KiRaZ's Blog

.........Farklı açıları var aslında.İnsan kendiyle kalmak istediğinde düşünmek olayları tartmak istediğinde yalnızlık ister.Ama uzun süredir kendiyle başbaşa kalıyorsa,sevinçlerini ve üzüntülerini paylaşmak istediğinde yanıbaşında birini bulamıyorsa o yalnızlığı istemez.Ama sanırım yalnızlık biz istediğimiz zaman gelmiyor kendi istediğinde geliyor

 

Ne kadar güzel yazmış yazarımız yalnızlığı ..................

 

can yoldaşın olmazsa olmasın

yalnızım diye hayıflanmayasın,

eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi

bir anne şefkatine müsavi

üç adım ötede deniz

dosttur ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz

bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara

ağaç yaprak verir sır vermez rüzgarlara

ve kış yaz,

dalda kuş eksik olmaz

dağ başında duman

yalnızlık nedir göreceksin

öldüğün zaman...

CAHİT SITKI TARANCI

Meleğimmm,bu yazdığın ikinci yanlızlık yazısı.Hiç yanlız olmadığını bildiğim halde bazen endişeleniyorum

 

Sana küçüklüğünden beri sölediğim birşey var, belki de sana bunu hep söyleye söyleye yanlızlığı derinliklerine kadar ben nüfus ettirdim.

 

Daha anne karnında başlıyor yanlızlığımız ve giderken de öyle gidiyoruz.

 

Annelerimiz, babalarımız,kardeşlerimiz,dostlarımız dört bir yanımızı sarsada yanlızız.

 

Bunu bilerek ve özümseyerek büyürsen,bir tanesi veya bir çoğu tarafından yanlız bırakıldığında daha az incineceğini düşünmüştüm.

 

Tek istediğim kimseye güvenmeden,ayaklarının üstünde durabilmen ve çok güçlü olman.

 

Ama son nefesime kadar yanında olacağım da aklının bir yerlerinde olsun.

 

Seni çok seviyorum Kirazım...

Evet Kiraz'cım annen çok haklı.

 

Bizim yalnızlığımız anne karnında başlıyor; yani henüz hayatla tanışmadan.HAyatla tanıştıkça git gide büyüyor bu

 

yalnızlık hissi içimizde.Bu his bir yandan büyürken diğer taraftan sevdiklerimizi kaybetmek ve tamamen yalnız kalma

 

korkusu oluşuyor.YAlnızlık aslında birçok duyguya gebe olduğu için farklı duyguları doğuruyor beraberinde.

 

Ama şuanda seni çok seven ve seninle herzaman arkadaş olmaya hazır bir annen var yalnız değilsin aslında ne

 

dersin.

 

Kiraz'ım,

 

Bazen insanların yalnızlığa da ihtiyacı vardır, bazen yalnız olmak da çok ama çok guzeldir Yalnızlığınla bile barışık olmalısın... Çünkü yalnızlık bir eksiklik değildir, sevgisizlik hele hiç değildir, dedim ya yukarıda da yalnızlık sadece bir ihtiyaçtır ve kimi zaman gelir kendisine ihtiyacı olan insanı buluverir... O yüzden eğer yalnızlık gelmişse, aç yüreğini ve buyur et onu içeri.

 

Hem biliyor musun bazen yalnızlık insanın hayattaki tek dostu oluverir, bir tek onunla başbaşa kalmak istersin, bir tek o olsun hayatında istersin çünkü yalnızlığın seni dinler, seni anlar, sana yol gösterir... Annene sor bak, o beni çok iyi bilir, kimi zaman hiç konuşmak istemem ben, anlatmak istemem, çekilirim köşeme, yalnızlığımla kalmak isterim sadece... Sürekli değil, bir süreliğine sadece... Kendimi dinlemek için, kendimle kalmak ve kendimi anlamak için...

 

"Sürekli değil, bir süreliğine sadece" dedim, neden biliyor musun? Çünkü yalnızlık geldiği gibi bir gün de ansızın çekip gidiverir... İşte bu yüzden yalnızlığımın değerini bilirim ve yalnızlığımı severim Sen de ona ihtiyacın oldugunu farkettiğinde seveceksin birgün yalnızlığı, emin ol!