yetiş feryadıma

feryadıma yetişemesende

tabutumun ucundan tut

elin son kez değsin yüreğime

hiç gelmesen de

mezarımın başına gel bir kerecik

ben görürüm seni bu bile bana yeter

şimdi kim bilir sen ne haldesin

senin de ihtiyacın var bana bilirim

yüreğim sıkışıyor bazen

sebepsiz yok yere

içimde bir yerlerde yokluğunu hissediyorum

canım daha bir acıyor

yoksa seninde mi başın dertte

senin de dostuna mı ihtiyacın var yoksa

can dostummm

bana hiç birşey söylemden gittin uzaklara çok uzaklara

ne bir adres ne bir telefon

hiç bir şey yok elimde

dua ediyorum duy sesimi gel diye

ama hiç gelmiyorsunn

ben özlüyorum ağlıyorum

sen hiç duymuyorsunn

ben seni bekliyorum ağlamqk içimi dökmek için ama hiç GELMİYORSUNNN