DOSTUMA
DOSTUMA
İşte ,yine oturmuş seni düşünüyorum.
Hiç kimseyi özlemediğim kadar seni özlüyorum.
Neden mi?
Çünkü birçok insan tanıdım,birçok arkadaşım oldu.
Ama beni,senin kadar anlayan hiç olmadı.
Tanıştığımız günü hatırlıyor musun?
Bahçede şımarık çocuklar gibi oyun oynuyordun,
Çekik gözlerinle tatlı tatlı bakıyordun.
Hemen kaynaşmıştık seninle
Artık oyunları birlikte oynar olmuştuk.
Peki ya üzgünken!
Sende benimle üzülürdün,
Bütün hareketlerinle "seni anlıyorum" derdin.
Her derdimi benimle paylaşır,
Yeniden gülmem için elinden geleni yapardın.
Başarırdın da..
Ama çok kıskançtın,
Başka arkadaşlarım olmasını hiç istemezdin.
Hemen küser,günlerce yanıma gelmezdin.
Geceleri ne güzel ısıtırdık birbirimizi ,hatırladın mı?
Ayrı uyuyamazdık hiç.
Ne güzel günlerdi onlar,
Peki şimdi ne oldu?
Büyüdük..
Sen kendi aileni kurdun,
Bense ailemin yanına döndüm..
Bir daha asla göremeyeceğim seni,
Seninle oturup dertleşemeyeceğim,
Ama yine de ömür boyu seveceğim seni..
Canım dostum,tek arkadaşım,güzel kızım,
Boncuğum,tatlı kedim.
03.11.1998
3 Yorum
Önerilen Yorumlar