Peynir seni çağırıyor!
Gönderen: gloria
1.677 görüntü
Doğup büyüyor ve sonra ölüyor olabiliriz, ne kadar düz görünüyor değil mi? Ama bence insan yolu göründüğü kadar düz değil, aksine içinden çıkılamaz bir labirent kadar karışık. (Zaten düz olsaydı o kadar da eğlenceli, maceralı ve sürprizlerle dolu olmazdı.) Her neyse işte, labirentin sonunda bir ödül olur ya genelde, klasikten çıkmayalım bizim ödülümüz de peynir olsun (ama bizim fare olma zorunluluğumuz yok baştan söyleyeyim). Peynire ulaşıncaya kadar birçok yol denemek zorundayız, çıkmazlara girip, ne yapacağını bilemez halde kalakalmalar mesela ki benim en çok yaşadıklarımdan. Oysa yapılması gereken tek şey oradan geri dönmek. Ve nitekim dönüyorsun da. Hatta çıkmazlara girip çıkmaya alıştıkça bir zaman sonra o ne yapacağını bilemez hallerin de yok oluyor, hımmm, çıkmaz sokak deyip emri veriyorsun kendine, “Geriii dön, ileri marş!”
Döndük ve başka bir yola yöneldik diyelim, o yolun da bizi nereye götüreceğini bilmiyoruz, belki yine bir çıkmaz yol, belki de peynir 
Dolanıp duruyoruz ve yol bizi alıp bir sona götürüyor ama peynire ulaşamadığımız bir son, yanlış bir son. İşte burada ne yapacağımıza iyi karar vermemiz gerek, çünkü hayatın birçok sonu var, yani en azından ben öyle olduğunu düşünüyorum. Önemli olan senin o sonlarla ne yapmayı planladığın, onlarla nasıl başa çıkacağın. Bu sonlar genelde senin mutsuz sonların ama yine de bir tanesini seçip orada kalman olası (Bu durumda yaşayacakların ise tahmin edilebilir şeyler: zihnin, ulaşamadığın peynirden yola çıkarak sana inanılmaz oyunlar oynar, peynirin tadını her aşamada biraz daha değiştirip, iyice lezzetlendirir ve sonunda peyniri senin en sevdiğin, en istediğin yiyecek haline getirir bunun gibi şeyler işte... Ha bir de diyelim ki sana yolun ta başında, labirentin sonundaki peynirin inanılmaz lezzetli olduğundan ve hayatın boyunca o kadar lezzetli peynir yemediğinden bahsetmiş olsunlar) ama onlardan birinde kaldığın müddetçe peynirle bağın kopmuş demektir, bunu bil yani.
Peynir tabii ki burada sembolik, neyin yerine konulduğu kişiden kişiye değişir, ama ona ulaşamadığınız her an daha mutsuzsunuz. Sadece ona ulaşılamadığından kaynaklı komple bir mutsuzluk kaplıdır her yan. Büyük yenilgiler, hiçbir şey, hiç kimse beni önemsemiyor, sevmiyorlar, asla başaramayacağımlar vs. vs. Oysa yapılması gereken tek bir şey var o da bir an önce geri dönmek, her ne kadar çoğunluk dönmeyip o sonlardan birinde kalmayı tercih ediyorsa da. Üstelik mutsuz ve de peynirsiz…
Yani anlıyor musun aslında bir yol var, seni sonunda peynire götüren tek bir yol ama sen o peynire ulaşıncaya kadar birçok kez çıkmazlara girecek, birçok değişik sona varacak, çoğunlukla vazgeçmeyecek, başka yollar deneyecek ve sonunda inat ederek, sabır ve azimle o peynire varacaksın.
Ve belki de peynirli sona ulaşmak için çabaladığın labirentte, girmemen gereken tüm yollara girmiş olacak ve sonunda bir tanesinde artık yorulacak, peyniri aramaktan vazgeçeceksin. Öyle ki peynir diye bir şeyin aslında var olmadığına ve onun sadece bir hayal olduğuna inanacaksın. Varsa bile peynirin seni sevmediğine kanaat getireceksin.
Peynire ulaşmak için sonunda mutlaka bir yol olsa da senin çıkmaz yollarda ve mutsuz sonlarda geçirdiğin sürenin kısalığı ya da uzunluğu, peynirli sona ulaşma sürenin de kısalığı ve uzunluğunu belirleyecektir. Hani bilesin belki de o kadar çok vakit kaybetmişsindir ki ve daha denemen gereken o kadar çok yol vardır ki yetmez o ömrün peynirli sona ulaşmaya. O nedenle eğer şu an peynirsiz sonlardan birisindeysen artık kararını ver. Yani… Ne işin var orada! orada olmaman gerek!
Peynir seni çağırıyor!
.jpg)
-
1
1 Yorum
Önerilen Yorumlar