Sevgi sebepsiz olmalı ...
Sevgi sebepsiz olmalı, sorgulamadan, olduğu gibi sevebilmeli insan.
Birlikte olduğumuz,tanıdığımız insanların,dostların,arkadaşların değerini ne kadar biliyoruz,ne kadar farkındayız..
" ya biz, binde bir karşımıza çıkan, dostluk, arkadaşlık, sevgililik fırsatını ne yapıyoruz?.
Akşamüstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayıp mırıl mırıl konuşabileceğimiz, omuzumuza dolanan bir kolun, başımızı yaslayabileceğimiz bir omuzun , belimizi kavrayan bir elin , uzun yıllara dayanıklı aşkların sahibi karşımıza çıktığında tanıyabiliyormuyuız onu?
Değerini biliyor, biricikliğini , benzersizliğini anlayabiliyormuyuz?
Yoksa hayatı sonsuz , fırsatları sayısız sanıp kendimizi hep ileride bir gün
karşılaşacağımızı sandığımız bir başkasına ertelerken hayat yanımızdan geçip gidiyormu?
Karşımıza zamansız çıkmış insanları , yolumuzun dışına sürerken, bir gün geri dönüp onu deliler gibi arayacağımızı hiç hesaba katıyormuyuz.
Hayat her zaman cömert davranmaz bize , tersine çoğu zaman zalimdir .
Her zaman aynı fırsatları sunmaz.Toyluk zamanlarını ödetir.
Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların , eskitmeden yıprattığımız dostlukların ,
savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayanlız kalırız bir gün..
Bir akşamüstü yanımızda " kimse olmaz, yada onlar olması gerekenler değillerdir."
Kedilerin özel bir anını yakalamak gibidir kendi hayatımızdaki olağanüstü anlar ve
olağanüstü kişileri yakalamak .
Bazılarının gelecekte sandıkları " birgün" geçmişte kalmıştır oysa ; hani şu karşıdan karşıya geçerken , trafik ışıklarında rastladığımız , omuzumuzun üzerinden şöyle bir baktığımız sonra boşverip " nasıl olsa ileride bir gün tekrar karşımıza çıkar" dediğimizdir.
Oysa tamda o gün bu zalim şehri terk etmiştir o, boş yere bu sokaklarda ararız ...
.....
5 Yorum
Önerilen Yorumlar