Mektup yazdım sana. Veda anlatan satırlarım, bana gülümseyişini hatırlatarak yok oldu kalemimde. Burası karanlık, ruhum gibi... “Nasılsın ?” diye soranlara “eksik” diye cevap veriyorum bu aralar. Kızıl bir mehtap yükseliyor her akşam sahilin üzerinden. Hafif bir rüzgar selam getiriyor sanki senden bana. Bana selam söylüyor musun?

 

Hayallerim vardı, başarılarım vardı, çöpe atıldı hepsi, sanki önemsiz bir kağıt parçasında yazılmış , okunmamış hikaye gibi. Başaramadıklarım suçum oldu. Mahkum edildim. Şimdi geçmişe küfrederek yaşıyorum. Aşkı özlüyorum. Sayfalar yazmak istiyorum sana karşı düşen gözlerimin yalnızlığını anlatarak. Senle var olmak, senle bitmek istiyorum.

Sana her akşam mektuplarımda vasiyetimi yazıyorum. Nefes alışının sesini özlüyorum...

 

Kumsallar boş, ufukta seni arayan gözlerim, bir mehtabı seyreden serseriyim. Ben ölmeden önce, son kez hatırla beni bugün. Ben çok hata yaptım sevgilim, ama bil ki seni sevmek yaptığım hataların en güzeliydi. Hayat, bu satırlarla seni anlatabilmekti benim için. Ben seni hiç unutmuyorum sevgilim.

 

Şimdilik gidiyorum, gözlerinden çekiyorum satırlarımı.

 

Kendine emanet ol sevgilim... Seni seviyorum