YENİ DÜNYA DÜZENİNDE GÖÇMENLİK

Bu kıyılara 1962’de ilk adım attığımda göçmenlik beni pek az ilgilendiren bir konuydu. Eğitimimi bitirdikten sonra ülkeye geri dönecektim. Üç yıl sonra bir Amerikalıyla evlenince işler değişti.

Oturduğu küçük kasabanın diğer yerlileri gibi, eşimin babası Norveç asıllıydı. İlk tanıştığımızda bana ailesinin Amerika’daki  bölümünün kısa bir öyküsünü anlatmış, Norveçle ilgili pek az bilgi vermişti. Norveç hakkında sorduğum bir iki soru sonunda, atalarının ülkesi hakkında fazla bir şey bilmediğini anladım. Tanıştığım diğer ebevyenlerin de atalarının ülkeleri hakkında pek bilgi sahibi olmadıklarını görünce, benim kayınpederin cahilliğinin ona has birşey olmadığına karar verdim.

Konuştuğum kişilerin hamen hepsi ikinci veya daha yeni kuşaklardandı. Onların anne ve babaları 19. yüzyılda veya 20. yüzyıl başlarında gemiyle buraya göç etmişlerdi. Haftalarca süren yolculuktan sonra Yeni Dünya’ya kavuştuklarında, geride bıraktıkları ülkeler onlar için başka bir gezegen gibi uzaktı. Yazdıkları mektuplar haftalar sonra (belki aylar sonra) yerine varıyor, gelen yanıtlar ise aylarla ölçülüyordu. Bize erişen yıldız ışınları nasılki milyonlarca yıl öncesinin durumunu yansıtıyorsa, onlara gelen haberler de ülkelerinin geçmişini yansıtıyordu. Doğumlar, ölümler, düğünler, dünün haberleri değil, belki bir yıl öncesinin haberleriydi. İkinci veya daha yeni kuşakların bilgisizliği (habersizliği) doğaldı.

Yaklaşık 100 yıl önce başlayan iletişim ve bilgisayar teknolojisi ben buralara ilk geldiğimden bu yana hızla ivme kazanmaktadır. Dünyanın her köşesinde olup bitenleri anında bize sunma yeteneği getiren bu gelişmelerin, Yeni Dünya Düzeni tümlecinin yaratılmasında büyük payları vardır. Bu yeni düzen dünyayı gerçekten küçültmüş, uydu televizyon, telefon ve Internet gibi elektronik sistemler, göçen insanlara ülkelerine tekrar “bağlanma” fırsatı sağlamıştır. Üç yıl önce akrabalarını görmeye giden kızım bana Kahta’dan (Adıyaman’ın bir ilçesi) “burda bile Internet cafe var” diye elektronik posta atmıştı.

Bu “küçülen” dünyanın insanları, birbirlerine daha sıcak davranacaklarını, ortak değerler benimsiyeceklerini, ve birbirlerine daha toleranslı olacaklarını savunan sosyologlar şu ana kadar yanılmış oluyorlar. Eğer Amerika örnek olarak gösterilebilirse, gelişmeler beklenenin tam aksinedir. Din, mezhep ve etnik farklılıklar daha büyük önem kazanmış ve “yeni” göçmenleri kendileri gibi olan (düşünen/inanan) gruplara katılmaya yöneltmiştir.  

Dolayısıyla “Amerikan kazanı” yerine, bir sürü küçük, etnik/kültürel tencere vardır bu ülkede. Kırk yıl öncesine kadar oturdukları eyaleti veya ABD’yi esas tutan seçmenler, şimdi, özellikle başkanlık seçimlerinde, geldikleri ülkelerin çıkarlarını ön planda tutmaktadırlar. Geri bıraktıkları ülkelerinin çıkarı uğruna, Amerika’ya zararlı olacığını bile bile oy verenler, Yeni Dünya Düzeninde Amerika göçmenlerinin sıkça uyguladığı bir şeydir.

Biz bu yeni düzenin Türk göçmenleri, geri bıraktığımız yurttaşlarımız gibi, 3 Kasım’da yapılan seçim gelişmelerini heyecanla izledik, önemli futbol maçlarını “canlı” seyretmekte ve sucuktan tutun da zeytinine kadar Internet’ten işlem yapan Türk bakkalarından ısmarlamaktayız. Beş Kasım’da Amerika’nın da ara seçimleri vardı. Bu Yeni Dünya Düzeninde biz Türk göçmenlerin büyük çoğunluğu için 3 Kasım çok daha önemli bir tarih olmuştur.

Yorum eklemek istiyorsanız, lütfen buraya tıklayınız....

Hicri Köroğlu