Tanrı Benimle Konuşmadı
Gönderen: WhiteWitch of Narnia
1.206 görüntü
Tanrı bu gece benimle konuşmadı oysaki ben bu gece tam da bir çıkmaz sokaktaydım, çekip vuranım yoktu, ben önce bir vuranım olsun istedim ama kimse beni vurmadı…
Kayboldum boşluğumda, dönüp duran karanlık bir girdabın içine düştüm önce… Döndüm döndüm ve sonra karanlığımın dibini buldum.
Dermanım yoktu, baharım yoktu, sabahım yoktu, zamanım da yoktu… Kendi karanlığımda boğulayım istedim ama karanlığımla kendimi boğamayacak kadar beceriksiz kaldım bu gece…
Sonra yalvardım tanrıya, bana yolumu göster dedim.
YOLUMU GÖSTER BANA…
Biliyor musun, bu gece cidden tanrı benimle konuşmadı, ne kadar yalvardıysam, ne kadar ağladıysam yine de bana mısın demedi…
Sadece baktı halime öylece, “Ne oldu kulum sana” der gibi baktı. “Ne yaptılar sana böyle… Oysa ben seni güçlü kıldım, mücadeleci kıldım, sen benim en iyi savaşçımdın” der gibi baktı. “Ayağa kalk” der gibi baktı.
“Kalkamam” dedim, “Yapamam” dedim. “Gücüm yok ve savaşım bitti, çıkar beni bu enkazın altından ne olur, çek kolumdan, çıkar beni, bak buradayım, aşkım beni enkaza çevirdi, aşkımın göçüğü altında kaldım, çek kurtar buradan, çek kurtar hadi beni” dedim.
Biliyor musun yine de ne yaptıysam, ne ettiysem konuşmadı benimle… Sadece baktı.
“Göçük senin göçüğün, enkaz senin enkazın, çıkabiliyorsan çık” der gibi baktı.
Çıkamadım, ağladım, ağladım, ağladım… Yağmur oldu gözyaşlarım ve ben o yağmurları sel olur diye bekledim, alır götürür beni diye düşündüm. Ne sel oldu, ne oradan gidebildim. Öylece kaldım işte kendi karanlığımda yağan sel olma özürlü yağmurumla…
Sonra bir ses duydum nihayetinde, adımı çağıran bir ses…
Önce bu sesin sahibini Tanrı sandım, yerimi arıyordu sanki… Bu enkazdan çıkarmak ister gibiydi beni sesi…
“Efendim” dedim…
“Kapıyı aç” dedi ses…
Tanrı değildi anladım, tanıyordum bu sesin sahibini… Şaşırmadım aslında biliyordum bekliyordum zaten bu sesin sahibini… Çünkü taaa en başından beri Tanrı benimle değil, hep onunla konuşmayı tercih etmişti.
Kalktım, kapıyı açtım, üşümüştüm, sarıp sarmaladı beni sesin sahibi... Isıttı, sarıldı bana sımsıkı ve kulağıma eğilip sessizce “ŞAKA YAPTIM” dedi “HEPSİ ŞAKAYDI” Sonra bir gülümseme dağıldı suratına, sonra benim suratıma da bir gülümseme dağıldı, sonra nihayet anladım, ASLINDA HEPSİ KOCAMAN BİR ŞAKAYDI… HEPSİ TAMAMIYLA BİR ŞAKADAN İBARETTİ
3 Yorum
Önerilen Yorumlar